Sesler ve Hayaller #2
Saatler geceyarısını çoktan geçmiş, şehrin ışıkları sönmüş... Sokak lambalarının aydınlattığı yolda aheste aheste giden birkaç arabayı izliyorum; bulunduğum yerde hayat durmuş gibi sanki, uyku çökmüş her bir zerresine...
Bu gece gökyüzü bile her zamankinden daha karanlık, bana göz kırpan bir yıldızım bile yok bu kez... Hep âşinâ olduğum, beni selamlayan uçakların ışığı dahi görünmüyor bu gece.
Taa uzaklarda hayatın hep canlı olduğu, şehrin mutlu görünen kirli yüzündeki yoğun ışık hüzmesini görebiliyorum. Kim bilir kaç kişi kaybolup gidiyor; gözyaşlarını içine akıtıp insanları eğlendirirken...
Bir polis arabasının gittiğini fark ediyorum, kırmızı ve mavi ışığının ardı ardına cama yansımasıyla. Kendimi şimdi daha mı güvende hissediyorum diye cevapsız bir soru geçiyor içimden.
Bazı evler tamamen karanlığa gömülmüşken, bazısının penceresindeki ışık hayat belirtisi sunuyor etrafa. Tahminler yürütüyorum o an, hikâyeler diziliyor sıra sıra...
Umutsuzluk girdabında dönüp duruyorum. Yürüyorum yürüyorum ama bu ses ve gece gittikçe içine çekiyor beni. Ben ilerledim sanırken hep yerimde sayıyormuşum meğer. Bir kuyuda hapsolmuşken, sarkıtılan ipe tutunup tam çıkacakken, kendini tekrar o kuyunun dibinde bulmak gibiydi sanki...
Bir çift gözdeki pişmanlığı, terk edilmişliği, acizliği, sevgiyle beraber hüznü gördüğün o an; bütün güzel kelimeler solar içinde bir bir. O saatten sonra söylenen hiçbir sözün fayda etmeyeceğini bilirsin. Sadece sarılmak, başını göğsüne yaslamak ve tüm kederini bir çırpıda bertaraf etmek istersin ama başaramazsın. Teskin edici cılız sesler çıkar dudaklarından, kendinin bile inanmadığı...
Saatler sonra bunlar hatıra gelir ve en sâdık yârin olan geceye dökersin içini, belki bir ferahlık gelir diye. Hem aydınlığın en yakın olduğu an, şimdiki gibi zifiri karanlıktan sonra değil miydi?
Artık bizim de ferahlasın, çiçekler açıp bahar gelsin gönlümüze diyerek dualar dökülür dilinden...
Dertlerin üstünü örtsün diye vardır geceler, Yoksa bizmi çok alıştık zifiri karanlık zindanlarımıza. Oysaki her sabah doğuyordu güneş, aydınlatıyordu yüzleri, Biz göremiyorduk güneşi, gözlerimiz kapalı... İyi günler :)
bu şiir gibi sözler ne kadar hoş, teşekkür ediyorum🤗👌
asıl ben teşekkür ederim böyle güzel bir paylaşım yaptıgınız için :)
Merhaba @sudefteri,
Yazınız @trdaily tarafından otomatik olarak seçildi. Ve @trdaily curation trail'i takip eden
@emrebeyler hesabından da oy aldınız.
@trdaily curation trail'e bu adresten katılabilirsiniz.
Yine görüşmek üzere! :)
teşekkür ederim:)
Eline sağlık. Şu an benim de ferahlamaya ihtiyacım var.
teşekkür ediyorum, umarım ferahlayabilmişsindir:)
bazen oluyor benim gibi..
çok fazla değişken var ya. Senin yüzünden ters tarafımdan kalktım:) aynı değişkenler hayatında var ama bir gün olumlular ertesi gün olumsuzlar daha önemliymiş gibi geliyor.
:) önemli olduğu için olumsuz geliyor bize belki de, önemsiz olsa etkilemezdi değil mi:)
Anlık sorunlar olsa haklısın. Fakat bazıları daha kalıcı ve süreçsel
daha kalıcı olunca depresyona kadar yolun var oluyor birazcık:)
Yok bee hiçbir zaman hayatım harika değildi. Kolayca düşmüyorum:)
benim de kolay değildi ama çabuk bırakıyorum kendimi, şimdilik kısa mesafeden:)
Sanki ıssız bir ormanda çadırımın kenarındaki yaktığım ateşin başında bir şamanın çıkardığı sesleri dinleyip gökten geçen zeplinleri izlerken tüten dumanda demlediğim çayımı yudumlarken açtığım ve bir kaç kelimesinden sonra anlamadığım bir yazarını kitabını okur gibi hissettim.
Ama aslında balkonda ayaklarımı uzatmış çayımı yudumluyordum. :)
sen bu güzel cümlelerini biraz daha genişletip bi post hâline getirsene🙆♀️
balkona uzanmış çay içerken yazmak kolay tabi:D
Karanlık ve Aydınlık, darlanma ve ferahlama birbirleri olmadan olamayanlar.
Bazen herhangi bir karanlığın aslında aydınlık oldugunu da baska bir karanlıkta anlarız. Ah! ederiz. Sonra ferahlarız aydınlık oldugunu kavradıgımız şey yine bize karanlık görünür değer vermeyiz. Ne garip bir döngü.
çok doğru.. her şerde bir hayır; her hayırda bir şer yok mudur zaten...
Sokaklar geçiyorum sızım hüznüm gölgem benim
Caddeler aşıyorum gözyaşlarım en sessizliğim
Asılsız çarelerle yürüyorum işte böyle
Zamanı geriye çeviririm diye
Yazın Doğan Canku'nun sarkisini hatırlattı bana...
hiç dinlememiştim birazdan dinleyeceğim çok teşekkür ediyorum👌
böyle güzel sözlerin yanından geçtiyse sözlerim, ne mutlu bana😊
Her karanlığın bir aydınlığı, her karagünün.bir ferahlığı vardır, günler sadece kara geçmez, ya da sıkıntı çekmeden refaha ulaşılmaz...
Bazen bu sesleri hepimiz duyuyoruzdur, etraftaki ışıklı evlere baktığımda kimbilir ne değişik hayatlar vardır diye ben de çok düşünürüm...
Allah kim nerede ne sıkıntı yaşıyorsa feraha çıkarsın, sabır versin inşallah...
Yazını okuyunca bunları yazmak geldi içimden.
Yine çok güzel, duygu yüklü harika bir paylaşım. Profesyonel yazarlar gibi yazıyorsun 😍
çok teşekkür ediyorum ne güzel düşünceler bunlar ben de amin diyorum..😊
iltifatın için de ayrıca sevindim güzel arkadaşım😍
👍👍🤗
Tebrikler! Paylaşımınız TRListe kurallarına uygun görülmüş olup, günün seçilen yazıları arasında yerini aldı!
Günün seçilen yazılarına buradan ulaşabilir, trliste curation traile nasıl katılacağınızı buradan öğrenebilirsiniz.
Eğer, bizimle iletişime geçmek isterseniz Steemit Türkiye Discord Kanalından bizlere ulaşabilirsiniz.
👍
Tebrik ederim güzelliğim. Harikaydı yazın. 😍
teşekkür ederim güzel kalpli arkadaşım😗
Congratulations! This post has been upvoted from the communal account, @minnowsupport, by sudefteri from the Minnow Support Project. It's a witness project run by aggroed, ausbitbank, teamsteem, theprophet0, someguy123, neoxian, followbtcnews, and netuoso. The goal is to help Steemit grow by supporting Minnows. Please find us at the Peace, Abundance, and Liberty Network (PALnet) Discord Channel. It's a completely public and open space to all members of the Steemit community who voluntarily choose to be there.
If you would like to delegate to the Minnow Support Project you can do so by clicking on the following links: 50SP, 100SP, 250SP, 500SP, 1000SP, 5000SP.
Be sure to leave at least 50SP undelegated on your account.