İranlı Falcı Kadın

Zamanında başımdan geçen garip bir olayı anlatacağım. Uluslararası müşterileri olup, onlara binlerce dolara kahve falı bakan İranlı bir kadının şans eseri benim de falıma bakmasını anlatacağım.

Fatih At Pazarında ‘Dayı’nın Kahve’ dediğimiz çay ocağı ile kafe arası bir mekân vardır. Oldukça küçük olmasına rağmen eski İstanbullun samimiyetini koruduğundan mı, rahmetli Dayı’dan mı yoksa muazzam Hamza abiden mi bilmiyorum çok fazla müşterisi vardı. Bir gelen müşteri de her zaman müdavimi olmuştur.

(Hamza Abi - Dayı)

Dayı: Allah sizi ananıza bağışlasın!
(Her zamanki duası)

Çay ocağı üç küçük bölümden oluşuyordu. İçerisinde neredeyse kimsenin oturmadığı bir tane büyük yemek masası, çay ocağı ve ne kadar denebilirse o kadar bir mutfak bulunuyordu. İçerisindeki radyo dan insanlara kadar her şey eski İstanbul’du. Orta kısım yarı açık, sigara içilebilen alandı, asıl oturma alanıydı. Yaklaşık 20 metre kare duvardan duvara dikdörtgen bir şekilde döşenmiş masa sandalyeleri vardı. Bir birini tutmayan bu masa sandalyeler de mekânın havasını tamamlıyordu. Birde caddeye bakan duvarı sırasınca 3-4 tane yine alçak sandalye ve masaları mevcuttu.

Bir Çarşamba sabahı orta kısımda, Dayı’nın mükemmel kahvesinden içip kitap okumaya gelmiştim. Çarşamba pazarından geçerken ne kadar rahatsız hissetsem de kitaba dalınca sesler rahatsız etmemeye başladı. Kahvemi olabildiğince yavaş, kitabımı olabildiğince hızlı tüketmeye başladım. Kahvemden son yudumları alıyorken İranlı oldukları direk anlaşılan yaşlıca bir çift gelip yanıma oturdu. İkisi de gülümseyerek selam verdiler. Ben de aynı nezaketle karşılık verdim. Karşılıklı selamlaşmanın getirdiği rahatlıktan olsa gerek kadın hiç konuşmadan uzanıp fincanımı ters çevirdi. Şaşkınlıkla izlemeye başladım kadını. Şaşırdığımı fark eden kocası ‘Sen dur bi, izle mucizeyi’ der gibi hafif gülümsemeyle başını salladı. Fincanın soğumasını bekliyorken ben de kitabıma döndüm.

(O gün çekmiş olma ihtimalim olan bir gün fakat emin değilim :))

Fincan soğuduktan sonra kadın fincanı çevirip bakmaya başladı. Bir süre baktıktan sonra konuşmaya başladı. Ne Türkçesi ne de İngilizcesi düzgün olduğu için 3 dilde git gel yaparak anlaşmaya başladık. O böyle böyle diyordu benim de evet veya hayır demem gerekiyordu. Fakat kadın o kadar iyiydi ki bir defa bile hayır demedim. Benim, annemin, babamın doğum yılını, kardeşlerimin hem doğum yılını hem de sayısını bilince, gözlerim büyüdü, elimdeki her şeyi bırakıp vücudumla komple kadına döndüm. Bu sırada adam da ‘Ya, ben demiştim:)))’ dercesine gülüyordu.

Geçmişimle alakalı bilinmeyecek o kadar çok şey bildi ki, bilimsel olarak imkânsız derecede. Tabi ben tam olarak duruşumu bozmadım. Çünkü falcıların geçmişi tahmin etmelerinin, bilimsel olarak olmasa da, mistik yollardan (din-cin) mümkün olabileceğini düşünüyordum. Fal olayında asıl iddia ise gelecek olduğu için asıl o kısmı beklemeye başladım. Tahmin ettiğim üzere geleceğe dair yuvarlak yorumlarla, '3 yıl mı desem 3 ay mı desem’lerle bir şeyler anlattı. Tabi ki kayda değer bir gerçeklik yoktu.

En son ayrılmadan biraz muhabbet ettik. Ayıp olmasın diye gelecek tahminlerine de şaşırmış gibi yaptığımdan olsa gerek adam karısının ne kadar harika bir falcı olduğundan bahsetti. İngiltere’den vesaire binlerce dolara kadından seans alıp öyle geliyorlarmış. Kadının yeri İran’da imiş. Vesaire vesaire. En son bak ne kadar şanslısın dedi adam ve gittiler. Ben de ilginç bir anıyla kitabıma devam ettim.