Bir Kısa Öykü PASAPORT

maviterlik (43)in #tr • 7 years ago (edited)

                                    PASAPORT

O sabah öyle güzel uyanmıştım ki, insan daha ne isteyebilirdi ki; sevdiğim kadının kolların da gözlerimi açmıştım. Fakat günün geri kalanın ne kadar kötü geçeceğinden henüz haberim yoktu. Saat 08.00 ‘de alarm sesiyle gözlerimi açtığım da inanılmaz mutluydum. Sevdiğim kadını uyandırdıktan sonra pasaport başvurumu yapmak için hemen hazırlanmaya başladım. Planım çok basitti toplam 673 lira olan pasaport harç ve defter bedelini ziraat bankasına yatıracak ve oradan da, il emniyet müdürlüğünün pasaport dairesi başkanlığına geçip pasaport başvurumu yapacaktım. Günün geri kalanını da kendime ayıracaktım. Fakat başvuruyu yapmam hiçte basit olmadı.

Sevdiğim kadını yolcu ettikten sonra bankaya doğru yürümeye başladığımda saat 09.00 olmuştu. Pasaport randevuma tam 1 saat vardı ve en az yarım saat boş boş bekleyeceğimi düşünüyordum. Ziraat bankasına gittiğimde ilk talihsizlik dikkatimi bile çekmemiştim numaratör bozuktu. Ben bu durumu gayet normal karşıladım sıraya girdim ve beklemeye başladım. Yaklaşık 20 dakika sonra sıram geldi işlemlerimi hallettim makbuzumu cüzdana koymak için açtığım da biyometrik fotoğrafımın orada olmadığını fark ettim. Oysa 2 hafta önce çektirdiğim fotoğrafı kaybetmemek için cüzdanıma koyduğumdan adım gibi emindim. Evde çıkarmışımdır belki diyerek eve geri dönmek için harekete geçtim. Kendi kendimi “Nasıl olsa daha 40 dakikan var, telaş yapma” diyerek motive etme çalıştım. Eve giderken yol üstünde kırtasiyeye uğrayıp şeffaf dosya alma fikri çok cazip geldi. Hem bütün evrakları daha rahat taşırdım hem de evraklarımı kaybetme riskim azalırdı. Neyse kırtasiye uğradım 25 kuruşa şeffaf dosyamı aldım eve doğru hızlı adımlarla yoluma devam ettim.

Eve girdim ve fotoğrafı aramaya başladım. Sağ baktım yok sola baktım yok sinir kat sayım bana çaktırmadan artıyordu ki kendime yine telaş yapma diyerek sakinleştirdim. Belki cüzdanımdadır umuduyla her şeyi boşalttım. Sonra kendime ilk önce elinde ki evrakları dosyaya koy dedim. Dekontu koydum kimliğimi koymak için elimi cebime attım. Fakat bir aksilik vardı kimliğim cebimde yoktu diğer cebimi karıştırdım orada da yoktu arka cebim ön cebim derken acı gerçekle yüzleştim. Artık kimliğimi de kaybetmiştim. Sanki fotoğrafımı kaybetmek yetmezmiş gibi bir de kimlik çıkmıştı başıma. Neyse ki kimliği ziraat bankasında unuttuğumdan emindim. Randevuya 20 dakikam kalmıştı ve biraz panik yapmaya başlamıştım. Evden hızla çıktım, fotoğrafı çektirdiğim yere koştum. Fotoğrafçının gözlerine acıklı bakarak “ Abi pasaport için çektirdiğim fotoğrafı kaybettim saat 10.00 ‘da randevum var, bilgisayarda yedeği varsa 2 adet çıkara bilir misin?” dedim. Adam babacan bir tavırla “ hatırladım seni, dur bakalım çıkartırız hemen” dedi. İçim biraz rahatlamıştı. Abi hızlıca fotoğraflara baktı, benim fotoğraftan 4 adet çıkartıp bana uzattı ve “ 4 adet çıkardım lazım olur belki” dedi. Ben de masum gözlerle bakarak, “teşekkür ederim, borcum ne kadar” dedim. Abi candan bir ses tonuyla “zaten fotoğrafını kaybetmişsin mağdursun para istemez” dedi.

Şansımın döndüğünü düşünerek, ziraat bankasına gittim. Banka da ki kadın orada kimliğim olmadığı söylediğinde inanın ağlamamak için kendimi zor tuttum. Nerden çıktı bu pasaport işi çok mu lazımdı sanki diye kendime kızmaya başladım. Sonra gittiğim yerleri saymaya başladım. Banka, kırtasiye, ev. Banka ve evde olmadığını öğrenmiştim. Tek yer kırtasiyeydi. Yere bakarak kırtasiyeye yürümeye başladım. Saat ilerliyordu ama hızlanamıyordum. Sonuçta giderken yere düşürme ihtimalimi es geçemezdim. Kırtasiyeye vardım kapıyı açtım. Tezgâhın üstünde kimliğimi görünce sevinçten havaya uçtum. Kimliği aldım saatime baktım 10 dakikam kalmıştı. Allahtan Çanakkale küçüktü ve emniyet binası 5 dakika uzaklıktaydı.

Binaya girdim pasaport işlemleri bölümü olan 1. Kata çıktım. Artık evraklarımı verip işlemimi bitirecektim. Neyse ki daha fazla birşey olamazdı diye düşünmemin yersizliğini anlamam 10 dakikamı aldı.

Memur: “önce parmak izinizi alacağız” dedi.

Ben: “ benim zaten parmak izim vardı, ehliyet için vermiştim” dedim.

Memur : “ o zaman işleminiz kısa sürer” dedi.

Fakat hiçte kısa sürmedi, parmak izimi 8. Okutuşunda memur bey sistemin anladı ki sistem gitmişti. “Ankara'yı arayıp soralım” dedi. Telefon meşguldü 3-4 kere daha denedikten sonra “istersen sıfırdan parmak izini alalım” dedi. Ben de işlemim çabuk bitsin diye hemen kabul ettim. Parmak izlerimi alma işlemi bittiği anda bütün kimlik bilgilerim ekrana geldi ve memur bana dönüp gülerek “ AA sistem seni tanıdı” dedi. Sakin kalmalıydım nasıl olda 5 dakika sonra işlemim bitecekti. Pasaport görevlisi memura evraklarımı uzattım. Kadın gayet doğal kimliğimi aldı kenarını kesti ve her şey olağanmış gibi “ bu kimlikte ki fotoğrafla şimdiki eşkâlin uyuşmuyor, ben seni nasıl tanıyim” dedi. Oysa sistem parmak izlerimi gayet tanıyıp benim ben olduğu söylemişti. Bunu söylediği o evraksa memurun önünde ki masada ona bakıp buradayım diyordu. Memura sakinliğimi koruyarak “ hanımefendi normal o benim 9 yıl önce ki halim sizce değişmem normal değil mi?” dedim. Memur “ ben de onu söylüyorum çok değişmişsiniz eşkâliniz uyuşmuyor, kimliğinizi değiştirmenize gerek yok. Nüfus müdürlüğünden geçici kimlik belgesi almanız yeterli. Yoksa işleminizi yapamam” dedi.

Artık iş inada binmişti ne yapıp edip o pasaportu çıkarttıracaktım. 4 dakika uzaklıkta ki Nüfus müdürlüğüne gittim içeri girdim bir de ne görim sabah ki bankada yaşadığım durumun aynısı numaratör bozuktu ve insanlar başında yapılmasını bekliyordu. Sabırla bekledim işimi garantiye almak içinde bir memura pasaport için hangi belgeyi almam gerektiğini sordum. Aldığım cevap hiç hoşuma gitmemişti memur geçici kimlik belgesi alabilmem için ilk önce kimlik değiştirme işlemine başvurmam gerektiğini söylediğinde örselenmiş, bastırılmış ne kadar duygum varsa hepsi açığa çıktı. İntikamım acı olacaktı hepsini üst kuruluşlara şikâyet edecektim. Kandırılmıştım duygularımla oynanmıştı yalan söylenmişti.

Bu duygularımı biriyle paylaşmalıydım oda da yalnız başına oturan memura, az önce ki cevaba inanmak istemediğimden tekrar aynı soruyu yönelttim. Memur belki kimliğimde eksiklik olduğunda bunu istemişlerdir diye beni teselli etmeye çalışırken “ver bakalım kimliğini eksiklik var mı?” dedi. Kimliği uzattım memur aldığı kimliğin önce ön sonra arka yüzüne bana baktıktan sonra üzüntülü bir sesle “ bu kimlik geçersiz, bu kesilmiş bunu kullanamazsın artık yeni kimlik çıkarman gerekiyor” dedi. Ben duyduklarıma inanmıyordum “Nasıl olur kimliğimi pasaport memuru kesti. Ben kenarı kırıştı diye kestiğini sanıyordum” dedim. Meğer öyle değilmiş pasaport memuru yeni kimlik çıkartmam için bana tuzak kurmuş.

Kesin şikâyet edecektim memura “pasaport daireyi de nüfus müdürlüğünü de şikâyet edeceğim kandırdınız beni” dedim. Bunun üzerine memur halime acımış olacak ki hemen işlemimi yapabileceğini söyledi. 16 lira kimlik kart bedelini istedi cebimde 13 lira vardı bana tekrar banka yolu görünmüştü. Memura işleme başlamasını hemen geleceğimi söylesem de fayda etmedi. Koşarak parayı çektim geldim. İşlemime başladı parmak izimi tekrar almak istedi burada ki sistemde damar dolaşımını ve avuç içi izini de alıyorlarmış. Sağ elimi hallettim sol elimi bitirdik ki sistem gitti. Bir reset atınca geleceğini söylese de benim artık bu laflara karnım toktu. Beklediğim gibi sistem gelmemişti. Beni başka bir memura yönlendirdi. Neyse ki memur işimi halledip 11.30’ da geçici kimlik belgesiyle yolladı beni.

Tekrar pasaport dairesine gittiğim de çok kızgındım. Sabah ki memur yerinde yoktu diğer memur sabahtan hatırlamış olacak ki “sizin randevunuz vardı buyurun yardımcı olayım” dedi. Belgelerimi verdim ve sakince “ diğer memur yok mu’ dedim.

Memur : “ neden soruyorsunuz bir şey mi var” dedi.

Bense kızgın ama kibar bir şekilde “ bir şey soracaktım da” dedim.

Memur: “ buyurun ne soracaktınız bana sorun ben de yardımcı olabilirim” dedi.

Sakin kalamayarak “ adını soyadını soracaktım kendisini şikâyet edeceğimde” dedim.

Memur kaşlarını kaldırarak “neden şikâyet edeceksiniz ki?” dedi.

Beni kandırdı kimliğimi kesti oysa parmak izi sistemi tanımıştı beni diyerek zorla susturdum kendimi.

Memur: “iyi de beyefendi fotoğrafla parmak izi aynı şey mi? Allah Allah sabır” dediğinde anladım ki farklı dünyaların insanlarıydık. Aynı frekansta konuşmayı bırakın anlaşabilmemiz bile bir mucizeydi. Daha fazla ortalığı karıştırmak istemediğimden ve saatlerdir oradan oraya koşuşturmanın vermiş olduğu yorgunluktan, susmayı şu lanetli işlemin bitmesini tercih ettim.

İşlemim bittikten sonra dışarı çıktım saatime baktım ve derin bir nefes alıp hayat güzel günün geri kalanı artık benim diyerek sahile doğru yürümeye başladım. Bana kalırsa eğer pasaport çıkartmak istiyorsanız

-2 adet biyometrik fotoğrafınızı, yeni kimliğinizin aslını ve harç makbuzunuzu 1 gece önceden hazırlayın. Bu size bir dost tavsiyesi.

Fotoğraflar;

#pasaport #story #travel #blog