Balkanlar turu: Saray-Bosna notlarım #3 Dağa tırmanış(doğa, olimpiyat, savaş) ve Teleferik yolu

Saray-Bosna ziyaretinde, yapılması gerekilen önemli etkinliklerden biri de, şehrin en tepe noktası olan dağa çıkıp, şehri panoramik izlemektir. Bunun için 2 yol var: en basiti teleferik ile gidip yine eleferik ile dönmek. İkinci seçenek ise tabii ki yürüyerek tırmanmak. Ve elbette yürümeyi tercih ettik, biz iki arkadaş. İlginç bir durum vardı ki, birçok kişi "1 saatte tepeye ulaşırsınız" demişti. Düşünüyoruz taşınıyoruz, matematik var, fizik var, astro-fizik var ve bu dağı kim nasıl 1 saatte aşıyor aklımız almadı ama öyle veya böyle geçecez. Diğer bir ilgi çekici şey ise, 1984 Kış olmpiyatlarının yapıldığı bazı tesisleri görebilir-mişiz. Özellikle bobsled(Bobsleigh) ilgi çekici görünüyordu.

Şehirde güzel bir sabah, güzel bir hava. Köprüler ve nehir. Sol tarafta City Hall

Sabah 11 gibi, hava tam tadında, ne sıcak ne soğuk başladık yürümeye. Önce şehrin "arka sokaklarında" dolanmaya başladık. Burda, karşımıza bir süpriz çıktı. Tarihi bira fabrikasına denk geldik. Güzel eski bir Avusturya mimarisi olan kilise ile karşılaştık.

Müzenin kapısı

---

Geleneksel Avusturya mimarisi

Kafamızda, belli bir rota yoktu. Sevdiğimiz yerlerden geçecez ve teleferiğin tellerini(telgrafın tellerine canımkuşlar konarmıııııışşşşş şarkısı güzel gidiyor burda) takip ederek, dolana dolana ilerliyorduk. Her gördüğümüz cami veya çeşmede el-yüz yıkayıp ve şişemizi dolduruyorduk.

Artık "şehri" terkedip, "doğa"yla buluştuk

Yaklaşık 1 saat geçti hala sıklıkla evler olan bölgede idik. Biraz ileride, artık evlerin bittiği yerde çıkmaz yola girdik. Yolun bir tarafı bir evin kümesine giriyordu, diğeri ise ters tarafa. Karşı sokaktan aşlı bir teyze, bize el hareketleriyle kümese girebileceğimizi anlatıyor ama emin olamıyoruz. Yolun gerisinde, tesadüfen karşılaştığımız ingilizce bilen birisi, kümese girip, ordaki tel kapıyı açarak ilerleyebileceğimizi söyledikten sonra emin olduk :) Meğersem, ordaki ev sahibi(veya sahibesi), hayvanları kaçmasın diye, yolu "komple" kapatmış. Yukarılara çıktıkça, şehrin görüntüsü gerçekten nefes kesiciydi. Hem orman havası hem şehrin yukarıdan görünüşü gerçekten güzeldi. Bir ara, teleferik tellerinin yere yakın olduğu bir yerde dinlenip, teleferikle inip-çıkanlarla beden diliyle muhabbet ediyorduk :)

İlk dinlenme noktamız ve ilk şehir manzaramız

---

Bu da ikinci dinlenme noktamız

Biri iner biri çıkar. Hiç durmadan. Gelenler gidenler. Tıpkı hayat gibi :)

Yolun ortasında iken, olimpiyat tesislerine denk geldik. Meşhur bobsled karşımızda idi. İzlerken birkaç dakika süren o "yol" herhalde bi 2-30 dakika da biter diye düşünüyorduk.

O arada, sadece tepeye çıkış veya şehrin görüntüsü değildi aklımızda olan, o tesislerin düştüğü durumdan dolayı geçmiş zamanları ve buraların yaşadıkları da gözümüzün önünden geçti. 1984 Olimpiyatları, zamanında "Komünist" bir ülkede yapılan ilk olimpiyatlarmış. O zamanın şartlarında özelde Bosna için, genelde Yugoslavya için önemli bir "şey" idi. Sonrasında, Yugoslavya'nın dağılışı, akabinde o büyük trajedi gözlerimizin önüne geldi. Bu tesislerin, savaşlarda bazı dönemlerde kullanılması, bir zamanlar tü dünyanın izlediği buranın artık ormanlara telim olması vs bir sürü düşünce akıyor ve arkadaşımla beraber fikir telakkisi eşliğinde ilerliyoruz.

O eski haaaaaliiiimdennn, eser yoook şimdiiiii

Yılan kıvrımları şeklinde ilerlediğimiz için, farklı yerlerde şehrin çeşitli açılardan izledik. Bazen tam karşısında, bazen bir kenarından bazen de diğer kenarına denk geliyorduk. Bir de, DÜRBÜNÜM VARDI :) Evet, bu güzel anı daha da anlamlandırmak için yanımda dürbünümü taşıyordum. Evet, bildiğimiz kocaman dürbün :)

Ve nihayet zirveye ulaştık. Zorlu 3-4 saat sonrası şu seyrin tadı inanılmaz

Yaklaşık 3 saatin sonunda tepeye, en tepeye seyrin en güzel olduğu yere çıktık. Ayrıca, burası teleferik istasyonuydu. Burda da şehri doya doya izleyip gözlemledikten sonra teleferik ile inmeye karar verdik.(Fırtına yaklaşıyordu. Eğer yürüyerek gitsek ve yağmura denk gelsek hiç iyi olmayacaktı çünkü üstümüzde sadece yazlık elbise vardı ve çok kötü üşütebilirdik). Teleferiğe 15 Mark verip bindik. Burdan izlemesi de ayrı bir heyecan. Adeta havadan süzülerek iniyorsun. Geliş yolunda, tüm bölgeyi gördüğümüz için, teleferik ile inmesi ve görmesi daha bir heyecanlı idi.

Annndddddd, Oscar goes tooooo... this photo

O gün hem güzel bir spor, hem güzel bir seyir, hatıraların canlanması arada yediğimiz dalından kopardığımız meyveler, hem güzel doğa ile unutulmaz bir hatıra oldu.

---

Teleferikten aşağıya iniş anlarımız:

Az önce yürüyerek geldiğimiz tüm yolu şimdi "uçarak" iniyoruz

Gelenler gidenler... gelenler gidenler...

Bu da emektar dürbünüm :)