Ben Suriyeli cocugum

Adım Ayşe 10 yaşındayım .En çok sevdiğim oyunlar mahallede top oynamak ip atlamak bez bebeklerimize oynamayı çok seviyorum.Bir abim iki ablam bir tanede küçük kardeşim var.Babamin adı Yusuf annemin adı Hatice . Akşam olunca yatağa uzanıp hayal kurmayı ilerde büyüdüğünde neler yapacağını kimlerle tanicagimi nerelere gideceğimi düşünürdüm .Bir akşam ailece mutlu vehuzurluyduk yemeğimizi yedik biraz geç vakit olunca herkes odasına yatmaya gitti.Aradan biraz zaman geçmişti birden büyük bir gürültü olmaya başladı çok korkmuştum .Annemin yanına gitmek için kapıyı açtığımda her yer toz dumansız annemlerin odasının duvarına yıkılmış ve evi bir tarafı büyük hasar görmüştü annem ve abim yaralanmıştı ablamla ben çok korkmuştum küçük kardeşim korkmuş titriyor ve ağlıyorum.Babam önce bizi dışarı çıkardı sonra annemle abimin çıkardı.Bu olaydan sonra evimiz hasar gördüğü için yıkılmıştı .Bizimde orada can güvenliğiniz olmadığı için bize kapılarını açan kardeş ülke olan Türkiye ye kaçtık .Babam bizi Türkiye'ye bırakıp vatanımızı toprağımızı korumak için Suriye'ye geri döndü.Turkiyede halkın konuştuğunu anlamiyordum ama onların gözlerinde iyi niyeti merhameti kardeşliği görüyordum .Bu ülkeye gelince ne yapmam gerektiğini anlamıştım. Vatanımızı çok sevmeliyiz onu canımız pahasına korumalıyız.Bayragimiz için dinimiz içi özgürlüğümüz için özellikle çocukların geleceği ve özgürlüğü için çok çalışmalı ve mücadele etmemiz gerektiğini anladım .İşte bu benim gerçek hayatım ,hissettiklerim vehayallerim Çocukların günahı nedir? Neden savaşın kurbanı oluyorlar.