Göz kapaklarınız kapatıp hayal edin..
Kürşad'ın 40 yoldaşınından birinin kendiniz olduğunu.
Vey Irmağı kıyısında ölüm sizi elini koymuş gibi bulacak..
Hemde ne ölüm...

Shut your eyes and imagine.
One of the 40 comrades of Kursad is yourself.
Death along the Vey River will find you as if you were putting your hand.
Neither death nor ...

Türk ırkının esir olmasına engel olan,özgür olsunlar diye ölmeyi göze almış 40 kahramandan biri olduğunuzu düşünün...
Bozkurtların Ölümü adlı romanda Kıraç Ata, Bögü Alp'e şunları söylemektedir.

Imagine you are one of the 40 heroes who have been obstructed to be a captive of the Turkish race and die for free.
In the novel Death of the Bozkurtlar, Kıraç Ata tells Bögü Alp.

''Yağmur yağmakta...Irmağın karşısında çarpışıyorsunuz...Irkın kurtuluyor...Adınız hiçbir zaman unutulmayacak...1300 yıllık ölümden sonra tekrar yaşayacaksınız... Acunun batımına kadar geçen sürede adınız asla unutulmayacak...''

'' The rain is falling ... You are fighting against the river ... Your race is getting rid of ... Your name will never be forgotten ... You will live again after 1300 years of death ... Your name will never be forgotten until the time of the Acun '

Kürşad İhtilalini kitap haline getirmiş Hüseyin Nihal Atsız'ın Bozkurtların Ölümü romanında geçen Kürşad'ın ölümü şöyleydi :

Kürşad's death in the novel of Hüseyin Nihal Atsız's Death of the Bozkurtlar, which made the Kürşad Revolution a book, was as follows:

Kürşad hiç düşünmeden gelenlerin üzerine gitti. Dokuz arkadaşı da onu yalnız bırakmadı. Karanlıkta, at üzerinde bir savaş başladı. Bu artık son savaştı.

Kürşad went on to those who had never thought. Nine of his friends did not leave him alone. In the dark, a battle began on the horse. This is now the last war.

Bögü Alp savaş sırasında bir an Kıraç Ata'nın sözlerini hatırladı :

During a period of Alpine warfare, Recalled the words of Kıraç Ata:

''Yağmur yağmakta...Irmağın karşısında çarpışıyorsunuz...Irkın kurtuluyor...Adınız hiçbir zaman unutulmayacak...1300 yıllık ölümden sonra tekrar yaşayacaksınız... Acunun batımına kadar geçen sürede adınız asla unutulmayacak...''

'' The rain is falling ... You are fighting against the river ... Your race is getting rid of ... Your name will never be forgotten ... You will live again after 1300 years of death ... Your name will never be forgotten until the time of the Acun '

Şimdi ise yağmur dinmişti. Rüzgar da tarihin kırk bir kahramanına yapacağını yaptıktan sonra susmuştu. Bulutların arası açılmış.Gece sanki bitmiş,aydınlaşmıştı.

Now it was raining. The wind became silent after I had done it for forty heroes of history. It was opened between the clouds.

Artık Kürşad tek başınaydı. Toluk Tüge'nin kılıç ile öldürüldüğünü,Çıgay Börü'nün at üzerinde belinden kavradığı bir Çinli ile nehire düştüğünü,Küçlük ve andası Yığaç'ın ölümünden sonra çılgına dönmüş, onu vuran Çinli'ye saldırırken öldüğünü görmüştü.

Now Kürşad was alone. Toluk saw Tugge killed with a sword, and that Çığay Börü had fallen into madness with a Chinese man who had embraced the horse on horseback, after the death of the Minority and the Stability of the Yiğac, and attacked the Chinese who shot him.

Kürşad,ölmüş olan Çinli cesetlerinin üzerinde tek başına kalmış,Çin hükümdarlığına karşı savaşıyordu. Yiğit bir kılıçtı. Börkü yere inmiş,kaftanı artık parçalanmıştı. Göğsü görünüyordu. Göğsünden,alnından,yanaklarından ve boynunda kan sızıntıları vardı. Ne olursa olursa olsun o hala çarpışıyordu.

Kursad was alone on the dead Chinese bodies, fighting against the Chinese rule. A bold sword. The crotch was now broken. The chest looked. She had blood on her chest, forehead, cheeks and neck. Whatever it was, he was still fighting.

O şimdi yarı tanrıya benziyordu. Ölümü sıradan olamazdı. Kırk can birer birer düştükten sonra o hala savaşmayı seçiyor,dimdik ayakta duruyordu. Uzun saçları omuzlarından sarkıyor,gözlerinden ateş saçıyor,kolunu adeta yıldırım hızıyla indirip kaldırıyordu. Her inişte bir Çinli ölümü tadıyordu.

He now looks like a semi-god. His death could not be ordinary. After forty people had fallen, he still chose to fight, standing upright. His long hair was hanging from his shoulders, firing from his eyes, and lifting and lifting the arm almost like a thunderbolt. On each descent, a Chinese tasted death.

En sonra ölümün kızı onun eline bir sağnak verdi. Kürşad bu acı sağrağı hiç düşünmeden içti. Atının helesine sıkıca kapandı ve başını dayadı. Sağ elinde olan kılıcı hala düşmemiş ancak sol eli sarkıyordu.

Finally, the girl of death gave her a hand. Kürşad ate this painless mind without thinking. The heel of his horse was firmly closed and his head rested. The sword in his right hand was still unbroken, but his left hand was hanging.

Kürşad ölmüş ancak atından düşmemişti.

Kürşad died but he had not fallen from his head.
Ölmüş,ama yenilmemişti...
He was dead, but he was not defeated ...

Yağılar, onun kahraman başını gövdesinden ayırılıp Çin hükümdarına götürdüler. Çin hükümdarı başta olmak üzerine bütün Siganfu ondan hayatlarında hiç korkmadıkları kadar korkmuştu. Bu korku sadece Kürşad'dan değil,onu yetiştiren ırktan gelmekteydi. Kürşad ölümüyle ırkını kurtarmıştı.

The folks were separated from the body of his heroine and took him to the Chinese ruler. Being the Chinese ruler in the first place, all Siganfu was as afraid of him as he never feared in his life. This fear came not only from Kürşad, but from the raft that raised it. Kürşad saved his race with death.

Delinse yer, inse gök, yansa, kül olsa dört bir yan
Yüce dileğe doğru yine gideriz yayan
Yıldırımdan,kardan,kasırgadan asla yılmayan
Ölümle eğlenen tunç yürekli Türkleriz biz !

Bu türkü hala göklerde yankılanıyor.
Kürşad ve kırk arkadaş, ay yıldızlı bayrağı bekleyerek hala ufukları gözlüyor.

Kaynak : Bozkurtların Ölümü - Hüseyin Nihal Atsız

Source-1 | Source-2 | Source-3 | Source-4 | Source-5