Stereotypy, zwłaszcza jeśli są fałszywe również są przejawem dyskryminacji. Przykładowo, gdyby społeczeństwo nie podchodziło tak stereotypowo do kwestii przemocy domowej, mężczyźni jako ofiary chętnej szukaliby pomocy itd. W ostatnim czasie nawet polska policja podawała informację, że liczba mężczyzn zgłaszających przemoc ze strony partnerki w ostatnich latach wzrosła trzykrotnie. Ale nie dlatego, że kobiety nagle stały się bardziej agresywne, tylko po prostu podniosła się pewna świadomość społeczna w tym temacie i mężczyźni coraz mniej wstydzą się o tym mówić. Nadal nie jest jeszcze dobrze, ale jest pewien progres. W przyszłości być może będzie lepiej. :)

Co do męskich ofiar przestępstw, wypadków w pracy, bezdomności itd. to faktycznie bardziej są to"men's issues" niż dyskryminacja. Ale za dyskryminację można tu uznać to, że prawie w ogóle się o tym nie mówi. Istnieje coś takiego jak luka empatii (empathy gap), polega to na tym, że jeśli jest jakiś problem dotyczący kobiet, temat od razu przebija się w mediach. A jeśli coś dotyczy mężczyzn, prawie się o tym nie wspomina.

Karen Straughan podawała w jednym ze swoich filmów taki przykład. Normalnie nie pisze się o tym, że 93% ofiar wypadków śmiertelnych w pracy stanowią mężczyźni. Jednak kiedy ta dysproporcja nieznacznie się zmniejszyła od razu powstał artykuł w BC Paper, o tym jak to wzrost odsetka kobiet umierających w miejscu pracy jest dużym problemem. Tymczasem to nie liczba zgonów kobiet się zwiększyła, tylko ze względu na kryzys finansowy i wzrost bezrobocia spadła liczba wypadków po stronie mężczyzn. No ale to już trochę złożona kwestia, dobra na osobny artykuł. Pozdrawiam. ;)