"Kimsin," dedi Racheal elindeki silahı doğrultarak. Yüzünü güneş ışığı altında görmek garipti, gözünün altında bir doğum lekesi vardı ama hala güzeldi. Yürüdü, elleri havada, adımları temkinliydi. "Benim" dedi, "Bryan."

Öksürdü ve tükürdü. Radyasyon hala etkiliydi ama kitaplarda gördüğü yeşillikten birkaç tane görebilmişti. İyiye işaret "Doğa kendini toparlıyor he?" diye sordu Bryan yüzünde kocaman bir gülümsemeyle. "Hiç yoktan güneş derimizi kavurmuyor ve baksana birkaç çiçek açmış bile."

"Böyle değildi, kaçtığımda yani. Güneş hala canını yakıyordu ve yağmurları içmeye kalktığında ölüyordun. Şimdiyse, son iki senedir her şey düzeliyor gibi. İnsanlar çoğaldı. Baksana sen bile çıkmışsın" dedi Racheal gülerek. O karşısında hala sıska, çocuk Bryan'ı görüyor diye düşündü. Artık eskisi kadar gülmüyor.

"Şu senin çip, onu unutmalısın Bryan. Burada benimle kalmalısın, hem sığınaklardan çıkmanın vakti de gelmedi mi sence? Burada, dışarıda her insana ihtiyacımız var. Artık insanlar bunca yıl hazırlandıkları şeyleri yapmalılar."

"İnsanlar düzeni sever Racheal, senin aksine orada hala mutlular ve burada garip yaratıkların olduğunu ikimiz de biliyoruz sanırım." Sol tarafındaki yırtık sarılmasına rağmen hala sızlıyordu.

"Biz, ben, bu düzeni yıkıyoruz Bryan. İstersen Sığınak 15'e gidebilirsin ama orada artık hiçbir şey yok. Yıllar önce terk edildi. Bazıları buraya geldi, bazıları da, eh dediğin gibi dışarıda eskiden olmayan şeyler türedi. Açık konuşacağım Bryan, şu an burada tek olmamın sebebi Sığınak 10, senin de burada olmanın sebebi benim. Sığınakların zamanı doldu. Dostlarım ve ben bunu garanti etmek için uğraşıyoruz. Uğraşıyoruz ki artık gerçekten yaşayabilelim. Uğraşıyoruz ki insanlar özgürlüğün tadını alabilsin..."

Discord ID: Yasujizr#0934