unutulan birşeydi nefes almak..

..//
bi kaç haftadır
eziyet ederdim kendime ,
dökülürdüm
her adımda
beden denilenden ,
kaybedişe sürüklenirken
gecelere dönen günlerde….
yine böyle günlerin birinde ,
döndüm eski anlara ,
bi denedim şansımı…
döner mi yine
güler mi dünya bana derken ,
yakınlaştıkça
artan mesafeler çıktı karşıma ,
uzadıkça uzadı
her gülümseme ,
araya uçurumlar döküldü sözlerden
ve
yavaş adımlarla uzaklaştı
güneş
bu dünyadan ..
gece
yerini alırken sahnede,
aklıma takılan ;
zaman oyun oynarken ,
unutucaktı zamanı
ve
bi gün gelicek
unutulacaktı yapılan ,
neden oyuna ara verip
unutamazdık
oynananı o anda…
düşüncelerin kapısı aralanırken
buldum kendimi
dışarda,
aynada bi yabancı vardı ,
bana bakan iki göz
tanıdık ama
bu çökmüş beden de neyin nesi …
adım atarken boşluğa
aklıma ilk düşen
nefes almak oldu yeniden ,
sokağa çıkarken
takındım yine maskelerimi ,
meydanına geldiğim yerde geleceğimin ,
satır aralarına serpiştirdim
bende kalanları ,
düşüncelerimin kütüphanesinde
karanlık bi köşede
unutulan bi kitabın
satır aralarına yazıldı kalanlar
ve
yatırıldı uykusuna ,
küf tutan raflarda.. ..
gülümseyen bi çocuk vardı
kuytuda unutulan ,
takıldı peşime ,
yaklaştı ,
elimi tuttu ,
dışarı çıkarken ,
gülümsüyordu …
hissettim sıcaklığı yeniden ,
gün ışığı yerini almış ,
mecaz olandan
gerçeğe kaymıştı …
ve
bi gökkuşağı vardı aklımın yatağında ….

B.Z.K