TİYATRO OYNAMAK!

Her şeyi bil ama haberin yokmuş gibi davran! Sen susunca çok yoruluyorum! Öyle işte!...

Kolumda iğne ısırığı misali açılmış bir damar yoluyla, Hastahanenin dışında kenarda bir kaldırımda oturuyordum.
Yokluğuma üzülen bir kadına telefonun diğer ucunda teselli vermeye çalışıyordum. Gurbette yaşayınca ve sanırım candan sevilince yokluk insana koyuyor. Tabi ya tuvalette mahsur kaldığıma kahkahalarıyla gülen o kadın şimdi ağlıyor. Ayrılık İŞTE! Siz anlamadınız sanırım.
Gurbette görev yapıyorum. Yaptığım yer ile yattığım Hastahane arası 90 km ve çocukları kabul etmediklerinden yanıma gelemiyor. Kimseciklerde yok ki çocuklara baksın.

İşte eşime teselli vermekle geçirdiğim yoğun bir zamanın ardından, yanımda oturan yabancı bir adamdan tütün tabakasından bir tane sigara sarıp bana vermesini istedim. Ben sarmasını bilseydim. Emin olun kesinlikle kendim sarardım. En azından içine konulacak keder baharatlarından da serperdim. Şimdi sigarayı sarmaya çalışan adama al şu geçmişin acı yükünden, çeşit çeşit etrafımı saran dost bildiklerimin benim dertlerimi görünce yarı yoldan döndüklerinden, baharatından, acısından koy ama tatlısından koyma diyemem ki...

Tiyatro bundan sonrası....

Tanıştığım yeni arkadaşımın kardeşi tekerlekli sandalye az ileride oturuyordu. Tütün saran kişi söyledi. Kardeşi Akciğer kanseriymiş. Tekerlekli sandalyeyi süren diğer kardeşleri, yavaşça yanımıza geldi ve durdu. Ben muhabbete daldım. Aradan saattler geçmişti. Sağlıklı görünen biraderler söylemişti. "Abi muhabbetin güzel devam edelim." diye.
Devam ettik. Tekerlekli sandalyede ayakları şişmiş Metin abi'ye yakın bir zamanda öleceğini sezdirmeden, o da bize yakın bir zamanda ölebileceğini bildirmeden veya sezdirmeden. Başaracaksın demek gibi bir şey değil.

Ölmeyeceksin, yaşayacaksın demek gibi bir şey bu tiyatro. Benim sinek ısırığı kanal yolum ve ufak bir tedavim bu gerçeğin ışığında kör kalır. Ancak hepimizin öleceği gerçeği ışığında bu tiyatro ne kalır bilemiyorum.

Doktorlar bugün söylemiş haberini aldım. "Bu hastayı eve götürün, bizlik bir şey kalmadı" demişler. Belkide yanındakiler doktorun ne söylediğini saklayıp tiyatrolarına devam ettiler.