Seçilmişler Üzerine Bir Takım Düşünceler...

Demokrasinin gereği olarak bir ülkenin halkı yönetilmek için bazı kişileri seçer. Yönetme hakkının devredildiği kişilere seçilmişler denir. Bu kişiler; belediye başkanları, milletvekilleri, günümüzde cumhurbaşkanı, belediye encümenleri vs. olabilmektedirler. Tüm bunların yanı sıra seçilmişler tarafından atananlar vardır ki onlar; vali,kaymakam, bakanlar vs. olmaktadırlar. Uluslararası siyasetin etik kuralları, seçilmişler ve atanmışlar için farklı olmaktadır.

Seçilmiş kişilerin özellikle demokrasinin zayıf olduğu ülkelerde ağızlarından düşürmedikleri bir laf vardır ki bu sayede yaptıkları her şeye birer kılıf uydurabilirler. Bu laf, haberleri takip edenlerin hemen hergün duyduğu " Beni halk seçti", "beni halk buralara getirdi." "bizim arkamızda veya benim arkamda halkın gücü var." gibi cümlelerdir.
İşin tuhaf tarafı bu siyasiler bu çok sevdikleri sözleri onları seçen halka karşı kullanırlar. Eğer bir topluluk içerisinde basit bir belediye başkanı ile ihtilafa mı düştünüz. Çat diye beni bu şehrin halkı seçti kartını kullanacaktır. Halbuki muhattabı da bu şehin halkındandır. Veya büyük bir şans eseri onu seçen halktan korunma ihtiyacı hisseden milletvekiline ulaşmayı başardınız ve ona derdinizi anlatmaya çalışırken onun hoşuna gitmeyen şeyler mi söylediniz?(mesela onu eleştirmek gibi) Çat diye beni halk seçti kartını yine kullanacaktır. İyi de halkın bireylerine karşı bu kartı kullanmanın altında yatan şey nedir?

Bir ülkenin içerisinde yaşayan insanların bütününe kabaca halk denir. Fakat Ortadoğu siyasetçileri için halk, aslında içten içe onları seçen kişilerdir. Eğer bir siyasiyi seçmediyseniz, o siyasinin dar dünyasındaki halk tanımının dışında kalırsınız.
Siyasilerin bu tutumları neticesinde, ülkenin halkı içerisinde de ayrışmalar başlar. Ortadoğu siyasetinde demokrasi kavramı gelenekçi devlet anlayışına yenik düşmüştür. Devlet baba kavramı ve kutsal devlet anlayışı, ülkeyi yönetenlere "devlet büyükleri" yakıştırmasını yapmış ve icraatlerini neredeyse sorgulanamaz kılmıştır. Bununla beraber devlet büyüklerini eleştirmek neredeyse suç sayılmıştır. Tüm bunlar siyasiler için müthiş bir hareket imkanı oluşturmuş ve bireysel çıkarları için yaptıkları eylemler bile "halkımız için" kılıfına uydurulmuştur. Eğer bir örnek verecek olursak; Ankara'da Cumhurbaşkanlığı Sarayı halkın büyük bir bölümü için fuzuli masraf olarak görülmüş ve bu israfa karşı tepki gösterilmiştir. Halkın bir bölümü için bu sarayın yapılmasının tek amacı Sayın Cumhurbaşkanımız Recep Tayyip Erdoğan'ın ego tatminidir. Fakat Cumhurbaşkanımız bu tepkiler karşısında " İtibarda tasarruf olmaz!" diyerek bu harcamaları meşrulaştırmayı başarmıştır. Bu sözün ardından pek çok vatandaş, itibar için sarayın gerekli olduğu savunuculuğun yapmaya başlamıştır. Bu sarayın israf olup olmaması okuyucunun kararı olmakla beraber Osmanlı Devleti'nin maliyesine en büyük zararı da Osmanlı sarayının itibarlı yaşantısının verdiğini, bunu dile getiren maliyecilerin ise idam ediliğini söylemek isterim.

Öte taraftan "devlet büyükleri" olarak adlandırılan seçilmişlerin aslında pekte büyük insanlar olmadığı gerçeğidir. Günümüzde nedendir bilinmez pek çoğumuzun saygıdan önünü iliklediği bu seçilmişlerin bilgi, donanım, genel kültür gibi konulardan oldukça yoksun olduğunu söyleyebiliriz. Genellikle siyasi yaşantıları ya bir yerlere gelmek için ya da işlerini daha da büyütebilmek için başlamıştır. İlk başlarda "halkın hizmerkarı olmak" gibi ulu bir görev akıllarının ucundan bile geçmez. Daha sonra kişisel çıkarların(mesela ihaleler gibi) "halkın hizmetkarı" olunca daha bi olacak gibi olması sonucu sevgili arkadaşlarımız siyasete atılırlar. Günümüzde pek çok siyasetçi lise mezunu olmakla beraber üniversite bitirenler de pek çok açıdan eksiktirler. Bu durum günümüz iktidar partileri kadar muhalefet partileri için de gereklidir. Siyasete başlama amaçları da istisnasız kişisel çıkarlardır.

Ortadoğu siyasetindeki seçilmişlerin neden kutsal olduğunu ve sonuçlarını da bir sonraki yazıda irdeleyelim.

Okuduğunuz için teşekkürler.