Havada Kalan Düşünceler #3

Yönelme hareketiyle hayatımıza yön veriyoruz. Önümüzde seçenekler var ve elimizi çenemizin altına koyup işaret parmağımızı dudaklarımıza doksan derece açı yapacak şekilde yerleştiriyoruz.

---

Hangi seçenek benim için daha iyi?

Bazen de seçenekler sanki insanları yanıltmak için özenle sıralanmış gibidir. Öyle bir dizilirler ki! Başka seçenek yokmuş taklidi yaparlar. Biz de kanarız.

Bazen seçenekleri biri bize sunar. Hayatın sunduklarına kıyasla kişilerden gelen seçeneklere biraz daha farklı yaklaşırız. Arkasındaki düşünceyi arar dururuz. Çünkü seçeneği sunan kişinin niyeti, göremesek de seçeneklerin ulaştığı bir yol olmalıdır. Yoksa neden bize seçenek sunsun? Kimse kimseye babasının hayrına seçeaılsfhahıw....

Pekiiiii seçenekleri biri sunmuyorsa ve bizim önümüze hayatımızın getirdiği seçenekler varsa masada? Bence yine seçeneklerin doğası düşünülebilir. Burada soruyu biraz değiştirip tekrar soralım.

Hayatın benden beklentisi ne? Bana bu yolları sunan ne bekler benden?

Kaderci bir insan değilim. Fakat hepimizin bildiği gibi; ne istersem olurum yeter ki çok isteyeyim fikri geçerli değil. Şu dakikadan sonra Caltech sınırları içerisinde kendimi görmek istememin bir anlamı yok. Fakat dünya bana halihazırda birkaç seçenek sunuyor. Dünya benden ne istiyor diye düşünebiliriz. Bulduğumuz cevap bizi dünyanın bize sunmadığı seçeneklere de itebilir.

Dağınık yazdım diye bir örnek bırakayım. İlkokul çağında olduğunuzu varsayalım ve anneniz hayatınızın moderatörü olsun.

Ya evde kalacaksın ya da çıkmadan önce ödevlerini yapacaksın!

_Kaynak

Dünyanın en tatlı annesi değil ama yine de seçenek sunuyor. Ödevlerini yapmayabilirsin fakat evde kalman gerekir. Çıkacaksan da ödevini yapacaksın.

Kolaylıkla iki seçenekli bu durumdan sonuca varabiliyoruz. Anne çocuğunun ödevini yapmasını istiyor. Annenin amacı bu. Peki hayat bize onlarca seçenek sunarken aynı örnekteki anne gibi bir isteği var mıdır? Seçenekler çok fazla diye mi göremiyoruz? Ya da bize sunulan seçeneklerin arkasında kötü niyet hissedip apayrı bir yol düşünebiliriz. Belki dünyanın kendisi kötü niyetlidir?

Da vinci Mona Lisa'yı neden sürekli yanında taşıdı? Neden onu hala çözemediğimiz bir takım semboller ile bezedi? Ölürken neden "Çalışmalarım olması gereken kaliteye erişemediği için tanrıyı ve insanlığı gücendirdim." gibi bir cümle kullandı? Belki de amacını bulmuştu. Başaramadı ya da başaramadığını düşündü diye bu cümleyi kurdu. Peki amacını bulurken onu neler yönlendirdi?

Seçenekler?

Da Vinci on beş yaşındayken bir kaşif gelip,

Leonardo, yeeğenim ben gemiye çıkacağım. Kısmetse Amerika'yı keşfedip geleceğim. Evet adını şimdiden koydum. Neyse geliyor musun gelmiyor musun?

deseydi. Hiç yanından ayırmadığı Mona Lisa yanında olur muydu?

Başlığı seçeneklerin doğası diye atmıştım ama havada kalan düşünceler serisine ekleme olarak güncelliyorum çünkü bunlar kafamda dolanırken ben de nereye varacağımı bilemedim.