အေမ
ေတာင္သမန္ရြာ၏ ေဆာင္းရက္သည္ သာမန္ ေဆာင္းရက္မ်ားထက္ ပို၍ေအးသည္ဟု ထင္ရသည္။ ထူထဲေသာ ေဆာင္းဝတ္အေႏြးထည္ႀကီးမ်ား ဝတ္ထား သည္ပင္ အေအးဓာတ္က ခႏၶာကုိယ္ထဲသို႔ အတင္းတိုးေဝွ႔ ေနသည္။ ျမဴႏွင္းတို႔ကား ထူထပ္စြာက်ေနေသာေၾကာင့္ ကိုက္သံုးရာအေဝးကိုပင္ ေကာင္းစြာမျမင္ရ။ ထိုအေအး ဓာတ္ႏွင့္ ျမဴႏွင္းမႈန္တို႔ကိုအန္တုၿပီး ေဇာေခြၽးမ်ားပင္ျပန္ ေနေသာသူတစ္ေယာက္ကလည္း ရွိေနျပန္ေသးသည္။ သူသည္ လံုခ်ည္ကို ေတာသူဆန္စြာ တိုတိုဝတ္၍အကႌ် ခပ္ပါးပါးေပၚတြင္ ဝါဂြမ္းျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ ဖ်င္ၾကမ္း အက်ႌတစ္ထည္ကို ဝတ္ဆင္ထားသည္။ အခ်ဳိးမက်စြာ လိမ္းျခယ္ထားေသာ ရွင္မေတာင္သနပ္ခါးထူထူမ်ားက မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ဟိုတစ္စု သည္တစ္စု။ ေလးလံမည္ထင္ရ ေသာ ထန္းေခါက္ဖာတစ္လံုးကို ေခါင္းေပၚတြင္ ကြၽမ္းက်င္စြာရြက္၍ ဦးပိန္တံတားေပၚမွ ခပ္သုတ္သုတ္ ေလွ်ာက္လာသည္။ သူသည္ ဦးပိန္တံတားကို ျဖတ္ေက်ာ္ ကာ လမ္းမႀကီးအတိုင္းေလွ်ာက္လာၿပီး ဘယ္ဘက္သို႔ တစ္ဆစ္ခ်ဳိးလိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ ေက်ာင္းသားမ်ားေန ေသာ အေဆာင္တစ္ေဆာင္၏ေရွ႕တြင္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး ေခါင္းေပၚမွ ထန္းေခါက္ဖာကို ေအာက္သို႔ခဏခ်လိုက္ သည္။ အေဆာင္အတြင္းသို႔ မဝင္ေသးဘဲ ထန္းေခါက္ဖာ ၏ေဘးတြင္ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္လိုက္ကာ ထန္းေခါက္ဖာ ရြက္ရာတြင္သံုးသည့္ ေခါင္းၿမီးစုတ္ကိုေျဖ၍ ေခြၽးျပန္ေနေသာ သူ၏မ်က္ႏွာကို သုတ္လိုက္ၿပီး ေခြၽးမ်ားေျခာက္ေသြ႕ ေစရန္ ေခါင္းၿမီးစုတ္ျဖင့္ ယပ္ခတ္လိုက္သည္။
အတန္ၾကာေသာအခါတြင္ သူသည္ အေဆာင္၏အတြင္းသို႔ ဂနာမၿငိမ္စြာၾကည့္၍ တစ္စံုတစ္ခုကို ရွာေဖြေန၏။ တြန္႔ေၾကေနေသာ အဝတ္အစားမ်ားက သူ႔ကို အေျခခံလူတန္းစားအျဖစ္ ေဖာ္ျပလ်က္ရွိၿပီး ေနေလာင္ ေသာ မ်က္ႏွာ၊ အက္ကြဲေနေသာ ေျခဖေနာင့္ႏွင့္ ဖိနပ္ စီးမထားဘဲ လံုခ်ည္ကိုတိုတိုဝတ္ထားသည္က ေတာသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ကို သက္ေသျပေနသေယာင္ပင္။
This post has received a 3.13 % upvote from @speedvoter thanks to: @zinmintun7.