Antalya'dan çıktım yola, Likya Yolu hazır ola! İZMİR/ANTALYA/ÇIRALI

Merhaba arkadaşlar, bu yazımda geçtiğimiz günlerde yaptığım yolculuğu sizinle paylaşmak istiyorum.

Daha önce bahsettiğim üzere ben bu yola pek de hazırlanmadan çıktım. Sunulan tekliflere evet dedim, ertesi gün sırt çantamla Antalya otogarında buldum kendimi. Böylesine maceraperest bir yaklaşımla yaz ortasında (tamamen plansız) Likya Yolu’nu yürümenizi tavsiye edemem. Plansızlık şehir merkezlerinde güzel olabilir, doğa yürüyüşünde ise pek öyle değilmiş. Sebebini yolculuk anılarımla birlikte anlatacağım. Şunu da belirtmem gerek daha önce doğa yürüyüşü ve kamp deneyimi olmayan birine göre oldukça şanslıymışım ki düşüncesizce çıktığım bu yoldan sağ salim dönebildim. Yaralanabilirdim, susuz kalabilirdim ama yaver giden şansım sayesinde oldukça eğlendiğim, öğrendiğim ve kafamı boşalttığım bir gezi oldu. Evde denemeyiniz mahiyetinde uyarımı da yaptığıma göre gördüklerimi aktarabilirim…

Yola çıkmadan önce bildiğim tek şey, Likya Yolu’nun kolay parkurlarını yürüyüp her gün farklı bir koyda kamp atacağımızdı. Kulağa hoş geliyor değil mi? Her güne başka rüya… Likya Yolu Fethiye’den Antalya’ya uzanan antik bir yürüyüş yoluymuş. Dağlardan, ovalardan, dere kenarlarından, köylerden ve bazen otoyoldan geçen bu rota kırmızı beyaz çizgilerle ve kilometre tabelalarıyla işaretli olduğu için rehbersiz ilerlemek mümkünmüş. Bunları biliyordum sadece :D Şimdi size ek bir bilgi, yaz aylarında şehir merkezinden uzak etaplarda su bulmak sıkıntı olabiliyor. -Deneyimle sabittir-. Temmuz ayında bu yola çıkmamanızı içtenlikle öneriyorum. Bize de önerdiler, fakat hevesli arkadaşım ve dağlara kaçası olan ben bunu çok umursamadık. Başladık hazırlıklara. Alışverişimizi yaptık, 14 er kilo çanta ve taslak halindeki rotamızla bütçemiz yeterince sürdüreceğimiz minimum 10 günlük yolculuğumuza başladık.

İlk hedefimiz Antalya’ya otobüsle gittik. Sabahın erken saatlerinde Orhan’ın ayarladığı pansiyona doğru yol aldık. Tramvay’ı ve halk otobüslerini kredi kartıyla kullandık ki bu büyük kolaylık oldu. Nihayet oteli bulduk. Antalya/Kaleiçi’ndeki pansiyonumuz, Ninova, nostaljik ve sıcacık atmosferiyle bizi büyüledi. Vintage dekorasyonu, taş ve ahşap karışımı mimarisi, yüksek tavanlı ve ağır avizeli odasıyla göz dolduran, sessiz sakin bir pansiyon Ninova.

Otele çantalarımızı bıraktık, Kaleiçi’nde turladık, gevrek ve çayla kahvaltı yaparken planımızı gözden geçirdik.
Kaleiçi’nde resimler çekildik ve vakit kaybetmeden Expo’ya yol aldık. Expo’ya tramvayla ulaşmak mümkün.
Expo içerisinde minik tur arabalarıyla ulaşım kolaylığı sağlanmış. Bir ismi var bu arabanın ama neydi…

EXPO büyük bir alana yayılmış çeşitli müze, sergi ve bahçelerden oluşuyor. Teması bahçecilik, tarım ve bilim üzerine. Girişler ücretli, öğrenci 12 lira, müze kart geçerli değil. Gişeler saat 9 da açılıyor. İçeride atıştırmalık alabileceğiniz bir yer var ancak biz gittiğimizde kapalıydı.

Bahçeme hoş geldiniz diyen çakma Koreli (Ben).

Rehber eşliğinde Hint ve Çin bahçelerini dolaştıktan sonra Tarım ve Biyoçeşitlilik Müzesine gittik. Saat başı rehber eşliğinde yapılan müze turuna katılmanızı tavsiye ederim. Burada interaktif film gösterimi, oyunlar ve rehberin anlatımları bizi aldı götürdü :D
Minik tur arabasına atladık, yetişkin parkında indik, oynadık. Tam saat başında yani sunum öncesi Türk Hava Yolları Çocuk Bilim ve Teknoloji Merkezi’ne girdik. Expo’da en sevdiğim yer burası arkadaşlar. Çünkü yaslanınca yatan koltuklara uzanıp, kubbeli tavana projeksiyonla yansıtılan evren simülasyonunu burada izledik. 12 dakika boyunca uzayın derinlerinde, evrenin ahengine hayret ederek, bir yıldız gibi dolaşıyorsunuz. Sonrasında uzun süre, “o çalan şarkı neydi abi…” düşüncesi aklınızı kurcalıyor. Araştırdık efenim, Rufus Wainwright – Going to a town , Across the universe, Hallelujah . Müze çıkışında ise sizi dinazorlar bekliyor.

EXPO sonrası şehir merkezine döndük. Kaleiçi’nde nostalji tramvayına bindik. Konyaaltı plajını uzaktan gördük. Hayvan barınağı ve piramitin de içinde bulunduğu parktan geçtik. Akvaryuma ulaştık. Giriş 48 liraydı. Gişe görevlisi sorularımı aptalca bulduğunu ve cevaplamak istemediğini hiç gizlemedi :D Burada hoş bir karşılama ya da tanıtım sizi beklemiyor. Parayı verip içeri giriyor, bilimum arapça konuşan turistin gürültüsü içinde karanlıkta yolunuzu bulmaya çalışarak 20-25 dakikalık bir tur atıyorsunuz. Tatsız başladık fakat tünel şeklindeki akvaryum etkileyiciydi. Paramıza değip değmediğini bu sebeple fazla düşünmedik.( fakat şimdi düşününce o para 2 günlük kamp yeri ücretiymiş…) Resimde gördüğünüz şaşkın ifadenin sebebi ilk defa gördüğüm köpek balıkları...

Çıkınca süper marketten sonraki gün çıkacağımız yol için alışverişimizi yaptık. Konserve, buz, pil vb bir kaç şey yani. Merve Antalya için alternatif bir ulaşım önerdi.. resimde görüyorsunuz. Sonra otobüse binip otele döndük.

Kaleiçi’nde sur kalıntıları, saat kulesi, Yivli Minare ve eski Antalya evlerini gördük. Kaleiçi tarihi mimariyle iç içe kafe, bar tarzı mekanlara ev sahipliği yapan oldukça sempatik bir yer. Canlı müzik hemen her yerde var ve kafeler birbirinden güzel. Bu sebeple yerli ve yabancı turistler geceleri sokakları dolduruyor. Gece olunca biz de limanı izleyip sohbet ettik. İlk günün yorgunluğuyla otele döndük ve yataklara gömülüp uyuduk. Tabi bu uykunun gelecek 10 gün boyunca çok özleneceğinden bihaberiz. :D

İkinci gün, otelde kahvaltımızı yapıp Çıralı’ya otobüsle ulaştık. Çıralı'da Engin Camping fiyat, konum ve olanakları ( sıcak duş, masa sandalye, sessizlik ve yeşil alan) sebebiyle tercih ettiğimiz kamp alanı oldu.

Kamp attık, kaydımızı yaptırdık ve doğruca karşıdaki Çıralı sahiline attık kendimizi.

Burası caretta carettaların yumurtlama alanı olduğu için koruma altındaymış. Tabelalarda ateş yakmak, çadır kurmak yasaktır ifadeleri vardı. Yer yer kafeslenerek korunmuş yuvaları gördük. Tamamen taşlık olan plajda su birden derinleşiyor. Deniz ayakkabılarıyla yüzmenizde fayda var, taşlar canınızı yakabilir.

Dağ manzarasına bakarak bol tuzlu sıcacık suda yüzmenin keyfini doyasıya yaşadığımız ilk plaj oldu Çıralı.

Gün batarken sudan çıktık, kamp alanında banyo yaptık, kamp ocağında çay pişirip yol üstünden aldığımız tarla domatı, ekmek, zeytin, peynir ve Orhan’nın börekleriyle karnımızı doyurduk. Sonrası şehrin ışıklarından uzak, bulutsuz gökyüzünde yıldızları izleme keyfi…İkinci günümüz biterken çadırda ilk gecemizi geçirdik ve tabiki çok az uyuyabildik :D Çadırda ilk gece uyunmuyor, ya sıcak ya soğuk ya da matın altında bir taş var :D

Üçüncü gün, artık hazırız dedik, haydi yürüyelim. Rota gözden geçirildi, Likya Yolu’nun girişine kadar otostopla ulaştık. ( 2-3 km güneşin altında yürümek yerine otostop çektik :D çok gerekli değildi kabul ediyorum.) Olimpos’a doğru Likya Yolu’nda ilk yürüyüşümüze başladık...
Olimpos, denizi, doğası, tarihi ve paylaşımcı kampçılarıyla kalbimde yer edindi. Cennetvari Olimpos’u, ağaç evlerle dolu kamp yerimizi ve Likya Yolu’nda ikinci kez yürüyüşümüzü anlatmaya sonraki yazımda devam edeceğim.