Zootopia ဇူတိုပီးယားပုံျပင္

က်ေနာ္ ကာတြန္း႐ုပ္ရွင္ေတြကို အရမ္းႀကိဳက္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကာတြန္း႐ုပ္ရွင္ေတြက limit အားလံုးကို ေက်ာ္လို႔ရ တယ္။ အခ်ိန္ limit ၊ ေနရာ limit ၊ ကာလေဒသအကန္႔အသတ္ေတြကို ေက်ာ္လို႔ရတယ္။ ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္၊ ႀကိဳက္တဲ့ေနရာမွာ ဇာတ္အိမ္တည္လို႔ရတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ျခင္း၊ မျဖစ္ႏိုင္ျခင္းအကန္႔အသတ္ကိုလည္း ေက်ာ္လို႔ရတယ္။ ကာတြန္း႐ုပ္ရွင္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ ဘူးဆိုတာ မရိွဘူး။ တခြန္းတည္းေျပာရရင္ဗ်ာ .. ကိုယ္ျပခ်င္တဲ့အျပကို စိတ္ႀကိဳက္ျပလို႔ရတယ္။ ဒီေတာ့ အျပေကာင္းရင္ ေကာင္းသေလာက္၊ အျပရဲရင္ ရဲသေလာက္ ရင္ထဲ ေရာက္တယ္။အခုႏွစ္ပိုင္းအတြင္း ၾကည့္မိတဲ့ ကာတြန္းကားေတြထဲမွာ ရင္ထဲအေရာက္ဆံုး ကားကေတာ့ Zootopia ပဲ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ႀကိဳက္လဲဆို က်ေနာ္သာ လုပ္ႏိုင္စြမ္းရိွရင္ ကေလးေတြကို မျဖစ္မေန ၾကည့္ခိုင္းမယ္လို႔ ေတြးမိတဲ့အထိပဲ။ကေလးတေယာက္အတြက္ေတာ့ Zootopia ဇာတ္ကားဟာ မျဖစ္ႏိုင္တာကို ႀကိဳးစားတဲ့ ယုန္မေလးတေယာက္ အဲေလ … ယုန္မေလးတေကာင္ရဲ႕ ဇဲြသတိၱပံုျပင္ေပါ့။ရင့္က်က္လာတဲ့ လူႀကီးတေယာက္အတြက္ေတာ့ Zootopia ဇာတ္ကားဟာ ညီညြတ္ျခင္းတရား၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတရားကို ေဟာတဲ့ ပံုျပင္ပဲ။စရိုက္မတူတဲ့ တိရိစာၦန္ေတြ စုေနတာကို ျပတဲ့ ပံုျပင္ … ။ယဥ္ေက်းမႈျခင္းမတူတဲ့ သူေတြ စုေနတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈေပါင္းစံုဓေလ့ (Multi-Culturalism) ကို ျပတဲ့ ပံုျပင္ … ။အားႀကီးသူကလည္း အားနည္းသူကို အႏိုင္က်င့္လို႔မရ။ အားလံုးဟာ ညီညြတ္စြာ … မွ်တစြာ … ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ … ။ျမင္တတ္မယ္ဆိုရင္ အမ်ားႀကီးျမင္လို႔ရတဲ့ ပံုျပင္ … ။ဒါေၾကာင့္ အဲ့ဒီကားေလးကို က်ေနာ္ အရမ္းႀကိဳက္တယ္။ဒါေပမဲ့ တ႐ုတ္စစ္တပ္ရဲ႕ အာေဘာ္သတင္းစာ Liberation Army Daily က ဒါ အေနာက္ရဲ႕ဝါဒျဖန္႔မႈပဲ၊ သတိထားၾကလို႔ ေဝဖန္ေတာ့ ဖ်တ္ခနဲ ၿပံဳးမိသြားတယ္။သူတို႔အျမင္မွာေတာ့ ဇူတိုးပီးယားဟာ အရင္းရွင္စနစ္ေကာင္းေၾကာင္းကို သြယ္ဝိုက္ဝါဒျဖန္႔တဲ့ကား၊ အခ်ဳိသတ္တဲ့ ကား၊ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္တဲ့ကား … ။သူတို႔အျမင္မွာ လြတ္လပ္မွ်တတဲ့ ဇူတိုးပီးယားဟာ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ကား … ။ဘာလို႔ပါလဲ … ။
××××× ×××××အာဏာရွင္လူတန္းစားေတြဟာ တန္းတူညီမွ်တို႔၊ လြတ္လပ္မွ်တဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြကို ေအာ္ဂလီဆန္ၾကတယ္။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔မွာ ဘယ္သူ႕ကို ဘယ္အခြင့္အေရးပဲ ေပးရမယ္၊ ဘယ္သူက ဘယ္အခြင့္အေရးပဲ ရသင့္တယ္ (အဲ လိုအခြင့္အေရးမ်ဳိးကလည္း သူတို႔က ေပးမွပဲ ရမယ္) ဆိုတဲ့ အ႐ူးစိတ္မ်ဳိးရိွတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လူကေမြးတယ္မထင္ဘဲ နတ္ဘုရားေတြနဲ႔ သားေဖာက္ၿပီး စပ္က်လာတယ္ဆိုတဲ့ အထင္မ်ဳိးေပါ့။သူမ်ားကိုသာ ဟိုအခြင့္အေရးနဲ႔ပဲ တန္တယ္၊ ဒီအခြင့္အေရးနဲ႔ပဲ တန္တယ္လို႔ ျမင္ေပမယ့္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ရိွသမွ် အခြင့္အေရးအားလံုးနဲ႔ တန္တယ္လို႔ ထင္တတ္တဲ့ ေသာက္႐ူးမ်ဳိး … ။အဲလိုစိတ္အခံမ်ဳိးရိွလို႔လည္း တန္းတူညီမွ်ဆိုတဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးကို ဘယ္လိုမွ လက္မခံႏိုင္တာ … ။ဒီ့ထက္ပိုနက္တဲ့အေၾကာင္းလည္း ရိွေသးတယ္။အဲဒါကေတာ့ အေၾကာက္တရားပဲ။သူတို႔ ျပည္သူေတြ လက္ထဲက လုယူထားတဲ့ အာဏာကို ဆံုးရံႈးရမွာ ေၾကာက္တယ္။အဲ့ဒီမွာတင္ ျပည္သူေတြကို ေၾကာက္ေအာင္လုပ္ေတာ့တာပဲ။ပထမနည္းကေတာ့ သူတို႔ကို ေၾကာက္ေအာင္ လုပ္တယ္။ (ေၾကာက္ေအာင္ ရက္ရက္စက္စက္ဖိႏိွပ္ပစ္တယ္) ဒါေပမဲ့ အရမ္းဗီလိန္ဆန္လြန္းေတာ့ အဲဒီ့အစား ပိုၿပီးပါးနပ္တဲ့နည္းကို သံုးလာတယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ အေၾကာက္တရားတခုကို ဖန္တီး ျပတာပဲ။ ၿပီးေတာ့မွ အဲ့ဒီအေၾကာက္တရားကို ကာကြယ္ႏုိင္တာ ငါ့တို႔ပဲရိွတယ္ဆိုၿပီး အာဏာတည္ေဆာက္တာကိုး … ။အဲ့ဒီနည္းက အာဏာလက္မလြတ္တဲ့အျပင္ သူတို႔ကို (သိစိတ္မွာျဖစ္ျဖစ္၊ မသိစိတ္မွာျဖစ္ျဖစ္) ကိုးကြယ္ရိုက်ဳိးေစတယ္ဆိုတဲ့ အျမတ္ႀကီးႀကီးပါ ရတယ္။ဒီေတာ့ အာဏာရွင္မွန္သမွ်ဟာ အဲ့ဒီနည္းကို အရမ္းႀကိဳက္တယ္၊ သံုးလည္း သံုးတယ္။ ဟိုးဟိုးေရွးတုန္းစလို႔ 20 ရာစုက ဟစ္တလာ၊ စတာလင္အပါအဝင္၊ 21 ရာစုက ပူတင္၊ ေဒၚနယ္ထရန္႔တို႔ထိ ဒီနည္းကို သံုးၿပီး အာဏာကို တည္ေဆာက္တယ္၊ အာဏာကို အရယူတယ္။ျမန္မာမွာလည္း ဗိုလ္ေနဝင္း သံုးတာပဲ။ သူဖန္တီးတဲ့အေၾကာက္တရားကေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္အေၾကာက္တရားနဲ႔ ဖဒရယ္ အေၾကာက္တရား … ။ေနာက္ ဗိုလ္သန္းေရႊ၊ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ … ။ သူတို႔ကေတာ့ တိုက္ရိုက္နည္းေရာ သြယ္ဝိုက္နည္းေရာ သံုးတယ္။ (မသံုးလို႔လည္း မရဘူးေလ) သူတို႔ဖန္တီးလိုက္တဲ့ အေၾကာက္တရားကေတာ့ အဂၤလိပ္မယားေဒၚစုၾကည္ လက္ထဲသာ အာဏာေရာက္ သြားရင္ တိုင္းျပည္ အစိတ္အမႊာမႊာျဖစ္သြားမယ္၊ ကၽြန္ႏိုင္ငံျဖစ္သြားမယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာက္တရား … ။ (အဂၤလိပ္မယား ေဒၚ စုၾကည္ဆိုတဲ့အသံုးအႏႈန္းက သတင္းစာမွာ တရားဝင္သံုးတဲ့အသံုး၊ ဒီ့ထက္အမ်ားႀကီးပိုဆိုးတဲ့ စကားလံုးေတြေတာင္ ရိွ ေသးတယ္)ခုေရာ … ။ မထူးပါဘူး … အေၾကာက္တရားကေတာ့ ရိွေနတာပါပဲ။ ေၾကာက္ေအာင္ လုပ္ေနတာပဲ .. ။ (ဘာေတြကို လုပ္ေန လဲ၊ ထူးမေျပာေတာ့ပါ)တခြန္းတည္းေျပာရရင္ ဒုတိယနည္းလမ္းကို သံုးဖို႔ မင္းတို႔မွာ ရန္သူရိွတယ္ကြဆိုတဲ့ အသိကို အၿမဲသတိေပးေနရတယ္။ဒီေတာ့အာဏာရွင္ေတြက လြတ္လပ္မွ်တတဲ့အေျခအေနကို ဘယ္လိုမွ လက္မခံႏိုင္။လြတ္လပ္မွ်တတဲ့အေျခအေနမွာ ဘယ္အေၾကာက္တရားမွ မရွင္သန္ႏိုင္ဘူးေလ … ။ဇူတိုးပီးယားထဲမွာလည္း အေၾကာက္တရားကို ဖန္တီးတာပဲ။ အရင္က အသားစားခဲ့တဲ့ သားရဲေတြအုပ္စုနဲ႔ အသီးအရြက္ စားအုပ္စုေတြၾကား အေၾကာက္တရားကို ဖန္တီးတာ … ကံေကာင္းလုိ႔ သူတို႔ဇူတိုးပီးယားအဖဲြ႕အစည္းႀကီး ႏွစ္ပိုင္းမကဲြတာ … ။ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႕ကမၻာမွာေတာ့ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းေတြဟာ အဲ့ေလာက္ကံမေကာင္းပါဘူး။ တနည္းအားျဖင့္ လူ႔အာဏာရွင္ ေတြက ပိုၿပီး ေကာက္က်စ္ပါးနပ္ၾကတယ္။ဒင္းတို႔ေတြက အေၾကာက္တရားျဖစ္ဖုိ႔ အဓိက လိုအပ္ခ်က္တခုကို သိသြားတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အသိဉာဏ္ေတြ ေသသြား ဖို႔ပဲ။ တနည္း … ဆင္ျခင္ဉာဏ္ေတြ ေသသြားဖုိ႔ပဲ။ အေၾကာက္တရားျဖစ္ဖို႔ အသိဉာဏ္ေတြ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ေတြ ေသဆံုးမွ ျဖစ္မယ္။ အျပန္အလွန္အားျဖင့္လည္း အေၾကာက္တရားေတြ ျဖစ္လာတဲ့အခါ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ဟာ ေသဆံုးရတာပါပဲ။က်ေနာ္တို႔ ဘာေတြကို ဘယ္လိုေတြးတယ္ (ဘယ္လိုဆင္ျခင္တယ္)ဆိုတာကို အဓိကပံုသြင္းေပးတဲ့ အင္စတီးက်ဴးရွင္းႀကီး ႏွစ္ခုရိွတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဘာသာေရးနဲ႔ ့ပညာေရးပဲ။အဲဒီမွာ အာဏာရွင္ေတြဟာ ပညာေရးကို ဆင္ျခင္ျခင္းနဲ႔ မခ်ိတ္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေတာ့တယ္။ ဥပမာ က်ေနာ္တို႔ပညာေရးရဲ႕ စာေမးပဲြစနစ္ဟာ ဆင္ျခင္ျခင္းကို လံုးဝအားမေပးပါဘူး။ သာဓကအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ ဆယ္တန္းလိုအဆင့္မ်ဳိးမွာ Left Hand Rule, Right Hand Rule လို ေနထြက္ရာအရပ္ကို မ်က္ႏွာမူပါ၊ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆန္႔တန္းပါဆိုတဲ့ အရပ္မ်က္ႏွာရွာနည္းကို ပံုနဲ႔တကြ ေျဖပါလို႔ ေမးတာပါပဲ။ၿပီးေတာ့ စားေမးပဲြနဲ႔ ေျခာက္ပါတယ္။ စနစ္ကလည္း ဆင္ျခင္ဉာဏ္ကို သတ္ပါတယ္။ အေၾကာက္တရားကလည္း ဆင္ျခင္ ဉာဏ္ကို သတ္ပါတယ္။ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ေသဆံုးသြားေတာ့ ပိုၿပီးေၾကာက္လာပါတယ္။ အဲလိုနဲ႔ပဲ သံသရာလည္ပါေတာ့တယ္ … ။က်ေနာ္တို႔တေတြ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ ရိွမရိွက text ရဲ႕ေနာက္ကို ဘယ္ေလာက္သြားႏိုင္လဲဆိုတာေလးနဲ႔ပဲ တိုင္းႏိုင္ပါတယ္။အေၾကာက္တရား ကင္းရမယ္ဆိုတာကို ဟ … သားသမီးက မိဘကို မေၾကာက္လို႔ ျဖစ္မလားတို႔ .. ။
ဝါသနာပါတာလုပ္ င့ါေကာင္ေရဆိုတာကို ဟ … ဝါသနာပါတိုင္း လုပ္လို႔ ျဖစ္မလားကြ၊ လူသတ္တာ ဝါသနာပါေနရင္ ဘယ္ လိုလုပ္မလဲတို႔ … ။
လိုခ်င္တာ တဏွာဆိုရင္ နိဗၺာန္လိုခ်င္တာလည္း တဏွာေပါ့ ..ဟ မလိုခ်င္ေတာ့ပါဘူးတို႔ … ။အဲလိုစကားေတြကို ၾကည့္ရင္ text ရဲ႕ေနာက္ ဘယ္ေလာက္သြားႏုိင္သလဲဆိုတာ ခန္႔မွန္းလို႔ရပါတယ္။အဲလိုနဲ႔ပဲ စကားလံုးေလးေတြကို အေပၚယံရွပ္ယူၿပီး ….
– သတၱဝါမွန္သမွ် ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးပါပဲ (ခႏၶာငါးပါးပါပဲ) အားလံုးအတူတူပါပဲဆိုၿပီး ငါတို႔ကလဲြလို႔ က်န္တာ ဖဲြပဲလို႔ ေတြးတဲ့ လူ႕ အဖဲြ႕အစည္းျဖစ္လာတယ္။
– လင္ခ်စ္မယားခ်စ္က ပူသဟဲ့၊ မိဘေမတၱာမွ ေအးခ်မ္းသတဲ့ဆိုၿပီး အိမ္ေထာင္မျပဳဘဲ ကေလးပဲ ေမြးရမွာလို ဂြတီးဂြက် လူ႕အဖဲြ႕အစည္းျဖစ္လာတယ္။
– အားလံုးဟာ မၿမဲပါလား (အနိစၥ) ဆိုၿပီး မေကာင္းတဲ့ေကာင္လည္း တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ (အနိစၥသေဘာနဲ႔) သြားမွာပဲဆိုၿပီး ထိုင္ ေစာင့္တတ္တဲ့ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းျဖစ္လာတယ္။
– အားလံုးဟာ အစိုးမရပါလား (အနတၱ) ဆိုၿပီး လက္ရိွအေထာက္အပံ့ေကာင္းဖို႔ အားမထုတ္ဘဲ ေလ့လာသင္ယူမႈ ပိတ္ေနတဲ့ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းျဖစ္လာတယ္။
– အားလံုးဟာ ဆင္းရဲျခင္း (ဒုကၡ) ဆိုၿပီး ႀကံဳလာတဲ့ ေခတ္ဆိုးစနစ္ဆိုးေတြကို ေက်ာေကာ့ၿပီး ခံတတ္တဲ့ လူ႕အဖဲြ႕အ စည္းျဖစ္လာတယ္။
…………….
……………………
………………………..
အၾကင္အရပ္မွာ
အေၾကာက္တရား မရိွရင္ ဆင္ျခင္ျခင္းအသိဉာဏ္ ရိွလိမ့္မယ္။
အၾကင္အရပ္မွာ
အသိဉာဏ္တရား ထြန္းကားရင္ တရားမွ်တညီညြတ္ျခင္းေတြလည္း ထြန္းကားလိမ့္မယ္။
အၾကင္အရပ္မွာ
တရားမွ်တညီညြတ္ျခင္းေတြလည္း ထြန္းကားရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းေတြလည္း လင္းပလိမ့္မယ္။
အၾကင္အရပ္မွာ
ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းေတြ လင္းပေနရင္ အေၾကာက္တရားေတြလည္း ကင္းပေနလိမ့္မယ္။
…………
……………….
အေၾကာက္တရားေတြ ကင္းပေနတဲ့ အၾကင္အရပ္မွာ ….
ကေလးေတြဟာ
ေခါင္းကိုေမာ့လို႔

ေတာက္
ပတဲ့ မ်က္
ဝန္
း
ေလး
ေတြနဲ႔
တည္ၾကည္ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ
ၿပံဳးေနပါလိမ့္မယ္။