Już dawno, dawno zrozumiałem, że zjedzenie czegoś poza domomem jest ryzykowne i często problematyczne. No bo tak, mam akurat ochotę na kaszę gryczaną na wodzie i soli (nie dlatego, że jestem ascetą tylko mam taką zachciankę. Kto mi na mieście takową zaproponuje? Przecież na niej nie ma zysku. Kiedy otoczony wózkami innych klientów przeciskam się do kasy z czterema tylko produktami, występuję w roli skrajnego biedaka. Obsługa z użyciem karty bezdotykowej to góra dwie sekundy. Dla takiego marketu jestem wrogiem numer 1. I Dobrze, niech tak zostanie. W jednej z moich podróży kupiłem bardzo dorodną sałatę którą się pożywiałem dwa dni. Myślałem wtedy, że jestem bardzo cwany (oszczędny) aż doszło do mnie, że pewnie była pędzona jak półkilogramowe truskawki z Izraela. I powstaje dylemat - w skrajnych sytuacjach czym lepiej się zatruć, kebabem czy pędzonką? Doszedłem do konkluzji, że wybór mamy dosyć kiepski, bo nawet orzechy które wegetarianie dodają do swych dań często pochodzą z Chin a szuszone owoce zanim wyschną pochłaniają toksyny z gleby i powietrza. Więc się już nie łudzę, pozostaje mi wybór mniejszego zła a najlepszy to najtrafniejszy to ten, zgodny z sugestią pewnej autorki książki pt. Chcesz żyć - nie jedz. Chyba jednak trzeba będzie poważnie potraktować temat odżywianie praną.