BAYKUŞ İLE KARGA

Karga:
–“O! Baykuş kardeş, merhaba!
Ne zamandır buralardasın?”

Baykuş:
– “Merhaba karga kardeş, merhaba,
Bugün keyfim pek yerinde değil,
Lütfen gürültü etme de dinleneyim,
Aklım başıma gelince sorularının,
Hepsine bir bir cevap vereyim.

Karga:
– “ Ne o, baykuş, daha gelir gelmez,
Beni gürültücülükle suçluyorsun,
Doğal konuşurken dahi aşağılıyorsun?
Rica ederim senden, beni görme hor,
Ne yorulmasından bahsediyorsun,
Ayağına gelen serçeyi yutmak mı zor?

Duymuştum da inanmamıştım ama dün
Gözümle gördüm, başınıza toplandılar,
‘Beni ye, beni ye’ diye bağrıştı serçeler;
Ziyafetiniz oldu kuş türünden seçmeler.

Madem bilge geçinirsiniz sayın baykuş,
Bu üstünlük size nereden, nasıl geliyor,
Beyinsiz kuşlar kendini size niçin,
Ayağınıza kadar gelip de yediriyor?”

Baykuş:
– “Akıllı, bilge olanları cahiller sevmez,
Ne herzeler uydurup ne yalanlar demez?
Kuşları başıma toplarım, doğru duymuşsun,
Fakat hikâyenin sonunu güzel uydurmuşsun!

Allah aşkına, şu gerçeği de senden duyalım:
Sana, gel, desem, söyle, gelir miydin?
Kendi rızan ile etini bana yedirir miydin?
Can azizdir, değil mi, tabii ki gelmezsin;
Biliyorum, kendi rızan ile yedirmezsin.

Çok çetin geçen garip hayatımızda biz,
Şimdiye dek bir topak peynir çalmadık,
Rızkımızın peşinde durmadan koşarken
Şeytana uyup bir kere bile kaytarmadık.

Hayatımızda ayrıcalık yok, sıradan kuşuz,
Aklımız sayesinde biraz şöhretli olmuşuz.”