Trzeba na to patrzeć trochę szerzej i pamiętać o tym, że Huawei jest, o ile się orientuję, największym na świecie producentem urządzeń teleinformatycznych - przede wszystkim wszystkiego co jest używane do budowy infrastruktury telekomów, sieci komórkowych i wyposażenia dla dostawców internetowych. I w tym obszarze chiński gigant ma silną europejską konkurencję - choćby firmy Nokia czy Ericsson (nie wiem jak teraz, kiedyś były jeszcze firmy takie jak Saegem czy Siemens). Więcej można o tym przeczytać w tym artykule The Economist.

Rysuje się tutaj zupełnie inny obraz jeśli weźmie się to pod uwagę oraz fakt, że stawia się Huawei zarzuty, że współpracuje z chińskimi służbami specjalnymi (a nie wyobrażam sobie sytuacji by jakieś większe chińskie przedsiębiorstwo próbowało odmówić swoim władzom współpracy). Jak się połączy informację o tym, że w szkielecie większości europejskich sieci komórkowych i internetowych pełno jest sprzętu Huawei z ciągłymi doniesieniami o cyberszpiegostwie czy atakach przypisywanych chińskim hakerom też człowiek patrzy na to inaczej.

Ja wiem, że spora część tej wojny to czysta polityka. Ale być może jednak w tle jest coś więcej o czym my się pewnie nie dowiemy. Ale pokazanie chińskim producentom, że europejscy i amerykańscy konsumenci są w stanie zbojkotować jednego z nich, być może przyniesie jakieś korzyści - np. zmianę spojrzenia na klientów, którzy nie zawsze będą brać wszystko, tylko dlatego, że jest tańsze.

Od razu ucinam dywagacje, że przecież większość europejskich i amerykańskich producentów również produkuje w Chinach. To zupełnie co innego. Jest o wiele, wiele, wiele (bardzo dużo razy wiele) trudniej wrzucić na etapie produkcji jakąś niespodziankę do elektroniki od początku zaprojektowanej na zachodzie, niż zaplanować umieszczenie takiej niespodzianki przy projektowaniu tej elektroniki samodzielnie od zera - tak jak to mogą robić chińscy producenci.