YOLLARDA (Van)

Bu yazımda yolculuğun "yol" kısmını ve bana hissettirdiklerini sizlerle paylaşacağım. Keyifli okumalar!

Otogara geldiğimde hava kararmak üzereydi. Van Otogarı tahmin ettiğimden daha küçüktü. Otobüsün kalkış vakti gelene kadar insanları izledim. İlk defa bulunduğum ortamlarda gözlem yapmayı çok seviyorum. Küçücük hareketler, bazen bana kurulmamış cümleler bile ileride yazacağım bir hikaye için ilham kaynağı olabiliyor. Bankta otururken bir şey dikkatimi çekti. Şehir geneli -çarşısı, otogarı, yolları, Göl çevresi- çok temizdi. Bu aslında olması gereken bir şey. Benim şaşırdığım nokta şu oldu: Orada oturduğum bir saat boyunca Belediye'nin temizlik görevlisinin aynı yeri aralıklarla dört kere süpürdü. Buna başka dikkat eden oldu mu bilmiyorum, olduysa ve ona rağmen çöp kutusu ile arasında bir adım varken çöpünü yere attıysa yazık. İnsanların doğaya bu kadar muhtaçken bu kadar saygısız olmasını anlayamıyorum. O belediye işçisi şehrin en çok çalışıp en az kazananlarından biriydi belki. Üzüldüm.

Nihayetinde kalkış vakti yaklaştı ve yola koyulduk. Yolculuklarımı gece yapmayı seviyorum. Gece, daha iyi düşünmeme fırsat sunuyor. Fakat bu yolculuğun hemen öğleden sonra olmasını isterdim. Van Gölü'nden güneşin batışına tanık olamadım. Neyse belki yine gelirim :)

Bu defa hiçbir şey yazmadım da okumadım da. Sadece düşündüm ve izledim. Gecenin sessizliği bana bunun için yetti. Yolculuk boyunca beni yalnız bırakmayan ayı düşündüm. "İyi ki hâlâ burada!" dedim. Ve "İyi ki yıldızları cebine doldurup götüremiyor insan."

Van Gölü'nü karanlığa emanet edince bu barajı görmeyi hak etmiş bulundum sanırım :)

Beni çok heyecanlandırır böyle şeyler. Sebebini bilmiyorum. Aklıma hep şu geliyor. "Gitmek için doğar insan." Öyle mi gerçekten? Gerçekten hep gitmiyor muyuz; bir yerlerden, birilerinden...

Güneş doğuyordu. Uykusuz bir gecenin daha sabahına kavuşuyordum. Gördüğüm her şey yeni şeyler öğretiyordu bana. Dağların arasındaki yalnız evler, ağaçların arasındaki küçük çiçekler, gökyüzünde yeterince parlak olmayan yıldızlar, sessizlik, gün ve gece... Yol boyunca en çok kırlangıçları özledim. Seslerini ve kendilerine özgü güneşi selamlama danslarını :)