İnsan, neyse o olmalı aslında ama bazen o anki bakış açımız bizim farklı farklı karakterlerlere bürünmemize sebep olabiliyor içimizde o kadar çok "ben " var ki aslında...
Karşımızdakini sevmek, beğenmek, hoş görmek, kızmak, güvenmek içimizdeki bu "ben" lerle alakalı sanırım. O an karşındaki kişiyi sen sevmek istediğin için seversin, belki de sevilecek hiç bir tarafı yoktur, güvenmek istediğin için güvenirsin belki de güvenilecek bir tarafı yoktur ya da öfke duyduğun insan belki de öfke duyulacak bir insan değildir, ne görmek istersen onu görüyorsundur.
En güzeli pozitif bakmak olaylara:) o zaman işler değişir.
Aslında anlatacak çok yaşanmışlıklarınız var da burada tam açmak istememişsiniz gibi geldi bana. Yanlışda anlamış olabilirim tabi:)
Posted using Partiko Android
Yaşadıklarımı anlatmak insanları tecrübelerimle manipüle etmek gibi. Anlatıyorum, hiç anlatmıyor değilim ama tercih etmiyorum. Onun yerine tecrübelerden çıkan fikirleri yazmak daha güzel. Böylece insanlarda bir yargı ya da bir kişiye kızgınlık yaratmadan saf düşünce oluşabiliyor. (Bence:)
Benler konusunda çok haklısınız. Verdiğim ünlü biriyle tanışma da "sevme isteği"ne bir örnekti. Sevmek istemek üzerine yazdım çünkü diğer isteklerden daha bağımsız ve daha nedensiz bir istek.
Güzel yorumunuz için teşekkür ederim :)
Ben teşekkür ederim:) Tecrübelerinizden çıkacak olan başka fikirlerinizi bekliyoruz o halde @doctorbishop :)
Posted using Partiko Android