မေမ့ႏိုင္တဲ့ ခ်င္းျပည္နယ္ အမွတ္တရ အပိုင္း( ၁ )

မိုးပြင့္ေလးေတြက ေတာင္တန္းႀကီးနဲ႔အတူ ကဗ်ာဆန္ဆန္ ေလာကႀကီးကို တန္ဆာဆင္ေနၾကတယ္။သဘာဝတရားရဲ႕အလွဟာ ခံစားမိသူတိုင္းကို စိတ္ရႊင္လန္းေစသလို စိတ္ဓာတ္က်ေနသူတိုင္းကိုလည္း ခြန္အားေတြေပးပါတယ္။တုႏိႈင္းလို႔မရတဲ့ ခ်င္းေတာင္တန္းရဲ႕ ႐ႈေမ်ွာ္ခင္းေတြဟာ ကဗ်ာမမီ၊စာမမီေလာက္ေအာင္ လြမ္းေဆြးသာေမာဖြယ္ေကာင္းလွပါတယ္။မိုးႏွင္းဝတ္လႊာကို ျခံဳလႊမ္းဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ခ်င္းေတာင္တန္းႀကီးရဲ႕ အလွဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ႐ိုးအီသြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ကြၽန္ေတာ္ဟာ ေလာကႀကီးကို အလွဆင္ထားတဲ့ ေတာင္တန္းႀကီးကို အရမ္းခ်စ္တယ္။ေတာင္တန္းႀကီးေပၚကၾကည့္ရတဲ့အရသာဟာ ကြၽန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ ဘာနဲ႔မွ အစားထိုးႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။အထူးသျဖင့္ အံ့ေအာ္စရာေကာင္းလွေအာင္ မိုးပုလဲပန္းေလးေတြနဲ႔အျပိဳင္ ေဝဆာပြင့္လန္းေနတဲ့ ေတာင္ကမ္းပါးယံေပၚက သစ္ခြပန္းႏွင့္ ေတာင္ဇလပ္ပန္းနီေလးေတြ ၊ ဝဠာရွစ္ခြင္ရစ္သိုင္းေနတဲ့ ခ်စ္စဖြယ္ ႏွင္းမိုးမႈန္ေလးေတြ၊ ကားလမ္းတစ္ေလ်ွာက္ တရိပ္ရိပ္တိုးဝင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ ေတာင္တန္းႀကီးေပၚက ႏွစ္လိုဖြယ္ ထင္း႐ူးပင္ေလးေတြႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတာင္တက္ခဲ့ရတာေတြဟာ ရင္ထဲစြဲေနေအာင္ မေမ့ႏိုင္တဲ့ ျမင္ကြင္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ကေလးကြန္ပ်ဴ တာတကၠသိုလ္မွာေက်ာင္းတက္ခဲ့ရတဲ့ ကာလအခိုက္အတန္႔ေလးမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ဆရာမေတြနဲ႔အတူ ခ်င္းေတာင္တန္းႀကီးဆီသို႔ စူးစမ္းေလ့လာရန္ ထြက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ဒီခရီးစဥ္ဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ အမွတ္တရျဖစ္ခဲ႔ရတဲ႔ ေန႔ရက္တစ္ခုေပါ့။ေက်ာင္းသားေဘာလံုးၿပိဳင္ပြဲမွာ ဒုတိယဆု ရရိွခဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ခ်င္းျပည္နယ္သို႔သြားၾကရန္ အားလံုးသေဘာတူ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကတာပါ။ဒီခရီးမွာ ဆရာမေတြကို လိုက္ၾကရန္ စည္းရံႈးႏိုင္ခဲ့လို႔ စုစုေပါင္း လူ၄၈ေယာက္နဲ႔ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္။ခ်င္းျပည္နယ္တက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေတြ႔အၾကံဳရိွၿပီး ကြၽမ္းက်င္တဲ့ ကားဆရာကိုေတာ့ ငွါးဖို႔ အထူးလိုအပ္ပါတယ္။ မိုးရာသီမွာ လမ္းဆိုးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ လြယ္လြယ္ကူကူ ႐ုန္းႏိုင္မယ့္ အမိုးဖြင့္ ဒိုင္နာကားႀကီးကိုစီးၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ခ်င္းျပည္နယ္သို႔ ပထမဦးဆံုး ရြက္လႊင့္ခဲ့ၾကပါတယ္။

မိုးမ်ားလွတဲ့ သမပိုင္းဇံုျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ခရီးအစမွာတင္ မိုးက ဆီးႀကိဳႏႈတ္ဆက္ပါေလၿပီ။ခ်င္းေတာင္တက္ၿပီဆိုကတည္းက ကားက ဘယ္သံညာသံပါေအာင္ ေအာ္သလို က်ဥ္းေျမာင္းလွတဲ့ ကတၱရာလမ္းေၾကာင့္ တစ္ဖက္မွ လာေသာကားကို လမ္းေဘးသို႔ ေ႐ွာင္ရတဲ့အတြက္ ဂ်ိမ္းဂ်ိမ္းဂလုန္းျမည္သံဟာလည္း အဆက္မျပတ္ၾကားရပါတယ္။ ကေလးၿမိဳ႕ကေန စတက္ကတည္းက မိုးေၾကာင့္ စိတ္ကသိကေအာက္ျဖစ္ခဲ့ရေပမယ့္ ခ်င္းေတာင္အေၾကာင္းၾကားဖူးကတည္းက ေရာက္ဖူးခ်င္တာမို႔ မညည္းညဴ ခဲ့ပါဘူး။ကေလးၿမိဳ႕ဟာ ခ်င္းျပည္နယ္နဲ႔ ကပ္လ်ွက္ျဖစ္တာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ့္အဖို႔ အနည္းငယ္ ေတာင္တက္ၿပီးရင္ ရည္ရြယ္ထားတဲ့ ခရီးေရာက္မယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္ နာရီေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ခရီးဆက္ခဲ့ရပါတယ္။

ေတာင္တန္းႀကီးကို ခ်စ္တဲ့ စိတ္ေၾကာင့္သာ သြားၾကရေသာ္လည္း အရမ္းကို အႏၲရာယ္မ်ားလွပါတယ္။ကားလမ္းရဲ့ တစ္ဖက္မွာက မတ္ေစာက္လြန္းတဲ့ ေခ်ာက္ရိွျပီး အျခားတစ္ဖက္မွာေတာ့ ေတာင္ကမ္းပါးႀကီး အလ်ားလိုက္ ကန္႔လန္႔ရိွေနတာေၾကာင့္ အသက္ကို ဖက္နဲ႔ ထုတ္ထားရပါတယ္။ရံဖန္ရံခါ ေတာင္ေပၚ အျမင့္ကေန နိမ့္ရာသို႔ ဆင္းလိုက္တဲ့အခါ ရင္ထဲမွာ ကလီစာမ်ားမရိွေတာ့သလို ဟာခနဲျဖစ္ရျပန္ပါတယ္။အထူးသျဖင့္ ေတာင္ေပၚ အတက္ေကြ႔ရတဲ့အခါမ်ိဳးဆိုရင္ သတိထားရပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဘယ္နားေလးမွာ ျပဳတ္က်ေနမလဲ၊ ဘယ္နားေလးမွာ ကားကသြားတိုက္မလဲဆိုတာကို သြားဖူးတဲ့အေတြ႔အၾကံဳ မရိွတဲ့အတြက္ေၾကာင့္္ စိုးရိမ္မိျပန္တယ္။ဒါေပမယ့္ ကြၽမ္းက်င္ပါးနပ္လွတဲ့ ကားဆရာရဲ႕ ႏွလံုးရည္ျမင့္မားျခင္းေၾကာင့္ ႀကီးႀကီးမားမား အခက္အခဲေတာ့ မေတြ႔ခဲ့ရပါဘူး။

ဆက္လက္ေဖာ္ျပသြားပါဦးမည္။
@tamuthar (Own creater)
Photo credit-Google