Tutarsız ikilemlerin tutarlı müdavimi olarak, öylesine bir el sallamak istedim sadece. El sallayarak, var oluşumun yaşadığı metamorfozlarla sessizliğe bürünmüş gibi görünsem de ben hala hayattayım demeye çalışıyor olabilirim.

Yazınızı görmek var olduğunuz bilmek insanı mutlu ediyor hocam, arada böyle yazılar yazın lütfen.

Kuyuların çaya dönüşme ihtimali bir yana, bu aralar kendimi fincanda kalmış soğuk kahve tadında hissediyor olmamı sorguluyorum bir yandan. Bir kahve keyfine niyetlenip yaklaşanlara, hayal kırıklığı yaşatarak, var olan keyfini de kaçırmam pek mümkün. Bu hayal kırıklığı; göstereceğim tavır veya sözlerden kaynaklı değil de, sadece arananın bulunamamasına dair olabilir.

Vay be, hocam duygularınızı ne güzel ifade ediyorsunuz. Bir an kendimi buldum.

Bunu neden söylüyorum; çünkü aradığımı ben de bulamıyorum kendimde son zamanlarda. Ne aradığımdan ise pek emin değilim. Aradığım bir şeyler var ama aramama da izin vermeyen bir hayatın koşturmacasında hiçbir şeyin de hakkını verememenin huzursuzluğunu taşıyorum.

Umarım aradığınızı bulursunuz hocam, eminim birçok kişi bu cümlelerde kendisini bulacaktır.(belki bende)

Bir yarışı kazanmak üzere koşturan bir at iken, kendisini bir savaş meydanın ortasında düşman askerlerine karşı koştururken bulan atın yaşadığı çaresizliği hissetmeden, artık savaş meydanlarına at sırtında gidilmediğini bilmenin gereksizliğine odaklanan insanoğlu; atların neden yarıştırıldığına hiç odaklanamayacak diye garip korkular gelip gidiyorlar kafamın tasında.

İşte bu kafa kesinlikle @tahirozgen hocamın kafası :D

El sallarken, kafa da ütüleyebileceğim gerçeğiyle sizi yüz yüze bırakmak istemezdim ama olanlar olmuş. Şu sıcak günlerde salladığım el, bir nebze rüzgâra sebebiyet verebildiyse eğer; ne güzeldir o kelebek etkisi.

Hocam çok güzel bir yazı olmuş elinize sağlık, her tarafını anladım bu sefer, siz de şaşıracaksınız :) Teşekkürler ;)