Sapık Bir Manyağın Doğuşu

Ekim Ayı 37 yılında Caligula kimsenin tam olarak da ne olduğunu anlamadığı bir hastalığa yakalanmıştı. Bu gerçekten ciddi ciddi bir hastalıktı. Anormal bir sıklıkta banyo yapardı, hayvan gibi içerdi ve doyumsuz bir şekilde cinsel ilişkiye girerdi. Hem de çoğunlukla erkekler ve çocuklarla. Yalnız bu son cümleme istinaden size şunu söyleyeyim. O dönemlerde, bugün bizim pedofili dediğimiz şey, o kadar da sapıkça bir eğilim olarak algılanmıyordu kültürlerinde. Oğlancılık sanki normal bir cinsel seçim gibi rahat rahat konuşuluyordu. Ha keza ensest de öyle ahımlı şahımlı bir sapıklık sınıfına girmezdi. Ama yine de çok da ulvi şeyler olmadıkları da biliniyordu. Çünkü ahlak dediğimiz kavram o zaman da bugünküne yakındı. Ama kesin ve net çizgilerle çizilmiş değildi. Çizilmişse de bizimkiyle tıpa tıp aynı değildi.

Caligulanın bu çok banyo, seks ve aşırı alkolden dolayı hasta olduğu düşünüldü. Bu beyin humması vs. gibi bir hastalıktı muhtemelen. Hastalık o kadar ağırdı ki, hastalığı yenebilmek için çok uğraştı. Yendi de. Ama O, hastalığından şehvet düşkünü şeytani bir mahlukat olarak kurtuldu. Senatoyla feci derecede sürtüşmeye başlayan Caligula, bir kaç senatörü arabasıyla giderken yanında kilometrelerce koşturdu. Bu belki de ilk anormal faaliyetiydi. Caligula öyle çok değil biraz kel bir adamdı. Ama bu onda Jüpiter kadar devasa bir kellik kompleksine neden olmuştu. İmparatorluktaki kimsenin kendisinden daha yüksekten bakmasını istemiyordu. Bu nedenle kendisine yukarıdan bakılmasını yasaklamıştı. Ha öyle gözü kayıp bakan birisi tespit edilirse, tarif edilemez acılar çektirerek öldürtüyordu.

İnanabiliyor musunuz adam sırf bu yüzden çevresinde bulunan herkesin saçlarını kazıtmıştı. Caligula içten içten kendisinin bir tanrı olduğunu düşünüyordu. Bu despot manyak halkının ve diğer herkesin kendisine tapınmasını arzuladığından çok akıllıca bir plan yaptı. Önce bir kült kurdu. Bu kültteki ritüellerin amacı aslında Roma tanrılarına tapınılmasıydı elbette. O dönemlerde imparatorların zuhuru vasıtasıyla (Ama bakın kendilerine değil varoluşları üzerinden) tanrılara tapınmak çok normaldi. Ama bu herif bunu kullanarak bu ritüelleri kendine tapınma olarak değiştirmenin çaktırmadan bir yolunu buldu. Hatta bu kompleksi nedeniyle sarayındaki tüm değişik tanrı heykellerin kafalarını koparttırıp kendi kafasını taktırdı. Psikopatlıklar başladı mı, bir daha dur durak bilmedi. Yukarıda da anlattığım gibi kendi kız kardeşlerinden birisinden bir çocuk sahibi olmuştu. Doğumdan önce kız kardeşinin karnını açtırıp onu karnından aldıran bu mahlukat, o çocuğu yarı tanrı, kendini de tanrı ilan etmiştir zamanla.

Eğer Caligula'nın gözlerine bakarsanız, özel tasarlattığı işkence aletiyle bütün kemiklerinizi yerinden söktürürdü. Bunu da izlerken o kadar keyif alırdı ki! Bu tip işkence saatlerini genellikle yemek saatlerine aldırırdı. İzlerdi ama yalnızca izlemekle yetinmezdi. Sizi öldürmekte olan cellatlardan sizden bir parça getirmelerini emreder ve bir güzel afiyetle de yerdi! Caligula, senato'nun yakınında büyük bir genelev yaptırdı. Bu genelevde, senatörlerin karılarını ve kızlarını zorla çalıştırarak halka pazarladı. Bunu da kasasını boşalttığı imparatorluğun hazinesine para kazandırmak için yapıyordu. Bu arkadaşımız ap ayrı bir saray daha yaptırmıştı. Bu sarayı atı için yaptırdı. Atı bu diğer sarayda yaşıyordu. Atını o kadar çok severdi ki, belki onun açısından bakılabilseydi, o onun tek gerçek sevgilisi denilebilirdi. Caligulanın en nefret ettiği şey, senatörlerdi.

Caligula'nın çoğu zaman atıyla birlikte uyuduğu bilinirdi. Atının adı 'Incitatus'tu. Atının küçük altın parçalarıyla karıştırılmış özel yulaflar ve arpa ile beslenmesini emir vermişti. Senatörlerden nefreti o kadar büyüktü ki, bazen, onları soyunduruyor, kadın kıyafetleri giydiriyor. Makyaj yaptırıp onları zorla dans ettirerek eğleniyordu. Bu arkadaş küçüklüğünden beri gladyatör dövüşlerine çok ilgiliydi. Hükümranlığı döneminde de sık sık gladyatör dövüşlerini izlerdi. Ama bir büyük farkla: Gladyatörleri değil, yaşlı, engelli ve hasta masum insanları birbirleriyle dövüştürürdü. Çoğu zaman cüceleri birbirleriyle ölümüne savaştırır ve büyük bir keyifle takip ederdi. Hatta arenaya gelen izleyicilerden masum olan bir kaç on tanesini seçer ve arenadaki aslanlara yem eder ve göbeğini kaşıyarak bunu da izleyip mest olurdu. Arenada dövüşlere sokulacak yabani hayvanların beslenme maliyetlerinin biraz yükselmeye başladığı söylenmişti kendisine bir keresinde. Kararı ne oldu biliyor musunuz. "İyi o zaman esirleri verin. Onları yesinler"!! Öyle de oldu. Donanmasını alıyor. Yüzlerce mil götürüyor. Savaş var diyor. Deniz savaşına gidip kuşatmayı yapan donanmasına, hadi ateş edin diye boş boş okyanusa ok attırıyor saatlerce! Daha sonra da onları karaya çıkartıp hadi gidin de ganimetleri alın diye kilometrelerce boyunca savaş ganimeti olarak deniz kabuğu toplattırıp geri dönüyor!

Günün birinde çok iyi, çok saygın bir komutan olan Prachus'a kafayı takıyor. Öldürmek istiyor. Sırf gıcık olduğu için. Ama öldürmek için bir bahane bulamıyor. Sonra Prachus'u karşısına çağırıyor. Sırf onu öldürebilmesine bahane olsun diye aynen şöyle diyor:

"Sen gerçekten çok iyi ve dürüst bir adamsın Prachus. Bu nedenle sen gerçek bir Roma'lı olamazsın! Bu nedenle seni vatana ihanetten tutukluyorum"

Artık insanların ona karşı olan nefretleri hat safhaya çıkmıştı. İsyanlar çıkıyordu. Sokaklar kanla doluyordu. Defalarca halk tarafından taşlanan bir adama dönüşmüştü. Ya O yok olacaktı, ya da Roma İmparatorluğu. Acayip acayip ruh hastası şakaları vardı ve yalnızca kendisini güldürüyor ve kendisi eğleniyordu. Örneğin, senatoyla yaptığı yemekli toplantılarda ya yemekten önce çişini ya da kakasını yemeğe yapar ve senatorlara yedirirdi. Bundan çok keyif alırdı. Ya da bazen bir senatörün intihar süsüyle ölümüne sebebiyet verir, onu parçalarına ayırır, pişirttirirdi ve yemeğe koydururdu. Özellikle son derece lezzetli olmasını emrederdi. Sonra diğer senatörlere yemekte bunu yedirir ve afiyetle arkadaşlarını yemelerini seyrederdi. Daha sonra bunu onlara söyleyip onların kusmalarını görünce kahkahalar atarak gününü gün ederdi.

Bardağı taşıran son damla bir gün atını senatoya getiririp senatörlere artık atımı konsül ilan ediyorum demesiydi. Bu hazmedilecek bir durum değildi elbette. Bir gün bir spor müsabakasının ardından uzun koridorlarda ilerlerken bir grup muhafız tarafından bıçaklandı. 60 yerinden bıçaklandığı rivayet ediliyor. Son öldürücü darbeyi Praetorian Prefect'i Cassius Chaerea vurmuştur. Onu öldürme şerefine erişen Chaerea'nın aldığı bir yara yüzünden Caligula onunla sık sık dalga geçerdi. Bu şerefe Chaerea nail oldu diyebiliriz.Bıçaklarla oracıkta parçalanan Caligula'nın cesedinin bir kısmı köpeklere yedirildi. Diğer kısmı da sığ bir çukura atılıp dışkılarla dolduruldu. Eşi de bu cinayet esnasında öldürülünler arasındaydı ve keza 2 yaşındaki kızı da. Kızının başının duvarlara çarpılarak öldürüldü söylenmektedir.

Tarihin bir döneminde var olan bir diğer sapkın ruhun da Hitler olduğunu biliyoruz. Onun da ölümü her ne kadar bu kadar vahşice olmasa da hiç hoş değildi. İşin ilginç tarafı Hitlerin kafasının derinliklerinde bir gün Almanların kutsal Roma imparatorluğunu yeniden kuran bir millet olması vardı.