son nefesinde damlarsın yeniden nefes alacağın yalana…

..//
gün,
yok olduğu anda
damlar ayın göz yaşlarına ,
güneşten aldığı mektuplardır
elinde kalanlar…
günün cıvıltısında
dans edenlere bulanan kalemlerden arda kalanlardır
mısralarda yazılanlar,
saklanır okyanusların koynunda ,
mehtaba karşı yakılan türkülerin soluğunda ..
bir nefes solurken
son anını ,
gün
yeniden doğar
bir bebeğin yankısı karanlığa bulandığında….
gün ,
yeniden
yeniden tadar bu yalandan ,
maskesini çalarken bi palyaçonun
gökkuşağında astığı kukladan ….
yaşamanın değerini bi yana bırak ,
gün
her gün
yeni bir yaşama doğar
ölümle sonlanan …
bir gün değil
her gündür yaşanan ,
inatla dolanan ,
dolandıkça
bi var olup
bi yok olan ..

B.Z.K.