Hayatın kontrolü kimsenin elinde değil maalesef. Güçlü insan hayatının kontrolünü elinde tutmaz ki, tutamadığı halde yürümeye, yaşamaya devam eder o yüzden güçlüdür.
Seni tanımıyorum, yazdıklarından seni tanıyacak kadar çok okuma fırsatım da olmadı ama "iyi şeyler yapmaya başlıyorum sonra pat en devam etmem gereken yerde duruyorum" lafına takıldım. İnsanın kendini engellemesi bu, bir neyi sonunda ölüm olmayan intihar. Motivasyon kaybından mı (neden kaybediyorsun), kendini bazı şeyleri haketmiyor olarak görmenden mi bilemiyorum ama bence asıl üzerine düşünmen gereken yer gaza gelmeyi beklemek, negatif olmak vs değil; orası. Kendini neden engelliyorsun?
Bu arada ufak bir not, bunları emin ol hepimiz yaşadık. Zaman zaman da yaşıyoruz, kendini yalnız hissetme :)
Hayat kontrolü dediğim yaşamın tamamına hakim olmak değil. Kendi hayatın için akış esnasında iyi, kötü şeyler yapabiliyor olmak. Güçlü insanlar yaşamaya devam eder. Ama güzel yaşarlar, zorluk görürler onlara çözüm ararlar. Kontrolde burada zaten. Acı çekerler, üzgün olurlar ama ertesi günü kalkar hayatlarına devam ederler. Bir yerde okumuştum:
Üzüldüğüm, sinirlendiğim şeylerle baş edemedikçe pes edip hiçbir şey yapmıyorum. Yapmadıkça bunu da yapmadım diyerek mevcut sinirime sinir katıyorum. Bu artık sonu gelmez bir döngü oldu ve insan ilişkilerime yansımaya başladı. Gaza geleceğim nokta sanırım burası. Sadece kendime değil çevreme zarar vermeye başladığım nokta.
Minik bir not ekleyeyim, tamamen bitik durumda asla değilim yine bir şekilde yaşıyorum bu yazdıklarım tamamen ruhumun asıl hissettikleri.
Yok bitik olduğunu düşünmedim aksine gayet iyisin. Bitik insanlar kendileriyle, duygularıyla, yaptıklarıyla, yapmadıklarıyla debelenmezler. Debeleniyorsan iyisin, sadece ufak bir ışık bulmayı bekliyorsun durumdan çıkış için o kadar :)