Etasarım'ın Ejderhası

Hikayesi olmayan bir ejderha; kını olmayan bir kılıç gibidir. Ne yapacağını, nereye gideceğini kestiremez, o gücü dizginleyemezsiniz. Fakat @etasarim'in ejderhasının bir hikayesi vardı. Onu kısıtlayan ve kaderi olduğuna inandığı hayatı seçmesini sağlayan bir hikayesi...

---

_{Etasarımın Ejderhası}

Zordu türünün son örneği olmak. Neslinin kendisiyle birlikte tükeneceğini bilmek onun omuzları için bile fazla bir yüktü. En azından inandığı buydu. Yine de yıllar boyunca dünyada kanat çırpmadığı yer kalmamıştı. Ejderha efendilerine yakalanma riskine rağmen umutsuzca kendi türünden bir örnek daha aradı. Ejderha efendileri sadece konuşarak herhangi bir ejderhaya istediğini yaptırabilirdi. Bu yeteneğe sahip insanlar onurlu tavırları ile bilinseler de insanların arasında onurlu olarak nitelenen şey etasarim'ın ejderhası için ölüm demek olabilirdi...

Amaçsız kalmanın huzursuzluğuyla onlarca yılını geçiren etasarım'ın ejderhası, varlığına inanmadığı diğer ejderhaları aramaya kendini adamıştı. Çünkü amaçsız kalmak; yeryüzünde başına gelebilecek en kötü şeydi. Bir yandan türünün son örneği olduğuna inandığından hayatta kalmayı türüne karşı bir görev olarak düşünürken bir yandan da varlığına inanmadığı ejderhaları arıyordu. Çünkü etasarım'ın ejderhasının bile gözlerini açmak için bir nedene ihtiyacı vardı.

Etasarım'ın ejderhası Nefrusta ormanına doğru kanat çırptı. Pinsuva nehrinin bir adaya çevirdiği bu ormana girme fikrini daha önce düşünmemişti. Punka ağaçlarıyla kaplanmış bir ormana girmek pek keyifli değildi. Çünkü punka; on beş metreye kadar yükselen ince gövdesinin ardından yanlara doğru bir anda açılan sık yapraklara sahipti. Ağaçlar birbirine pek yakın olmasa da yukarıda dallar birleşiyor ve ormanın üzerini kapatıyordu. Bırakın bir ejderhayı, güneş ışığı bile zor giriyordu bu ormana. Yine de etasarım'ın ejderhası ormana girmekte kararlıydı. Çünkü kadim büyücü Tokanzi, ona bu arayışta yardımcı olabileceğini söylemişti. Bunu duymasıyla yola koyulması bir olan etasarım'ın ejderhası, ormanın orta yerinden punka dallarına sert bir dalış yaptı. İnsanların kılıç ve oklarla delemediği kalın derisi bu dalışa dayanmıştı. Pullarla kaplı vücudu ağaçlardan zarar görmese de Nefrusta ormanında kendisi hiç güvende hissetmiyordu. Çünkü buradan tekrar uçmak pek kolay olmayacak gibi duruyordu. İndiği yerde çevresine bakındı. Tokanzi'yi ormanın ortasında bulabileceği söylenmişti. Söyleyenler ise tanıdığı binlerce insandan dostu olabilen birkaç kişiydi. Nispeten karanlık olan ormanda ağaçlara çarpa çarpa birkaç adım attı. Kendini biraz kapana kısılmış hissediyordu. Çünkü çevresine baktıkça bu ormandan uçarak uzaklaşamayacağına emin oluyordu.

Tahir Özgen!

Nispeten boğuk bir ses etasarım'ın ejderhasının sağına dönmesini sağladı. Bu ani hareketle birlikte başıyla çarptığı punka ağaçlarından birini devirdi. Ağacı umursamadan sesin kaynağına odaklandı. Bu Tokanzi'den başkası değildi. Asfenlerin lideri ve kadim büyücü Tokanzi...

• Tahir Özgen?

Evet Tahir Özgen. Özgenler ailesinin hayatta kalan son üyesi. Ejderha efendisi. Hatta belki de yaşamış en büyük ejderha efendisi.

• Bir ejderha efendisinin bana yardım edeceğini sanmam Tokanzi.

Tahir Özgen hayatta kalan son ejderha efendisi. Kral Fenlolcres tüm efendileri tek tek yakalayıp Meldom Şehri'nin meydanında infaz etti. Tahir Özgen'i ise son ejderhayı bulup öldürmesi için hayatta tutuyordu. Tahir Özgen Kral'ın gözetiminden kaçtı. Son ejderha efendisi olarak son ejderhayı bulmakla ailesini onurlandırmayı amaçlıyor.

• Bulursa öldüreceği bir ejderha.

Muhtemelen evet.

• Arayışımda yardım edeceksin sanıyordum Tokanzi.

Tahir Özgen'in aradığı ejderhayı bulduğunu duydum.

Etasarım'ın ejderhası bu beklenmedik cevap karşısında bir an gerildi. Ne düşüneceğini bilemiyor fakat duydukları istemsiz tepkilere yol açıyordu. Hayatta kalan bir ejderha daha var ve o da bir ejderha efendisinin elindeyse çekeceği acının tarifi yoktu. Tokanzi'ye doğru attığı çığlık devasa bir alev topunun yaşlı adamın üzerine doğru yönelmesiyle son buldu. Tokanzi ise kısık sesle söylediği birkaç kelime sayesinde kendini korudu. Etasarım'ın ejderhasına kızmış gibi görünmüyordu.

Tahir Özgen'i Hayden'in öldüğü yerde bulabilirsin.

Ugsivaya anlessamira

Tokanzi'nin asfenlerin dilinde söylediği bu kelimeler, etasarım'ın ejderhasının çevresindeki tüm ağaçların eğilmesini sağlamış ve ona gökyüzünü açmıştı. Etasarım'ın ejderhası hala kendine gelemese de gökyüzüne baktı ve kanatlarını çırptı. Yükseldikten sonra tekrar Tokanzi'ye bakmak istedi ama devirdiği Punka ağacı da aralarında olmak üzere tüm ağaçlar tekrar yerini aldı. Büyük bir öfkeyle kanat çırpan etasarım'ın ejderhası uzaklaşırken Tokanzi başka bir şey düşünüyordu.

Binlerce yıldır bu ormandan gökyüzünü görebilen olmamıştı...

Devam edebilir :)

Sevgili @etasarim ve @sudefteri ile geçen sohbetin üzerine yazdım. Sudefteri bir şey isterse olmalı çünkü o Sudefteri mantığıyla yazılmış bir öykü. Biraz da işsizliğime denk geldi :) Çizim de belirttiğim üzere @etasarim'a ait. İzinsiz kullandığım için özür diliyorum :)