PARDON KİMİ ARIYORSUNUZ, BEN YARDIMCI OLAYIM!

(Kaş/Antalya, Ağustos 2017)

Büyük usta Sait Faik ne güzel demiş ''Seyahatler çekiyor içim.''

Peki ya insan zaman zaman neden gitmek ister? Nereye olursa. Yürümek, trene binmek, denizin dalgalarına, güneşin batışına... Neden? Çok düşündüm bu konu üstünde. Belki buldum, belki hâlâ aramaktayım. Aslında güneş hep aynı güneş. Peki ya farklı olan ne gitme isteğimizde? Kimileri kendinden kaçmak olarak cevaplar bunu. Doğru mu, kendinden mi kaçıyor insan? Doğruysa neden kendinden kaçıyor insan; kendini aramak varken? Ben kaçmak olarak düşünmüyorum gitme isteğimizin nedenini. Hiç yoktur demiyorum ama bence asıl nedenin kendimizi aramak, kendimizi tanımlamak ve ifade etmek olduğunu düşünüyorum. Çünkü bu yolculuklarda insan içinde ki tınıyı melodiye dönüştürür. Zamanla biriktirdiği melodileri birgün hayatının şarkısı yapar. Bu şarkıda yoluna kuşlar, dalgalar, resimler, insanlar eşlik eder. Sizde zaman zaman istemez misiniz bir deniz kıyısında kayaların üstünde kendinize şarkılarla eşlik etmeyi? Elbette kim istemez ki? Haruki Murakami bu soruyu şöyle cevaplamış; ''koşmasaydım yazamazdım.'' Bir koşunun kime ne zararı var ki?

Peki ya kendinizi ne kadar tanıyorsunuz? Bu soruyu her gün mutlaka sorun kendinize. Günler geçtikçe kendinizin belli bölümleri çıkacak hiç tanımadığınız, tanışmadığınız. İşte o zaman anlayacaksınız zamanı geldiğini bir yolculuğun kendinizle baş başa. Kendini sadece seyahatlerde tanıyabilir insan demiyorum ama kendini tanımanın en iyi yoludur seyahatler diyorum. Pişman olmayacaksınız konuşmayı bırakın, sevdiğiniz bir yazarın sevdiğiniz bir kitabını alın, ufku rahatlıkla görebileceğiniz bir yer beğenin ve bırakın kendinizi kendinizin kollarına. Göreceksiniz döndüğünüzde kaldığınızdan daha kötü asla olmayacaksınız.

''Heeey
Ne duruyorsun be, at kendini denize:
Geride bekleyenin varmış, aldırma;
Görmüyor musun, Her yanda hürriyet;
Yelken ol, kürek ol, dümen ol, balık ol, su ol;
Git gidebildiğin yere...'' (Orhan Veli)