PSYCHOKINEZA – zagadka Uriego Gellera. - Cz. 2

Gdy autor przebywał w Londynie na początku nowego tysiąclecia, któregoś dnia usłyszał w londyńskim radiu, że w domu towarowym Harrods odbędzie się niespodziewane spotkanie z Uri Gellerem. Okazało się bowiem, że Uri Geller to nie tylko znany na całym świecie człowiek „cudotwórca”, ale również artysta zajmujący się ceramiką. Właśnie w tym dniu Uri miał promować swoje wyroby ceramiczne, więc nadarzała się okazja aby przyjrzeć mu się z bliska.

Znalezienie stoiska w Harrodsie nie było trudne. W miejscu tym zgromadzona była niewielka grupka ludzi bardzo czymś zajęta. Po zbliżeniu się do tego stoiska składającego się z kilku półek wypełnionych malowanymi talerzami można już było się zorientować, co się tam działo. To Uri na oczach zdumionej gawiedzi... wyginał łyżeczki siłą umysłu. Właściwie to po jego wyrazie twarzy wcale nie było widać żadnego wysiłku. W pewnym momencie niedaleko od nas można było usłyszeć odgłos tłuczącej się porcelany. Uri podniósł wzrok i powiedział: „to nie byłem ja!”.

Następnie wziął do ręki kolejną łyżeczkę od herbaty i po prostu położył ją sobie na palcu wskazującym przyglądając się jej bardzo uważnie. Już po kilkunastu sekundach można było zobaczyć, jak łyżeczka jakby zmiękła i stopniowo opuściła się po obu stronach palca wskazującego Uriego jakby była zrobiona z plasteliny... Wówczas Uri wziął ją w rękę, podniósł do góry i pokazał wszystkim dookoła, a następnie położył ją sobie na nosie, a widzowie z szeroko otwartymi oczyma i rozdziawionymi buziami śledzili jak łyżeczka dalej się wygina. W końcu przestała, seans zakończony.

Autor zwrócił się uprzejmie do Uriego, czy ten mógłby wziąć do ręki piramidkę z kryształu kwarcu, którą autor przyniósł ze sobą, i naładować ją swoją „energią psychiczną”. Uri nieco zdziwiony spojrzał na piramidę i powiedział – O! To przecież taka sama piramida jak na moich talerzach! I rzeczywiście... na talerzach malowanych przez Uriego widniały dłonie z małą piramidą w ich środku. Tym razem Uri zamknął oczy i widać było po wyrazie jego twarzy, że ładowanie kryształowej piramidki energią to dużo większy wysiłek niż wyginanie łyżeczek. Po kilkunastu sekundach piramidka została oddana autorowi. Ponieważ była ona częstą towarzyszką podczas spacerów autora, właściciel od razu zauważył, że zupełnie się ona zmieniła w dotyku. Sprawiała wrażenie jakby napęczniałej, a przesuwając palce po jej powierzchni wydawała się... lepka. Autor podziękował Uriemu za pomoc. Po około pół godziny całe zgromadzenie zostało rozwiązane, a Uri na pamiątkę podpisywał swoje talerze tym, którzy je zakupili.

Badania nad fenomenem Uriego Gellera zaczęły się już na początku lat siedemdziesiątych. Odkrył go w Izraelu lekarz i badacz zjawisk paranormalnych Andrija Puharich. Puharich zdecydował, że należy Uriego przedstawić w Stanach Zjednoczonych badaczom ze Stanford Research Institute - Haroldowi Puthofowi i Russellowi Targowi. Szereg badań i testów zostało przeprowadzonych przez tych badaczy, a także przez innych naukowców z USA, Wielkiej Brytanii, i innych krajów świata. [1], [2], [7]

Do debaty na temat fenomenu Gellera włączyli się jednak po jakimś czasie również zawodowi prestedygitatorzy, w tym skrajny sceptyk James Randi, który zawsze twierdził, że Uri jest oszustem i estradowym magikiem. Niemniej jednak, jak wynika z przedstawionych poniżej dokumentów w Literaturze, niektóre amerykańskie agencje rządowe nie były do końca przekonane co do sugestii pana Randiego [3], [4], [5], i jeszcze przez wiele lat sponsorowały rozmaite badania naukowe z dziedziny zjawisk paranormalnych.

Autor pozostawia czytelnikom wyrobienie sobie opinii co do uzdolnień i umiejętności Uriego Gellera, oraz autentyczności jego fenomenu. Aby pomóc wszystkim w przeprowadzeniu własnego dochodzenia w tej sprawie, podaje adresy internetowe i cytuje filmy, dzięki którym na temat Uriego Gellera można dowiedzieć się więcej. Uri oferuje nawet bezpłatnie na swojej stronie internetowej www.urigeller.com szereg książek napisanych na jego temat. Linki do całych dzieł w "Literaturze" poniżej mogą działać jednak lepiej, ale pochodzą właśnie z tej strony. Ponieważ książki te już od dawna są trudne do zdobycia, jest to wielka uprzejmość ze strony Uriego Gellera w stosunku do tych wszystkich, którzy są z natury bardziej dociekliwi niż autorzy artykułu na jego temat w Wikipedii...

Niektóre z plików mogą ładować się bardzo długo, więc możliwe, że trzeba będzie cierpliwie poczekać.

Literatura:
[1] Martin Ebon (Editor), Tha Amazing Uri Geller, New America Library 1975
[2] Jonathan Margolis, The Secret Life of Uri Geller, Watkins Publishing, London 2013
[3] Fact Sheet Correcting Errors with Regard to SRI Work with Uri Geller
[4] J.B. Hasted and D. Robertson, The Detail of Paranormal Metal Bending, Birbeck College, University of London, 1979 CIA-RDP96-00788R002000130011-5
[5] Telekinesis, NSA-RDP96X00790R000100040012
[6] John B. Hasted, The Metal Benders, Rutledge and Kegan Paul, London 1981
[7] Charles Panati (Editor), The Geller Papers