İNANMAYA İHTİYACIN VAR

İnanmaya ihtiyacın var.Eğer inanırsan her şey düzelecek,eğer inanırsan korkmayacaksın,gece iyi bir uyku çekeceksin ve çok sorgulamayacaksın. Eğer inanırsan kafan rahat olacak,daha dik duracaksın ve beklemek çok da sarsmayacak seni.Ama sen korkmayı tercih ediyorsun.İçin için kendini yemeyi,zangır zangır titreyen ellerini,yediğinden zevk almayan mideni,etrafına çaresizce bakan gözlerini umursamadan korkuyorsun.

Artık çocukta değilsin ki,gidip annenin eteğine yapışasın. Koşa koşa baba başıma bu geldi diyesin.Çözümde sensin,çarede...Sorumluluk sende;hem de bütün ağırlığıyla.Ne istersen osun işte,kendine ne yakıştırıyorsan o sensin.

Ki bazen sana cesaret vermeleri de yetmez ki.Klasik cümlelere doymuşsun bir kere.Sihirli bir kaç sözcüğe ihtiyacın var sadece.Hani şöyle seni yerinden oynatacak cinsten.
Ama kimseyi suçlama.Kimse sana duymak istediklerini altın bir tepside ihtiyacın olduğunda önüne sunmak zorunda değil.Seni senden başka çokta tanıyan yoktur zaten.Beklenti içine girme...Çare de sensin umutta.

Bak ve gör...Seni aslında ne beğenilmek,ne taktir edilmek ne de pohpohlanmak mutlu ediyor.Ben güzel olmadığıma inanıyorsam eğer,etrafımda bütün insanlar güzelliğime şiirler yazsalar ne fayda.Ben bir şey başaramadığıma inanıyorsam binlerce insanın beni taktir etmesi ne fayda...
Anladım ki benim,kimsenin sırtımı sıvazlamasına ihtiyacım yok;benim, bana ihtiyacım var.Ve ben inandığımda beni tasdiklemek adına;beğenebilirler ve taktir edebilirler.

Bilmelisin ki,her acın,sıkıntın,umutsuzluğun ve kaybettiğin inancın; sabah ezanına kadar sürmeli.Çünkü sabah olduğunda yeni bir gün başladığında,yeni bir güneş doğduğunda,yeni bir tarihe girdiğin de; dün dünde kalmalı.Ve sen bir çözüm bulmuş olmalısın.Bunu kendine mecburiyet haline getir.O gün son günün de olabilir ve sen son gününü dünkü sıkıntınla bitirmemelisin.Ve hayatın bu kadar ucuz ve basit olmamalı.
Çaresi olmayan bir tek görmedim.Çünkü zamanında gecelerce ağladığım olayları bazen gülerek anlattığımda anladım bunu.Belki o gün çaresizdim ama geçmiş ve bitmiş.Komik bir hale bürünebiliyormuş.Yazık etmişim.

Hemen ayağa kalkılmaz biliyorum,hemen sorunlarınla yüzleşemezsin,hemen savaşamazsın sıkıntılarınla...Ama en azından içinde ki çaresizliği sustur.Kulağına ne kadar aciz olduğundan,başaramayacağından,o şansın sana gülmeyeceğinden,her şeyin seni bulacağından bahsetse de dinleme.
Eğer olumsuzluğu arkana alırsan, önünde ki aydınlık zaten seni bulmak istediğin çözüme ulaştıracak.