cemreler yola koyulmuş ve dahası son cemre toprağına kavuşmuştu, oysa çoktan gitmişti
..donmuştu zaman, erkendi hem de çok erken hatta erken diyebilmek için bile erken.

insan bu satırları okuyunca o hüznü ta iliklerine kadar hissediyor, sonrasında ise şu kelimelere çarpıyor gözler ve söyleyecek bir şeyi kalmadığını fark ediyor..

belki de hüzün hep bir yanımıza dokunuyor, hüzün bizi temizliyor
..belki de olması gerektiği gibi her şey..