Ang sining ay bahagi ng aking pagkatao. Sa aking panimula sa pag-guhit, hindi ko pa alam kung magaling ba ako dito o hindi. Basta ang alam ko, masaya ako kapag lumalapat na ang lapis sa papel. Parang nasa ibang mundo ako, kasama ang mga tao, bagay, karakter na iginuguhit ko.

Art is part of my selfhood. When I first started drawing, I couldn't recognize yet if I was good at it or not. As far as I can grasp, I am overjoyed whenever my pencil touches the surface of the paper. It felt like… I'm on alien world, with beings, things, figures I've been sketching.

Marami sila na, nakatira sa aking isipan. Nais lumabas upang sulyapan ang sinag ng araw. Sa umagang kakatapos ko lang lumikha ng isang bagong obra.

There are many of them, that occupies in my head. Who wanted to go out to glare the sunshine. In the morning I've finished creating a new masterpiece.

Sariling pagkakakilanlan kapalit ang pagtanggap ng lipunan.

Own identity in exchange for social acceptance.

Hindi mabilang ang aking gawa simula noong pagkabata. Na itinapon na lamang dahil itinuturing na basura sa ating pang-araw araw na buhay. "Mag-aral ka ng mabuti, gumawa ka ng assignment. Hindi yang puro pag-dodrawing inaatupag mo!" Madalas linya ng magulang na hindi nakakaunawa sa pag-lalakbay ng isang bata sa kaniyang kakayahan. Isang mahabang byahe, sa paglinang ng talento at sariling pag-katao.

I cannot count the piece I have done in my youth. That's been thrown away because they considered it as garbage in this rat race. "Study hard, do your assignment. Rather than being busy by drawing!" Usual parent's line who does not understand a child's exploration to his competency. A long journey, towards the development of talent and own self.

Kaya hindi natin masisisisi, kung bakit may mga tao na kinalimutan na lamang ang kanilang talento kapalit ng pagpipilit na ihulma ang sarili sa kahon ng lipunan. Sa mundong mas importante matutunan ang mga bagay na hindi ikaw at malayo sa depenisyon kung sino talaga.

That is why cannot blame, why people have forgotten their talents by fitting themselves into the box of society. In this world that it's more important to master those things that aren't you and far from the definition of who you truly are.

Wala akong kakayahan para makapag-aral sa kolehiyo, ngunit kung may pagkakataon man.. Nais ko lamang ay yung kursong may kinalaman sa sining. Ayokong mabuhay sa bilang alipin sa ideya ng ninoman, gumalaw para sa kapakanan ng mayayaman. Haha. Nakakatawa diba? Higit pa sa labing limang taon kang gugol ng panahon sa pag-aaral para matutunan ang mga bagay na kailangan mo para sumabak sa buhay. Para kanino? Ito ba ay para sa sariling katauhan o para ito sa iba?

I do not have the odds to go to college, but if there is a chance.... I only want a course related to art. I do not want to live as a slave to the idea of ​​anyone, moving for the sake of the rich. Haha. Funny right? You've spent more than fifteen years of time to learn the adornments you need to get through life. For who? Is it for your own personality or for others?

The woman in the left beside me is my beautiful Mother, the photos on the right side was me and my other siblings in old photos. We are six children, the youngest one was not born by that time yet that's why if you will count it appears that we are only five.

Walang pagkakataon upang maging malaya. Gumalaw sa sariling paraan ng hindi hinuhusgahan sa lipunan. Wala kang trabaho? Wala kang pangarap. Ganoon kaiksi ang sistensya ng iyong pagkakataon para maipahayag ang iyong sarili… Pangarap ko lamang ay linangin ko ang aking sarili para sa aking sarili at mga mahal ko sa buhay. Kalokohan man sa nakararami pero…. ayoko maging preso sa apat na dinding ng modernong SOCIALISMO at CAPITALISMO.

There is no scope to be free. To stir in your own way from not being judged by the social order. Got no job? You have no dream. That's how short is your sentence of opportunity to express yourself... I just want to develop myself for me and my loved ones. It might sounds crazy to others but…. I don't want to be a prisoner in the four walls of modern SOCIALISM and CAPITALISM.

Ang talento ko ay ako. Ako ang aking talento.

Malaya akong ipahayag ang aking mga likha dito sa Steemit. Malayang magpahayag ng sarili na hindi basta basta makukuha sa iba. Hindi ko gagamitin ang Steemit para lamang sa aking sarili. Ito ang regalo ko sa mga gaya kong nais pakawalan ang mga nasa isipan nila at ibahagi sa mundo ang kanilang mga talento. Mga tulad ko na hindi nakapag-aral ngunit may itinatagong husay.

Samahan ninyo ako.

My talent is me. I am my talent.
I am free to express myself here on Steemit. I am open to show myself that is not simple to earn in other places. I will not use Steemit only for my own. This is a gift to others who want to voice out, to contribute their idea and talents to this world. Out of school youth like me who suppress their potential.

Join me.