စားေသာက္ဆိုင္
အိမ္ဆို မိသားစုေတြစုေနတဲ့ေနရာကိုေခၚတယ္။လူသားေတြအတြက္အိမ္ဟာမရွိမျဖစ္ပါပဲ။အိမ္မွာက်ြန္ေတာ္ကငပ်င္းေလအလုပ္မလုပ္ခ်င္ဘူး။အဲ့ေတာ့သူမ်ားစာေတြလိုက္ေ္ပီကူးေနတယ္ခ္။အိမ္မွာအိပ္ေနတာပ်င္းလို႔ေလစာေတြေကာ္ပီလိုက္ကူးၾကည့္ေနတာ။တစ္ေန႕က်ြန္ေတာ္အိမ္သို႕အျပန္ ရထားေပၚတြင္လူငယ္ပီပီ နားျကပ္တပ္သီးခ်င္းနားေထာင္ ဂိမ္္းေဆာ့ရင္းျပန္ခဲ႕သည္။ ရထားဥႀသဆြဲသံျကားျပီးခဏအျကာဘူတာတစ္ခုသို႕ဆိုက္ေရာက္ေလသည္။အဖိုးအိုတစ္ေယာက္က ထိုင္မယ္ေနာ္ လူေလးဆိုသံနဲ႕အတူ က်ြန္ေတာ္ေဘးနားလာထိုင္ေလသည္။က်ြန္ေတာ္႕ေမ့ျကည့္လိုက္ေတာ့ အဝတ္အစားခပ္ႏြမ္းႏြမ္း လြယ္အိတ္အစုတ္ေလးကိုလြယ္ကာ အျဖဴေရာင္ဆံပင္ေရာင္ထံုးနွင့္ မႈတ္ဆိတ္ေမႊးရွည္ရွည္နွင့္အဖိုကိုေတြ႕ေလသည္။က်ြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမသိုးမသန္႕ျဖစ္သြားသည္။မသန္႔ဘူးဆိုေရခ်ိဳးေလကြာေႏွာ္။ထမင္းမ်ားမ်ားစားေလေႏွာ။ထမင္းစားေတ
တစ္ေန႕က်ြန္ေတာ္အိမ္သို႕အျပန္ ရထားေပၚတြင္လူငယ္ပီပီ နားျကပ္တပ္သီးခ်င္းနားေထာင္ ဂိမ္္းေဆာ့ရင္းျပန္ခဲ႕သည္။ ရထားဥႀသဆြဲသံျကားျပီးခဏအျကာဘူတာတစ္ခုသို႕ဆိုက္ေရာက္ေလသည္။အဖိုးအိုတစ္ေယာက္က ထိုင္မယ္ေနာ္ လူေလးဆိုသံနဲ႕အတူ က်ြန္ေတာ္ေဘးနားလာထိုင္ေလသည္။က်ြန္ေတာ္႕ေမ့ျကည့္လိုက္ေတာ့ အဝတ္အစားခပ္ႏြမ္းႏြမ္း လြယ္အိတ္အစုတ္ေလးကိုလြယ္ကာ အျဖဴေရာင္ဆံပင္ေရာင္ထံုးနွင့္ မႈတ္ဆိတ္ေမႊးရွည္ရွည္နွင့္အဖိုကိုေတြ႕ေလသည္။က်ြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမသိုးမသန္႕ျဖစ္သြားသည္။တေန႔နဲ႔တေန႔ေပါင္းေတာ့ႏွစ္ေန႔ျဖစ္ေရာေလကြာ။စာရၿပီလားအခ်စ္ေလေရခ္ခ္။
က်ြန္ေတာ္ကသူ႕အသားျဖင့္ထိမွာဆိုးသျဖင့္ ခႏၱာကိုယ္ကိုက်ံဳ႕ျပီးထိုင္လိုက္ကာဂိမ္းဆက္ေဆာ့ေလသည္။ ၂ေယာက္လြတ္ေနေသာေနရာတြင္ က်ြန္ေတာ္ျကိဳက္တဲ႕ဟင္းထုပ္(ဆန္နွစ္ ကန္စြန္းရြက္ မ်ွစ္ အသားတစ္ခုခုထည့္ျပီးငွက္ေပ်ာ္ရြက္ျဖင့္ ေပါင္းသည့္ရွမ္းအစားအစာတစ္မ်ိဳး) တစ္ထုပ္ခ်ထားေလသည္။လိုတရတာဆိုလိုဒီဟာေလးပဲရွိတယ္။
အာ့အဖိုးမွဟင္းထုပ္ကိုျဖည္ကာ တစ္ခုနိႈက္စားေလသည္။က်ြန္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ဘာလဲဟက်ြန္ေတာ့္ကိုခြင့္မေတာင္းပဲစားေနတယ္ဆိုျပီး တစ္ခုျမန္ျမန္နိႈက္စားလိုက္သည္။ အဖိုးမွ ေနာက္ထပ္တစ္ခုထပ္နိႈက္စားသည္။က်ြန္ေတာ္မွျမန္ျမန္ ေလာဘျဖင့္ နွစ္ခုဆိုက္တိုက္နိႈက္စားလိုက္သည္။အာ့အဖိုးမွတစ္ခုထပ္နိႈက္စားသည္။ က်ြန္ေတာ္မွေလာဘျဖင့္ျမန္ျမန္ ၃ခုဆက္တိုက္စားလိုက္သည္။ေနာက္ဆံုးတြင္တစ္ခုသာက်န္သည္။အဖိုးအိုဆီမွ အသံထြက္လာသည္။ လူေလးစားလိုက္တဲ႕။ က်ြန္ေတာ္ေနာက္ဆံုးက်န္တဲ႕ တစ္ခုကိုျမန္ျမန္နိႈက္စားလိုက္သည္။
အဆင္ေျပပါတယ္။
ဘူတာတစ္ခုသို႕ဆိုက္ေရာက္ေသာအခါအာ့အဖိုး ဆင္းသြားေလသည္။က်ြန္ေတာ့ေဘးတြင္ ဟင္းထုပ္ပါဆယ္တစ္ထုပ္ခ်ထားခဲ႕ေလသည္။အဖိုးကိုလွမ္းျကည့္လိုက္ေတာ့ ရထားေအာက္တြင္ က်ြန္ေတာ္ကိုျပံဳးျပကာ လက္လွမ္းျပေနသည္။ရထားဘူတာမွထြက္ခြာလာေလသည္။ဟင္းထုပ္ဘူးကို က်ြန္ေတာ္အိတ္ထဲထည့္မယ္လုပ္ေတာ့ က်ြန္ေတာ္ဝယ္ထားေသာဟင္းထုပ္ဘူးေလးထြက္လာေလသည္။ဟင္းထုပ္ထမင္းထုပ္။မုန္႔ဟင္းငါးေသာက္မလား။
က်ြန္ေတာ္ေလာဘျဖင့္ လုစားခဲ႕ေသာဟင္းထုပ္ကအာ့အဖိုးဟင္းထုပ္ေပါ့။အာ့အဖိုးကသူဝယ္ထားေသာ ဟင္းထုပ္ေလးကိုေတာင္က်ြန္ေတာ္အတြက္ထားခဲ႕ေပးေသးတယ္။က်ြန္ေတာ္ဝယ္ထားေသာ ဟင္းထုပ္ဘူးနဲ႕ အဖိုးေပးခဲ႕ေသာ ဟင္းထုပ္ဘူးေလးကိုျကည့္ရင္း အဖိုးလက္ျပနႈတ္ဆက္တဲ႕ပံုေလးမ်က္လံုးထဲျမင္ေယာင္လာသည္။
က်ြန္ေတာ္ေလာဘျကီးတာေနာင္တရေလသည္။
လူတစ္ေယာက္ကို အေပၚယံျကည့္ျပီးဆံုးျဖတ္မိတဲ႕အတြက္ က်ြန္ေတာ္မွားေလသည္။မည္သည္႕ေသးငယ္တဲ႕အရာျဖစ္ေစ ျကီးတဲ႕အရာျဖစ္ေစ ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္ေစ ဆင္းရဲသည္ျဖစ္ေစ သူ႕ေနရာနဲ႕သူတန္ဖိုးရိွစျမဲပင္ အေပါယံျကည့္ျပီးမဆံုးျဖတ္သင့္ပါဘူး။ဘာလားညာလားလူမသိသူမသိေကာ္ပီကူးတယ္မင္းတို႔လည္းအဆင္ေျပငါလည္အဆင္ေျပတယ္။မင္းလည္းအိုေကငါလည္းအိုေက။
Photo credit Google
မိမိအက်ိဳးစီးပြားေတြ အတြက္နဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ တည္တံ့ခဲ့တဲ့၊ မတူးေဖာ္ႏိုင္ေသးလို႔ တိမ္ျမဳပ္ေနတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္မ်ားစြာ က်န္ရွိေနေသးတဲ့ ပုဂံလိုေဒသမ်ိဳးမွာ ေျမႀကီးေပၚကို ေျမတူးယာဥ္ ေျမသယ္ယာဥ္ တင္ဖို႔ဆိုတာမ်ိဳးေတာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ျမတ္ႏိုးတဲ့သူေတြက
The best post thank you
နားၾကပ္နဲ႔ သီခ်င္းနားေထာင္ၿပီး အခန္းေထာင့္မွာ မွိန္းေနတတ္တယ္ဆိုတဲ့ outsider ကာရိုက္
အရမ္းအေရးသားေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ ခ္ခ္ဟီးဟ:)