Ayrılık

Hiç bu noktaya gelecekmiş gibi hissetmemiştim. Sanki her şeyin bir sonu vardı ama bizim yoktu. Oysa o kadar yanlış başlamıştı ki her şey. Nerde hata yaptık diye düşünmeye başlarsam içinden çıkılmaz bir hal alır diye korkuyorum, o yüzden sadece kabul ediyorum.

Hayat gerçekten çok acımasız ve çok dengesiz. Bunca zaman her şeyi beraber göğüslediğim kişiyle artık beraber olmayacağız. Çünkü böyle olması gerekiyor, birbirimize artık iyi gelmiyoruz. Olmayınca olmuyor. Sevgi bitmese de saygı bitiyor, zaman geçiyor yaralar iyileşmiyor. Sürekli kendini açıklamak, kendini savunmak, sevsen bile tahammül edilemez hale geliyor.

Evet, çok sevdim. Sorun da buydu. Çok sevmek mantıktan uzaklaştırıyor. Çok sevmek kendinden uzaklaştırıyor. Her seferinde taviz vermek, daha mutlu olalım kavga etmeyelim diye kendi sınırlarını geriye çekmek her şeyi daha beter hale getiriyor.

Şu an kendimi unutmuş bi haldeyim. Ne yapar, ne severdim hatırlamıyorum. Nasıl yalnız kalınırdı unutmuşum. Hayatımın en saçma döneminden geçerken bunun olmasını beklemezdim ama kötü şeyler zaten hep art arda gelmez mi? Birkaç sene önce hayata karşı yakınmalarımı hatırladıkça gülesim geliyor. Ne kadar basit dertlerim varmış?

Sevmek, sevilmek çok güzel. Fakat sevginin kişiliğini yok etmesine izin vermek tam bir kanser. Karşındaki insanı kendinden çok sevdiğin zaman yavaş yavaş bölünmeye en sonunda da parçalanmaya ve dağılmaya başlıyorsun.

Hala seviyorum. Bütün bunlar yaşanmamış gibi yapabilirim, hiç varolmamış gibi davranabilirim, bunu seçmek çok kolay. Ama düşünün ki artık adınız yalnız anılmaz olmuş, yanında hep “o” var. İşte bu noktadayken de yaşanmışlıkları hiçe saymak biraz ayıp olur gibime geliyor. Biliyorum yine sonunda bunu düşündüğüm için pişman olacağım, hak etmediğim davranışlarla karşılaşacağım ama hayatımda ilk defa bir şeyi düzgün bitirmek istiyorum.

Hayatımda asla yapmam dediğim iyi veya kötü ne varsa bu ilişki içinde yaptım. İçim rahat desem değil, hissettiğim şey üzüntüden ziyade pişmanlık. Zamanında düzelebilecek sorunlara müdahale etmeyip her şeyi çirkinleştirdik. Sağlık olsun.

Hayat bu; öngörülemez, aniden biter.