2073 - İstanbul (bölüm iki)

2052 yılında ülke genelinde çocukların toplanma süreci başlamıştı. Tüm kameralara ulaşımı olan birden fazla yapay zeka uygulaması sayesinde tüm Türkiye'deki çocuklar, yetiştirilmiş ve bağlılığı kanıtlanmış annelerin gözetiminde toplanıyordu. Her yaştan çocuğun olması ilk grupları çok kalabalık kılmış fakat hükümet; çocukların şartlarının iyileştirileceğine dair söz vermişti. 2053 yılına girerken kayıtlı çocuklardan sadece on üç tanesi bulunamamıştı. 11 Mart 2053'de bu sayı on bire indi.

---

_{Varda Köprüsü}

Yasa uygulayıcılar, Varda Köprüsü'ne yakınlarında kullanılmayan bir geçitte Irmak, annesi Ceren ve ağabeyi Meriç'i buldular. Yıllardır kullanılmayan Varda Köprüsü'nün bir turist tarafından havadan ziyareti sırasında alınan görüntülerde Meriç ile %74 eşleşen birinin bulunmasıyla birlikte olasılıklar hesaplanmış ve olağan dışı durum bilgisi yapay zeka tarafından yasa uygulayıcılara iletilmişti. Bu şekilde bulunan çocuklardan Meriç Adana'ya, Irmak ise İstanbul'a gönderilmişti.

Annesinden çığlıklarla ayrılan Irmak uzun süre konuşmasa da ona büyük sevgi gösterilerinde bulunan sertifikalı anne zamanla dilini çözmeyi başarmıştı. Yirmi kişiyle aynı evde yaşamaya zamanla adapte oluyordu. Tüm çocuklar Irmak ile aynı yaştaydı. Eğitmenler düzenli olarak eve geliyor ve çocukların yaş seviyelerine uygun görülen eğitimi veriyorlardı. Oldukça büyük olan ev içerisinde spor alanları ve kütüphane bulunuyordu. Her evde, çocuklarla konuşması yasak olan dört tane çalışan bulunuyordu. Çalışanların herhangi bir inisiyatifleri yoktu. Çocukların hangi saatte ne yapacağını anne demeye zorlandıkları insan belirliyordu. Hatta çocuk ile ilgili tüm kararlar tamamen sertifikalı anneye aitti. Her akşam yemeğinde anne tüm çocukları sohbet etmeye zorlar ve bu uygulamanın ülkenin geleceği için ne kadar gerekli olduğunu anlatırdı.

"Bu şekilde doğru yetiştirilecek ve ülkeniz için doğru mesleği yapacaksınız. İyi eğitim ve sağlıklı yaşam sağlayarak devlet her evladına sahip çıkmaktadır. Siz de bunun karşılığı olarak bir gün ülkenize sahip çıkacaksınız. Unutmayın! Aileniz devletinizdir."

Irmak geçmişe dalmıştı. Kendisini bu cümleyi tekrarlarken buldu. Aileniz devletinizdir. Koparıldığı annesini tekrar gözünün önüne getirdi. Yüzünü hâlâ ezbere biliyordu. Diğer çocuklar geçmişi tamamen unuturken Irmak unutmamıştı. İlginç şekilde çocuklardan ailesini görmek isteyen olmuyorken Irmak'a bu seçenek sunulmamıştı. Abisi Meriç ile görüşme fırsatı yakalasa da Meriç, Irmak'ı hatırlamıyordu. Çocuklara ne yapıldığını bilmiyordu ama bir şekilde geçmişlerini önemsizleştirdiklerini ya da bazı durumlarda unutturduklarını biliyordu. Meriç'e ulaşmak için ne kadar çabalasa da ulaşılmazlık kanunu ile kan bağı olan insanlarla görüşmek istemeyen insanlar için koruma sağlanıyordu. Devlet bu kanunla vatandaşların gelenekçi yollarla rahatsız edilmesinin önüne geçtiğini söylüyordu. Irmak, Meriç'e ve diğerlerine ne olduğunu öğrenmek istemişti. Fakat sertifika alırsa bunu öğrenebilecek miydi ondan da emin değildi. Çünkü artık yetiştirilen çocuklar doğumdan hemen sonra devlet tarafından alınıyordu. Çocukların bir geçmişi yoktu. Dolayısıyla her ne yapılıyorsa muhtemelen artık kullanılmıyordu. Daha önce kafasından binlerce kez geçen bu düşünceleri yine karşısında duran ekran dağıttı.

Hamilelik hızlandırma prosesi başlatmak için onayınız gerekmektedir.

Aniden doğrulan Irmak harekete geçmeye karar verdi. Birkaç parça eşya yanına almıştı. Artık hamile olduğuna göre tüm akıllı sistemler tarafından kontrol altında tutuluyordu. Bir şekilde bu ağdan kurtulmalıydı. Ülkenin çok önemli bir kısmı akıllı tozlarla kaplanmıştı. Bu tozlar kişileri ve kişilerin ihtiyaçlarını ayırt edebiliyordu. Büyük şehirlerde yüzde seksenlere varan oranda bu toz kullanılmıştı. Hatta üretimi sürüyor ve tüm Türkiye'yi bu tozla kaplamak hedefleniyordu. Irmak ise bu alandan çıkmalıydı...