Bir şeyler değişecekse...

Geçtiğimiz günlerde yurt dışından bir arkadaşımla telefonda görüştüm. Tabi bu dönemdeki her sohbet gibi bu da malum konu odaklıydı. Hayatını bilime adamış olan arkadaşım bana şöyle bir cümle kurdu;

---

Türümüzün bu kadar zayıf olması zoruma gitti.

Aynı sohbet bana şu tweeti attırdı;

İnsanlar hubble teleskobu inşa ederken Tanrı gülermiş.

_Kaynak

Cosmos... Evreni keşfe çıkıyoruz. Evrenin oluşumundan tutun da neler barındırdığına kadar. Yıldızlar, galaksiler, madde, anti-madde, karanlık madde, kuantum... Diğer yandan kök hücreler, yapay dokular, üç boyutlu yazıcılarda üretilen organlar, daha hızlı düşünebilelim diye beyne yapılması planlanan protezler ve bu kadar çok datayla uğraşmamızı hızlandırabilmek için yapay zeka çalışmaları...

Derken bir virüs çıktı. Önce bir grup içinde çaktırmadan yayıldı. Sonra üstün zekamızla yaptığımız güzel uçaklara bindi. Asya, Avrupa, Amerika turlarına katıldı. Biz ona Covid-19 dedik. O kendine ne diyor bilmiyoruz çünkü iletişim kuramayacak kadar aptal bir canlı! Hatta canlı bile değil! Peki bu virüslerin derdi ne? Bize zarar vermek mi?

Onlar da Komutan Logar gibi dünyalılardan tiskiniyor mu?

_Kaynak

Çoğalmak! Tek dertleri bu. Dünya üzerindeki her tür gibi virüsler de yaşamak ve çoğalmak istiyorlar. Yani idrak edemediğimiz bir durum değil. Tanımlayamadığımız uzaylı bir virüs de değil. Farklı bir evrenden farklı fizik kurallarıyla çalışan bir mekanizma da değil. E peki nasıl bizi bu kadar zayıf duruma düşürebildi? Biz insanlar aşırı zekiydik?? Dünyanın, doğanın hakimiydik??

Şu ana kadar biyolojik olarak "insan" diyebileceğimiz belki de yüz milyar kişi yaşamıştır. Fakat bunun çok az bir kısmı bilimi ve teknolojiyi ileri taşımayı başardı. Bu başarıyı sağlayan ya da o yolda ilerleyen insanlarla kaygılarımız o kadar farklılaştı ki artık o insanlar bizimle aynı tür değilmiş gibi geliyor. Sayıları da çok çok kısıtlı. Tüm bu olayların öncesine bakarsak; bir yanda gündelik kaygılarla, geçim derdiyle ya da moda vs gibi görece daha önemsiz bulduğumuz kaygılarla hayatını geçiren insanlar, diğer yanda ise hayatını bilime ve dünyaya adamış insanlar. Bayrağı daha ileri götürebilmek ve dünyayı daha iyi bir yer haline getirmek için çabalayanlar...

Bu insanlarla gündelik kaygılarımız bu kadar uzakken biyolojik benzerliklerimizin şımarıklığını yaşıyoruz. Marsa gidebiliyoruz, uzayı keşfedebiliyoruz. Biz insanlar her şeyi yapıyoruz.

Hey yakında evimize bir tane yapay zeka robotu da alırız!

_Kaynak

Bir sır vereyim. Bize (bilim insanı olmayan insanlara) tüm şartları sağlasalar da aşı üretemeyiz. Hubble teleskobu falan da yapamayız. Hadronları? hiç çarpıştıramayız. Hatta hadronun ne olduğundan bile emin değiliz. Biz sadece, bunlarla uğraşma imkanı olan şanslı azınlığın içindeki zeki, başarılı ve dünyayı daha ileriye taşıma isteği olan insanların geldiği yerle övünüyoruz.

Samimiyet ve iyilik ile çaba sarf edenler asla dünyanın kaderinde söz söyleyebilecek kadar güçlü olmadılar. O nedenle hepimizden farklı yaşadılar. Çünkü dünyanın kalanının isteklerini, kaygılarını yaşayarak ilerleme sağlamak mümkün değildi. Sonuç görmemek pahasına çabalamak herkesin cesaret edebileceği bir hayat da değildi. Peki bu insanları nereye konumlandırıyoruz. Para sahipleri nereye isterse oraya mı? Politikacılar nereye isterse oraya mı? Bu insanlara değer verenler kimler? Şimdi daha mı değerliler?

Dünyanın iyiliği için çaba sarf eden azınlığın içerisinde bize virüs konusunda yardım edebilecek daha küçük bir gruba gözlerimizi diktik iyi haberler bekliyoruz." Hadiii aşı yapın artık" diye hayıflanıyoruz. Bu sırada "sağlık çalışanlarının şartlarını iyileştirelim ya" diyoruz.

Yani arkadaşlar,

Siyaseti de biz bu hale getirdik etiği de.

Anormali de biz tanımladık normali de.

Büyük resimde hep ihtiyaca göre davrandık ve hep bencil olduk. Nereye ne lazımsa normalleştirdik. "Siyaset yalanı gerektirir ya normaldir" dedik ve Trump gibiler dünyayı yönetir oldu. Bir yerlerde savaş çıkardık ve faşistlik güzellemeleri normal oldu. Herkes doğduğu ırkı kutsallaştırdı ve kutsallık için savaştı. Bilimle uğraşan insanların bile bir kısmı ülkem için dedi ve silah yaptı. Bilim insanlarından daha güçlü olan siyasetçiler daha büyük silahlar yapmaları için başka bilim insanlarını zorladı ya da kandırdı... Sonuç olarak geldiğimiz noktada zayıfız. Virüs ise bize göremediğimizi gösterdi ve tüm dünyada şunu kanıtladı;

"Gündemimizdeki en büyük sorun neyse "en büyük sorun" o oluyor"

Yani sorunun ne kadar büyük olduğunu umursamadan hep en büyük sorunumuzu tek gündem haline getiriyoruz. Bir dönem her gün ekonomi konuştuk, bir dönem her gün terör... Şimdi daha büyük bir sorun geldi ve her gün sağlık konuşuyoruz. Yarın dünyaya yönelen bir gök taşı olursa korona yokmuş gibi davranmaktan çekinmeyiz...

Hal böyle olunca enerjisini gelişmeye ve daha iyi olmaya harcayan bir insanlıktan söz etmek oldukça güç oluyor. Bilim insanlarının çok büyük kısmı belki de kaynak bulabildiği projelerde çalışmak zorunda kalıyordur. Artık küçük bir azınlık dışında bizi ileriye götüren hiçbir şey yok. Onların da her cephede savaşabilmesi mümkün değil...

Belki dünyanın karşımıza çıkarabileceği her sorunu anında çözebilecek kadar zeki değildik ama her şeyi bizim için çok daha zor hale getirmeyebilecek potansiyelimiz vardı. Kullanamadık, kullanamıyoruz.

Bugüne kadar dünya toplumları enerjisini ne için kullandı? Şimdi bir dönüp bakalım;
"Hakikaten o kadar önemli miymiş?"