මේ අනෙකා ගැන සිතිය යුතුම කාලයයි

හැමෝම පරිස්සමෙන් ඇති කියල හිතනව . මං මේක ලියන්න හිටියෙ ටික දවසකට කලින්. ඒත් නිදහසේ ලියන්න ඕන නිසා ටිකක් කල් ගතවුනා . Report එකේ වැඩත් එක්ක මේක ගැන කලබලේ ලියල වැඩක් නැති නිසා තමයි පරක්කු වුනේ . දැන් ඒකෙ වැඩ ගොඩක් ඉවර නිසා අද මේක ලියන්න තීරණය කරා. ඔබත් මමත් දන්නව අපි මීට අවුරුද්දකට ගත්ත බඩු මල්ල රුපියල් පන්දහසකට ගත්තනම් අද වෙද්දි ඒ බඩුමල්ලම රුපියල් දසදහසකට ගන්නත් අමාරුයි. රට පාලනය කරපු අමන පාලකයො තමා වගකියන්න ඕන මේකට. ඒත් එහෙම කියල එයාල දැන් වරද්ද පිලිඅරන් අපිට සහන දුන්නෙත් නෑ දෙන්නෙත් නෑ ඒක විශ්වාසයි . ඉතින් මේ වගේ අපි සෑහෙන්න අමාරුවෙන් ජීවත් වෙන කාලෙක සතුටු වෙන්න තියෙන එකම දේ දැන් අපේ උන් එකිනෙකා ගැන හිතන්න ආයිත් පුරුදු වෙලා තියෙනව. ඒක ගෝටාගෝගමින් පටන්ගත්ත හරි අපූරු දෙයක් . ඉතින් අද ඒක ගැන පොඩ්ඩක් ලියන්න හිතුවා. මං හිතුව මේකට සමාජ මාද්‍ය ජාලයෙන් ලබාගත්ත යම් දේවල් කිහිපයක් ඇතුලත් කරන්න .ඒ ටික ඇතිවෙයි කියල මට හිතෙනව.

ලගදි තිබුන වැඩසටහනක කෝකිල පවන් හරි අපූරු කතාවක් කිව්ව . " එලවලු ගනිද්දි පාරවල් අයිනෙ එලවලු විකුණන මිනිස්සුන්ගෙන් ගන්න . කලින්ට වඩා ටිකක් වැඩි ඇති . පලා මිටිය කලින් රුපියල් 50 දැන් 80 ද කමක් නෑ ගන්න . ඒත් නිකන්වත් අහන්න හිතන්නවත් එපා අඩු කරන්න පුලුවන්ද ඇයි මෙච්චර ගනන් කියල . ටිකට් ගන්නවනම් පහක් අරන් එකක් එයාට දෙන්න . ඒක ඇදුනොත් එයාටනෙ " මේ මට මතක ටික . මතක ටික නෙවෙයි මේ තමයි මගේ හිතට වැදුනු ටික.

තව එක සිදුවීමක් ගන්නම්. මේකත් කොල්ලෙක් මුහුණු පොතට දාපු සිදුවීමක්. " ගාල්ලෙ කඩේකට ගිහින් එද්දි ඇන්ටි කෙනෙක් එතන අයගෙන් සල්ලි ඉල්ලන නිසා රුපියල් 40ක් දෙන්න ගියාම කිව්වෙ මගෙ ලග 400 තියෙනව මට පිලිකාවක් මගෙ දරුව එක්තැන් මේ සල්ලිත් අරන් මට sustagen එකක් අරන් දෙන්න මහත්තයො දරුව දවස් ගානක් බඩගින්නෙ කියල. " හිතන්නකො පිලිකාවක් හැදිල ඉන්න අසරණ අම්ම කෙනෙක් මේ . මේ එක සිදුවීමක් මේ වගේ තව සෑහෙන්න තියෙනව, අපි දන්නැති තව කොච්චර ඇද්ද . ලොකු ලොකු දේවල් එපා. පොඩි දෙයක් ඇති හැබැයි ඒක ඒ මනුස්සයට ලොකු දෙයක් වෙයි . මිනිස්සු එළියෙන් හිනාවෙලා සතුටින් වගේ පේන්න හිටියට ඇතුලින් දැවි දැවී පිච්චෙනවා. මිනිස්සු කන්න නැතුව සියදිවි හානි කරගන්න කාලෙකට අපි දැන් ඇවිල්ල ඉවරයි . ඉතින් වැටෙන මිනිස්සු අල්ලගන්න හයියක් වෙන්න භෞතිකව හා මානසිකව....