Sükûnetin Koynundaki Altınoluk

Türkiye'nin 'oksijen çadırı' Altınoluk, nereden geldiğini anlayamadığınız tuhaf kalabalıklarla dolup taşan turistik şehirlerin yapaylığından uzak görünüyor.

_source

Altınoluk, 'geçerken bir uğrayalım' diyenlere mutluluk değil keder verir. Kimbilir hangi şehrin keşmekeşinden kaçıp yollara düşmüşken, biraz soluklanmak üzere durakladığınız bu beldeyi kendi halinde yaşıyor bulursunuz. 'Kendi halinde'lik, hem mütevazı bir hayata işaret eder hem de tatil beldelerinde artık can sıkıcı olmaya başlayan yabancı turiste odaklı hayat tarzından uzak duruşa...

Altınoluk, Bodrum ya da Alanya gibi, kışın sokaklarında cinlerin cirit attığı, yazın da nereden geldiğini anlayamadığınız tuhaf kalabalıklarla dolup taşan bir belde değildir. Ilık yaz gecelerinde sahildeki banklarda oturanlar, alışveriş yapanlar, dondurma yiyenler, daha ziyade o kentin sakinidir; torunuyla birlikte balık avlamaya çıkan babaanne, kışın evin sıcak bir köşesinde patik ören babaannedir...

_source

Kent işte bu haliyle, 'bugün gelip yarın gidecek' yabancılara hüzün verir. Plaj şemsiyeleri ve hasır kilimleriyle sahile doğru inen aile, deniz gören bahçeli bir evden ya da yamaçlarda, zeytin ağaçlarıyla içli dışlı bir apartman dairesinden az önce çıkmıştır. Çocukların sevinç çığlıkları, annelerin telaşlı adımları, ocaktan yeni indirilen zeytinyağlı fasulye, dolapta akşamı bekleyen karpuz, güneşlikleri çekilmiş loş odalar... Yabancı, sahile doğru inen ailenin arkasından işte bu hayali görür, bir şehrin sakini olmak mı iyidir, gözlem yapmakla avunan bir keşifçi mi?..

Altınoluk için, 'kendi halinde' dedik, mütevazı dedik; ama bu demek değil ki, sözünü ettiğimiz belde, bir emekliler kentidir, sükûnet hali, artık can sıkıcı olmaya başlamıştır. Bilâkis, burada, gecenin bir yarısında uykusu kaçanlar, kendilerini rahatlıkla sokağa atabilir. Saatler gecenin ikisini gösterirken Altınoluk'ta mağazalar henüz kepenk indirmemiştir ve kadınlar kendilerine uygun bir yazlık elbise arayışı içindedir, restoranlar açıktır ve sokağa taşan masalarda fazlasıyla gecikmiş akşam yemekleri yenmektedir. Ertesi günün karamelalı dondurmasını hazırlayan dondurmacılar ve sandalyeleri denize bakan çay bahçeleri, ailecek gezintiye çıkan ve gözlerinde uyku mahmurluğundan eser olmayan kent sakinlerini bekler. Bir de o saatlerde 'yapacak bir şey olmadığı' için oltalarını rastgele denize savuran gençler vardır; "Bu saatte balık olmaz; ama iş olsun diye işte abi!" Bir kefal gelir takılır mı oltanın ucuna, kuru ekmekle biraz zor...

_source

Şimdi, yazının bu kısmı, şehrin yabancıya ilham ettiklerinin dışında, "Nerede ne görürüz, hangi otelde konaklarız, yemekleri iyi midir, oraya gitmişken bir de nereye gideriz, İstanbul'a kaç kilometredir? Şehir hangi güzide dağın yamaçlarında kurulmuştur?" sorularına cevap arayanlar içindir. Altınoluk, Balıkesir'in Edremit ilçesine bağlı bir belde. E-24 karayolu üzerinde, Çanakkale'ye 110, İzmir'e 225, Balıkesir'e 115, Edremit'e 25 km uzaklıkta bulunuyor. Mitolojide İDA diye geçen, bugünkü adı ile Kazdağı’nın güney yamaçları ve Edremit Körfezi’nin kuzeyinde kurulan belde Türkiye'nin oksijen çadırı olarak anılıyor. Altınoluk'ta pansiyonda, sezonluk kiralanan evlerde ya da otelde kalabilir, zeytinyağlı ev yemekleri yapan restoranlara uğrayabilirsiniz. Oraya kadar gitmişken, Homeros'un İlyada'sında 'Bol pınarlı vahşi hayvanlar anası' diye bahsettiği İda Dağı'na (Kazdağı) çıkmaktan mahrum etmeyin kendinizi. Milli Park yetkililerinin göstereceği kontrollü çadır ya da karavanda konaklayabilirsiniz; ama ayılara, sansarlara ve yaban domuzlarına dikkat! Beldenin doğal güzellikleri ve 'mis' gibi havası dışında kültürel faaliyet ihtiyacı hissedenlere önerilen ay Ağustos...