Şarkılar konuşsun, şiirler yazılsın

Şarkılar konuşsun, şiirler yazılsın. Ne anlamı var bizim değersiz cümlelerimizin? ''keşke yalnız bunun için sevseydim seni'' demiş cemal SÜREYYA; ne asil bir pişmanlık belirtisidir. Zaten asil adamların cümleleri olmasa birbirimize sevgimizi nasıl belirtirdik? sanki sıkıntılı bir sabah uğramış, sıkıntılar derhal bir hızla yanımızdan geçmiş. Hayır, dudak payı bırakılmaz bir kahvede sessizlik. Deneme! hoş olmuyor üstüne gittiğin belirsizlik. Kelimeler uyumlu olsun diye bir ettiğin telaş samimi durmadı seninle bense çabasız bir şıklık giyindim. Suratını asıp geçip gitmenin ne anlamı var? sabahlar elbet olacak! senin meselen bu değil mi zaten sabahların olacağına inanmak?

Çok zorluyoruz elle tutulur bir şeyleri. Zaten bırakabilsek ah o görünmez ipleri! benim takıntılılığım, senin rahatlığın ; aynı ipte iki sarkastik unsur oynamaz sevgilim. Ne çabaları ne amaçlar uğruna harcadık... yürüdüğümüz bu yolda adını mantıklı seçimler koyamadık. Hep bir emeksiz emek kazanmak uğruna girdiğimiz savaşlar ama öyle olmuyor diye ısrar etsem de sakalım olmadığından mı dinletemedim sana kendimi? bilinmez gerçekler içinde sapla sapanı karıştırdık. İyi mi kötü mü gelecek hep tartışırdık seni bir köşeye sıkıştıracaklar şimdi, kaçıp göçmen gerekli hapsedilmeye hazır değildin zaten tam olarak neye hazır olabiliriz ki?