Daha önce altı bölümünü yayınlamış olduğum “Kır Çiçeği” isimli hikayemin yedinci bölümü ile karşınızdayım. İyi okumalar Şimdi yapması gereken belliydi, kendisi dışarıya çıkamadığı için, birisini bulup hastanenin kantininden çikolata aldırması gerekiyordu. Beş dakikada bir kapısının önüne çıkıyor, diğer hastalara gelen refakatçı varmı diye kontrol ediyordu. Kapı önündeki kontrollerde birkaç kez hasta yakınlarına rastlamıştı ama onlarda yaşlı başlı insanlardı. Kendisinden büyük birisine bana kantinden çikolata alırmısın demek, insanlığa sızmazdı. O yüzden daha küçük mümkünse çocuk bulması gerekiyordu. Ancak bu arada, zaman sanki bizim delikanlıya garezi varmış gibi akreple yelkovanları dörtnala koşturuyor, yarış yaptırıyordu.

İstediği ve beklediği çocuğu görmesi çok uzun sürse de, saat 16.57’de babasıyla birlikte anneannesini görmeye gelen ve muhtemelen 10 yaşlarında bir çocuğu farketti. Hasta yakınlarının ziyaretlerinin bitmesini bekledi ve kesinlikle bu çocuğu kaçırmamalıyım diye düşündü. Baba ve çocuğu ziyaretini bitirmiş, odadan çıkıyorlardı. Delikanlının kaldığı oda asansörün yanında olduğu için mecburen buradan geçeceklerdi. Tam geçerken,

“özür dilerim rahatsız ediyorum, sizden bir ricada bulunabilir miyim” dedi. Tabi ki diye cevap alınca.

“Ben gidemiyorum, sizin içinde sakıncası yoksa şu küçük arkadaşımız bana kantinden çikolata ve meyve suyu alabilir mi?”. Buna da evet cevabını alınca çocukla aynı hizaya gelmek için yere eğildi ve ona 20 lira uzatarak, kantinden 2 adet çikolata, bir de meyve suyu bana, aynılarından kendine de almak şartıyla, alıp getirir misin?

Çocuk bu iyiliği yapardı ama karşılığında kendine de al deyince, babasına baktı ve babasının başını sallamasıyla doğruca kantine gitti. Aradan çok geçmemişti ki, çocuk elinde 2 poşetle geri geldi. Birini bizim delikanlıya uzattı ve avucunda tutmuş olduğu para üstünü de vermek isteyince, “teşekkür ederim, sen benim için çok önemli bir iş yaptın, bu yüzden bende sana teşekkür mahiyetinde bunları veriyorum. Okulda kendine bir şeyler alırsın? dedi ve parayı çocuğun cebine soktu.

Onları uğurladıktan sonra aklına kendi yakınları geldi, acaba benim yakınlarım niye beni görmeye gelmiyor diye düşündü, belkide haberleri yoktur diyerek, hemşireye giderek telefonu kullanmak istediğini söyledi. Devamı gelecek…