Çocuk olmak

Ve en sevdiğim çocuk olmak… Aslında farkındaysanız hiçbir şeyin değeri vaktinde anlaşılmıyor bu dünyada. Değil mi? Maalesef buna çocukluk da dahil. Mesela bu aralar çocukluğumu geri istiyorum ben.

Çocuk olmak…

Çocuk olmak, bu dünyada insana sunulan ve verilen en güzel olanaktır. Bunun değerini çocukken anlamamız çok zor gerçi ama. Yine de herkes çocukluğunu öyle ya da böyle yaşıyor değil mi çocukluğunu yaşıyor diye sorarken aklıma geldi. Ve çok üzgünüm gerçekten. Ya sokakta yaşayanlar ya o gördüğümüz mendil satmaya zorlanan çocuklar… Onların günahı yokken buna mecbur bırakılmaları her zaman içimi dağlamıştır. Elbette sizlerin de içini dağlıyor biliyorum. Bunun için bir çözüm bulabilmek mümkün olsa keşke demeden edemiyorum. Bu yüzden her zaman dediğim gibi şükredin halinize. Ve ekleme yapmak istiyorum. Lütfen onlar için de duanızda yer ayırın olur mu bu acımasız dünyanın her türlü haline rastlıyoruz değil mi ama benim için en zoru çocukları zorla çalıştırmak ve onların yüzündeki yaş oluyor. Bu durum da aslında biz insanların cimriliğini gösteriyor. Ya da artık millet alıştı böyle durumlara ne dersiniz?

Çocuk kalmak…

Herkes çocukluğunu iyi ya da kötü yaşar ama çocuk kalmak herkese nasip olmuyor maalesef. Gerçi sağ olsun milletimiz bu konuda eleştirilerini de gecikmeden yapıyor. Yani çocuk kalanlara iyi bakmıyor. Bu nasıl aile geçindirecek, yok bu nasıl büyüyecek filan. Sanki kendileri tecrübeli büyüklük yapıyorlarmış gibi. Zamanında siz de bu yollardan geçtiniz hayırdır ne oluyor diyesim var böyle eleştirilere karşı. Böyle diyorum çünkü ben de çocuk kalmayı tercih edenlerdenim. Ben böyleyim ve herkesin bunu kabullenmesini isterdim. Gerçi kabullenmemeleri bana engel teşkil etmiyor. Niye çocuk kalmayı tercih ettin diye sorarsanız hayatın zor olması yetmez mi diye bir soru ile karşılaşırsınız. Aslında bu sadece savunma mekanizması biliyor musunuz bu durum hayata karşı güçlü durmayı zorlaştıran koşullara uyumluluk halidir aslında.