Bryan bir yandan zihninin tam ortasına yerleşmiş olan Rachel’i aklından çıkarmak ve görevine odaklanmak için çaba harcarken diğer yandan da ömrü boyunca sadece söylentilerini duyduğu yeryüzünü keşfetmeye çalışıyordu. Toprağa bastığında dikkatini çeken ilk şey yeryüzünde gördüğü insana benzer yaratıkların kendisinden çok farklı göründüğüydü. Muhtemelen savaş sırasında maruz kaldıkları radyasyon insanoğlunun genlerinde kalıcı bir mutasyona sebebiyet vermişti. Dikkatini çeken ikinci şey ise çok çelimsiz olmalarıydı. Etrafta fazlaca insan görünmüyordu. Zorlu koşullarda yaşamını sürdürebilenler bu kadardı herhalde. Bryan haritada kendi yerini saptayıp Sığınak 15’e gidebileceği yolu belirlemeye çalışırken, sadece hikayelerden tanıdığı güneşin yakıcı etkisini derinden hissediyordu. Acaba Seçilmişler sığınaklara taşınmadan önce bu güneşe nasıl katlanabiliyorlardı? Haritada belirtilmiş olan yerlerin birçoğunun artık yeryüzünde olmadığını ve Sığınak 15’e giden yolu bulmanın hiç de kolay olmayacağının farkındaydı ancak sığınaktakilerin hayatı Bryan’ın ellerindeydi ve bu görevi başarmalıydı. Kendisine güvenen ve elinde su çipiyle geri dönmesini bekleyen onlarca insanı hayal kırıklığına uğratma şansı yoktu. Öncelikle sığınaktaki yaşlılardan dinlediği güneş ile yön bulma tekniğini uyguladı. Elindeki haritaya göre Sığınak 15, bulunduğu yerin 50 km kuzey doğusundaydı. Tam ayağa kalkıp yola koyulacaktı ki karşısından 3 tane insansı yaratığın koşarak kendine doğru geldiğini fark etti. Açlıktan gözleri dönmüş bu yaratıklar muhtemelen benimle öğle yemeği ziyafeti çekecek diye düşündü. Gittikçe kendisine yaklaşan yaratıkları izlerken, aniden sığınaktan çıkarken yanına aldığı pompalı tüfeği anımsadı. Sırtından tüfeği çekerek kendisine doğru koşan yaratıklara ateş etmeye başladı. 1. atış, 2. atış ve tam üçüncü atışı yapacağı esnada kendisine iyice yaklaşmış olan yaratıkta bir farklılık sezdi. Bu kahverengi bir çift gözü nerede olsa tanırdı. Rachel…!
Discord ID: househusband#1936