Bireysel Kurtuluş Günü Ertesi

Dokuz eylül tarihini bireysel kurtuluş günü ilan etmiştim. Planlarıma odaklanmam ve fikirlerimi hayata geçirmem için anlamlı bir tarih belirlemiştim. İzmir'in kurtuluşu ile birlikte yeniden doğabilirdim. Dokuz rakamını daima sevmişimdir. Dokuz Eylül Üniversitesi öğrencisi olduğum için daha bir sıcak bulmuşumdur. Akşam bu satırları yazarken saat 9:09 PM olarak görünüyordu.

Dokuz sayısının hayatımda önemli bir yeri bulunmaktaydı. Ayrıca 9. ay ve 2019 yılındaydık. Sayılara anlam yüklemeye uğraşmıyorum, kalıcı bir çıkış noktası yaratıyordum. Nereye vardığımı görebilmem için çıktığım noktadaki durumu bilmem gerekirdi.

Geçen 2 günde hayatın sırrını çözmemiştim, çözmem beklenemezdi. Belki de bir sırrı yoktu hayatın.

Yaşıyorduk işte, sadece bu kadar...

Sizlere hayatın sırrından bile önemli sözler söylemek isterdim. Söyleyeceğim sözler hemen uygulayabileceğiniz ve hemen faydasını göreceğiniz konuları içermeliydi. Belki sizlere 30 dakikada ingilizce öğreteceğimi belirtsem beni dinlerdiniz. Belki 5 dakikada sorunlarınızdan arındıracak bir kür sunsaydım gözleriniz ekrana yapışabilirdi. Eminim ki eğer bilseydim sizlere bunu karşılıksız ve hemen verirdim. Sizlerin de bildiği gibi ne ben bir seçilmişim, ne siz... Sır falan da yok.

Sizler gözü açık insanlarsınız, öyle 3 adımda 7 adım ilerlemenin sırlarını yemeyecek kadar hayata doymuşsunuz. Sizler çiftlink bankı, jet fadılı, nice sakallı görmüşsünüz.

Bilirsiniz işte, bir yerde kolay lokma varsa orada bir bit yeniği vardır. Sizlere ucuz yalanlar atmayacağım, sizleri kandırmayacağım. Bu hayatta bir fayda arıyorsanız, bir insandan fayda bekliyorsanız aynaya bakın ve hayata atılın. Sıkı sıkıya yapışın ve istediğinizi kazıyarak alın. Çalışmanız sizi hedefinize yaklaştıracak. Laf salatası yapmanın manası yok. Eğer güzel sözler duymak istiyorsanız yine aynaya bakın. Tatlı sözler de sizden çıkacak. Başkalarından beklentiye girmezseniz hiç üzülmezsiniz.

Bireysel kurtuluş günü, kimsenin palavrasına kanmadan kendi yolunu çizme gayreti içeriyordu. Devleti, milleti, orduyu, okulu, halkı, işçiyi, kısaca diğer insanları kurtarmayı çalışmayı bırak. Önce kendini kurtarmaya çalış. Kendini kurtaramazsan devlete, millete, orduya, okula, halka, işçiye, kısaca diğer insanlara yük olursun. Kendini kurtar ve faydanı halka yönelt.

Güzel fikirlerini, güzel bakışını elbette anlıyorum.

Başkalarının derdini hissedebilmek ne güzeldir.

Ne güzeldir başkalarının çözümü olabilmeyi ummak

Ama çözüm olabilmek için önce bilebilmek gerek

Bunları yapabilmen için çok çalışman gerek...

---

"Tuğlaları yanlış dizilmiş ev gibi bir toplum olduğumuzu görüyorum. Bu toplumun birkaç yanlış tuğlasının da aramızda olduğunu biliyordum. Belki de deniz kıyısında yapılacak eve konacak olan bir tuğlasın ve hayatında deniz görmemiş kapalı bir Anadolu köyüne konmuş gibisin. " demiştim önceki yazımda. Bak yazım şurada. Bireysel Kurtuluş Günü Üzerine

Şimdi ne yapacaksın? Tuğla olduğunun farkındasın, yanlış yerdesin. Peki tuğlalar yürüyebilir mi? İstediği yere gidebilir mi?

• Bilmem, belki de kendini iyi bir ustanın eline verirse olabilir.

İyi usta, malzemeyi nereye koyacağını bilir. İyi öğretmen, bireyi doğru yöne iter.

Başka yolu yok mudur?

Düşünürsek elbette buluruz, vardır. İyi bir öğretmen bekleme, gelmeyebilir. İyi bir öğretmen olmaya ne dersin?

Feynman gibi mi? Evet neden olmasın?

İnsanlardan bir şey bekleyecek duruma geldiğin an aynaya bak. Beklentilerini hiçbir zaman boşa çıkarmayacak tek insanı karşında göreceksin. Onu ne ile beslersen dışarı o çıkar. Kendine iyi bak, kendini iyi besle.

Daha önemli bir işin yoksa denemeye değer.

Fotoğraf benimdir. Arkaplan canva.com üzerinden alınmıştır.

Source

Deniz Çakmak, Buca/İzmir 12-09-2019