HAYVAN HAKLARI BİLDİRGESİ 1

-Yeni bir uluslararası Dünya Hayvanlar Kurulu Toplantısına hoş geldiniz değerli katılımcılar. Bu toplantıda ki konumuz "insanların yeryüzüne verdiği zararları en aza indirmek için yapılması gerekenler" olacaktır. Sizlere bu duyarlılığınız için teşekkür ederken katılımcılarımızı kısaca tanıtmak istiyorum.

Öncelikle ben -Uluslararası Hayvanlar Kurulunun Genel Sekreteri- Kutup Ayısı Lou,

Lou

Afrika'dan nesli tükenmekte olan beyaz gergedan Djouko.
Djouko

Uzakdoğu Asya'dan insanların sevimli bulduğu ama yaşam alanlarını yok etmekten geri kalmadığı Panda Lee Ken Yang,
Lee Ken Yang

Sibirya'dan nesiller boyu insanların yüklerini bin bir eziyetle taşıyan Yak Öküzü Kazinski,
Kazinski

Güneydoğu Asya'dan okaliptus ağaçlarının bilinçsizce kesilmesi sonucu bu ormanlarda vahşice katledilen orangutanların temsilcisi Nanda Enklou,
Nanda Enklou

Antartika'dan nesiller boyu yağları ve derileri için vahşice katledilen; günümüzde ise bilim adı altında eziyet gören Balina Brad ve Penguen Billy,
Balina Brad

Penguen Billy

Güney Amerika'dan tarih boyunca And Dağlarının sembolü olan ve insan yerleşmeleri yüzünden yaşam alanları daralan bütün hayvanlar adına Kızıl Lama Benitez ve Dağ Aslanı Alissa,

Benitez

Alissa

Tüm evcil hayvanlar adına Eşek Nuno Patrick,
Nuno Patrick

Tüm sürüngenler adına Kaplumbağa Katrin Mina,
Katrin Mina

Tüm uçan hayvanlar adına Leylek Alia Kravchenko,

Alia Kravchenko

Tüm bitkiler adına Yosun Swety Swetlana Taison,
Swety Swetlana Taison

Ve diğer bütün konuk katılımcılar. Genel görüşmelere geçmeden önce hepinize bir kez daha teşekkür ediyorum. Umarım yeryüzünü henüz kurtarma şansımız varken bunu başarırız. Aksi takdirde insan denen yaratıklar hem bizleri hem de farkında olmadan kendilerini yok edeceklerdir.

Evet, değerli dostlarım yeni bir oluşum olan kurulumuz yeryüzündeki bütün canlılar için çalışıyor ve çalışmaya da devam edecektir. Her ne kadar insanlar yeryüzünün efendisi gibi görünse de gerçek böyle değildir. Nitekim bizler olmadan insanların yaşamları şimdiki kadar kolay olmayacaktır. Dünyanın her yerinde bizler birçok konuda insanlara yaşanılabilir bir hayat sunuyoruz. Şöyle ki insanlar yiyecek olarak yüksek miktarda et tüketirler. İşte bu etlerin tamamı bizim dostlarımızdan gelir. Bizler buna karşı değiliz ancak bunun sürdürülebilir ve bilinçli bir şekilde yapılması gerekir. Bir diğeri ise bitkilerdir.

Yine insanların yaşamlarını sürdürebilmesi için en önemli besin maddelerindendir. Bunların olmadığını düşünürsek insanoğlunun şimdiki gibi mutlu yaşamasının da mümkün olmadığını görürüz.

Bir diğer konumuz ise insanların yaptığı çevre kirliliğidir. Dünya genelinde en çok dostumuzun hastalandığı ve öldüğü nedenlerin başında bu gelir. Aklınıza her şey gelebilir. Petrol taşıyan tankerler, sulara karışan zehirli atıklar, cam şişeler, plastikler, kağıtlar, havaya salınan zehirli gazlar hatta çiğneyip bilinçsizce attıkları sakızlar bile en çok biz hayvanlara zarar veriyor.

Yine en büyük sorunlarımızdan biri de dünya genelinde bir zevk ve eğlence işi haline gelen evcil hayvan besleme saçmalığıdır. Evet evet! Evcil hayvanlar temsilcisi sayın Nuno Patrick seni duyuyorum. Sevgili dostlarım siz hiç insan besleyen hayvan gördünüz mü? Tabiki de bizler böyle bir şey yapmayız. Bu evcil hayvan besleme konusuna tamamen karşı olduğumu söylemek istiyorum. Özellikle son dönemde yaşanan bazı olaylar bizleri derinden üzmüştür. Nedir bunlar? Tabi yine insanların yaptığı şeyler. Tam da insan gibi davranan biri geçenlerde bir dostumuzun ayaklarını kesmiştir. Bir başkası bir dostumuza zorla sahip olmak istemiştir. İçler acısı olan bu gibi olaylar hemen hemen her gün yaşanmaktadır. Artık bunlara bir son verilmelidir.

Evet ayakları kesilen dostumuzun ölmeden önce yazdığı son mektubunu sizlerle paylaşmak istiyorum. Aynen şöyleydi:

"Sabahın erken saatleriydi. Yürümek ve biraz temiz hava almak için yıllarca yaşadığım ve çok çeşitli hizmetlerde bulunduğum villanın yanında ki derenin kenarında yürüyüşe çıkmıştım. Her şey çok güzeldi; hava, güneş, ağaçlar, suyun sesi... İleride bir araba durmuştu yanında da üç beş tane genç. Yanlarından geçtim ve onları tatlı bir dille selamladım. Bu çevrede herkes beni tanır ve severdi. Ben de onları severdim. Yardımlarına koşar çocuklarıyla oyun oynardım. Biraz daha yürümeye devam ettim. Az önce ki araba yavaşça bana yaklaştı ve beni arabaya çağırdı. Tabi ben de hiç tereddüt etmeden içeri girdim. İlk başta gayet hoş bir ortam vardı. Ancak içlerinden biri canımı yakan şakalar yapmaya başladı. İleride dere kenarında arabayı durdurup beni kucağına aldı. Yanına da bir koli bandı alarak kuytu bir yere geçip oturdu. Önce gözlerimi bağladı ve ardından ayaklarımı. Ben bunun bir oyun olduğunu sanmıştım. Bu sırada arkadaşları ona yapmamasını söylüyordu. Çok geçmeden canım yanmaya başladı. Çok keskin bir ağrıydı ve ayaklarımı sarmıştı. Ayaklarımın kesildiğini hissediyordum.
Ayaklarımın kesildiğini hissediyordum.
Kaçmaya çalıştım ancak ayaklarımı bağlamıştı. Çırpınışlarım esnasında gözlerim de açılmıştı. Ne göreyim ön ayaklarımdan birini kesmişti. Hangi canlı yapar ki böyle bir şeyi insan dışında. Bu kadarla da kalmadı diğer ayağımı kesmeye başladı haykırışlarıma aldırmadan. Sabahın erken saatleriydi ve kimsecikler yoktu ortalıkta. Arkadaşlarının bakışları arasında arka ayaklarıma yöneldi. Bu esnada kanlar her tarafa saçılmıştı. Bu acıya daha fazla dayanamamış ve bayılmışım. Uyandığımda derin bir ağrı vardı tüm bedenimde. Hareket edemiyordum çünkü artık partilerim yoktu ve kanlar akmaya devam ediyordu. Ne kadar zaman geçti bilmiyorum, o esnada yanıma bir çocuk yaklaştı. Beni o halde görünce büyük bir dehşete kapıldı ve ileride bir bankta oturan insanları çağırdı. Apar topar hastahaneye kaldırıldım. Doktor acilen ameliyata aldı henüz uyuşturucu iğne etkisini göstermemişti ki doktorun konuşmasını duydum: "Yaşaması mucizelere kalmış." dedi. Öleceğimden korkmadım. Korktuğum şey, bunca güzel şeyler yaptığım insanların bana böyle davranmış ve bundan sonra da böyle şeyler yapacak olmalarıydı. Evet ameliyat tam beş saat sürmüştü. Kanama durdurulmuş ve ayaklarım -olmayan ayaklarım- sarılmıştı. Hissediyordum fazla zamanımın kalmadığını. Belki de bu benim son gecem ve bu size yazdığım son mektup. İnsanların hepsi kötü mü? Tabi ki değil. Ama eğer içlerindeki kötüleri eğitmezlerse korkarım ki benim gibi çok dostumuzun canı yanacaktır. Umarım insanlar bu yanlışlardan bir an önce vazgeçer." diyerek mektubunu sonlandırmıştı.

Son Bakış

-Sevgili dostlarım bu mektubu ilk defa sizlerle paylaştım. Görüyorum ki herkes ağlıyor. Ağlamamak elde değil. Sizlerin de buna benzer anılarınız varsa dinleyebiliriz. Şuradan evcil hayvanlar temsilcisi Nuno Patrick konuşmak istiyor. Buyurun sayın Patrick.

-Konuşmama başlamadan önce köpek dostumuzun başına gelenlerin gerçekten çok acı olduğu ortadadır. Kendisinin cennette olduğunu hepimiz biliyoruz. Müsaadenizle eşim ölmeden önce başımızdan geçen bir anımızı paylaşmak istiyorum:

"Her zamanki gibi sabahın erken saatlerinde diğer hayvan dostlarımızla otlağa gitmek için yola koyulmuştuk. Benim buradaki görevim hayvanları otlatan kişinin yemeklerini taşımaktı. Evet ben ve eşim -zavallı eşim- bunu yıllarca karşılık beklemeden yaptık. Evet o gün otlağa henüz varmıştık ki başımızdaki insan, dostlarımızı orada akan akarsuyun karşı tarafına geçirmeye karar verdi. Tabi ki kimse buna itiraz etmedi. Ben, eşim ve henüz iki haftalık kızımızla birlikte dostlarımızın en arkasındaydık. Eşim bana dedi ki: "Sen önden git, ben bebeğimizi alıp geleceğim." Ben de onun dediğini yaptım ve önden gittim. İşte ne olduysa o zaman oldu. Küçük kızımız sudan korktuğundan geçmek için biraz beklemek istedi. Ancak insan denen o yaratık bunu kendisine karşı bir başkaldırı olarak algıladı ve eşimi dövmeye başladı. Küçük kızım hüngür hüngür ağlıyordu. Eşim onu korumak için her şeyi yaptı; ama nafile. O canavar eşimi zorla suya atarak karşıya geçmeye zorladı. Eşim çaresiz, karşıya geçti. Küçük kızımız şimdi yalnız başına kalmıştı ve elimizden bir şey gelmiyordu. Evet tam o sırada o vahşi ve nankör yaratık elindeki kocaman sopayla kızımızın kafasına vurdu ve onu suya attı. Bir süre suyun dibinde görünmeyen kızımız biraz sonra yüzeye çıktı; ancak bir ölü gibi suyun üstünde süzülüyordu. O vahşi canavarın yanındaki iyi kalpli insan biraz aşağıda kızımızı sudan çekip çıkardı. Ancak kızımız öylece yatıyordu. Ona yaklaşmamıza bile izin vermedi. İçimiz kan ağlayarak oradan ayrılmak zorunda bırakıldık. Peki biz o canavara ne yapmıştık... Yıllarca ekmeğini taşıdık, zaman geldi kendisini taşıdık hatta bazen dostlarına bile yardıma gittik. Ama onun yaptıklarına bakın bir de. Evet, kızımız. Zavallı kızımız. Bunları yaşayacak ne yapmıştı ki. Henüz iki haftalıktı. Akşama doğru geri döndük ayını yere geldiğimizde kızımızın hâlâ yerde yattığını gördük. Artık öldüğüne emin olmuştuk. Bütün dostlarımızı bir hüzün kapladı. Ama o canavarın umurunda bile değildi. Mecburen eve doğru yola koyulduk. Eşimin gözü hep arkadaydı. Oradan ayrılmak bize acı veriyordu. İşte tam da eşime artık kızımız için çok geç olduğunu söylediğim sırada bir mucize oldu. Küçük kızımızın yalpalayarak küçük adımlarla arkamızdan geldiğini gördüm. "Aman Allahım bu bir mucize!" Hemen o kalpsiz canavarın yanındaki iyi kalpli genç adamla birlikte onu almaya gittik. Koşarak ve ağlayarak gittim ve onu bir daha asla bırakmayacağıma yemin ederek sarıldım boynuna. Onu alarak dostlarımıza yetiştik ve eve gittik. İşte bu olaydan sonra zavallı eşim bir daha asla eskisi gibi olamadı. Bu olay onu derinden etkiledi. Amansız bir hastalığa yakalandı. Son bir kaç ayını evde yalnız geçirdi. Ve bir gün o acı haber geldi. Hayata gözlerini yummuştu."

Hüzünlü Bir Anı

-Evet sevgili dostlarım hepinizi ağlamaklı görüyorum. Haklısınız bu olaya ağlamalıyız. Ama bunun gibilerini tekrar yaşamamak için ayağa kalkmalı ve bu acılara son vermeliyiz. Beni dinlediğiniz için teşekkür ederim. Yaşasın bütün canlılara değer veren canlılar.

-Saygıdeğer dostlar hepiniz adına Nuno Patrick'e teşekkür ediyorum. Evet, şuna eminim ki bunun gibi binlerce yaşanmış acı olay vardır. Amacımız bu acıları daha fazla yaşamamak. Gelecek nesillere daha güzel bir dünya bırakmak olmalıdır. İşte burada bunun için toplanmış bulunuyoruz. Bu nedenle hepinizin katılımıyla bazı ortak kararlar alıp bunları bütün dünyaya ilan etmeliyiz. Şimdi bütün temsilcilerin alınmasını istediği kararı yazıp bana ulaştırmasını rica ediyorum.

Alınan Kararlar

• Yaşam hakkına asla dokunulmayacak ve herkes saygı duyacaktır.
• Doğrudan ya da dolaylı olarak canlılara zarar veren her türlü girişimden kaçınılacaktır.
• Evcil hayvanlara eziyet edilmeyecek, hiçbir hakları engellenmeyecek.
• Hiçbir canlının diğerinden üstün olmadığı bilinecek ve bu doğrultuda hareket edilecek.
• Bu kurallara uymayanlar Uluslararası Hayvanlar Kurulunun uygun gördüğü cezaya çarptırılacaktır.

-Saygıdeğer dostlarım, umarım bu toplantıda alınan kararlar bizler ve bizim geleceğimiz olan çocuklarımız için daha güzel yarınların inşa edilmesine bir dayanak olur ve bütün canlılar huzur ve kardeşlik içinde yaşarlar. Toplantımıza burada son verirken hepinize katkılarından dolayı can-ı gönülden teşekkür ediyorum. Tekrar görüşünceye kadar sağlıcakla kalın.

Bu öykü @edebiyat Kısa Öykü Yarışması adına düzenlenmiştir. Herkese başarılar dilerim.