ริมแม่น้ำโขงฝั่งนครพนม รับพระอาทิตย์ขึ้นจากฝั่งลาว

---

• หลายครั้งในการเดินทางของดา ที่เกี่ยวข้องกับการเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆ ในครั้งที่ได้ไปจังหวัดนครพนมก็เป็นการเริ่มต้นของงานกับสถานที่แห่งใหม่ ดาเป็นตัวแทนจากสถานที่ทำงานไปร่วมประชุมสัมมนาที่จังหวัดนครพนม ซึ่งครั้งนั้นตัวดาเองก็ยังไม่คยได้เดินทางไปที่จังหวัดนครพนมเลย เป็นครั้งแรกก็ว่าได้ และการเดินทางไปครั้งนั้นมาพร้อมกับการเริ่มต้นงานใหม่

• หลากหลายความรู้สึกในตอนนั้น เพราะดาเองก็ไม่ค่อยมีโอกาสเดินทางบ่อยครั้งนัก ความรู้สึกตื่นเต้นบวกกับการเดินทางตามลำพัง สำหรับคนอื่นอาจเป็นเรื่องปกติแต่คนที่ไม่ค่อยได้เดินทางออกจากบ้านเลย คงเข้าใจความรู้สึกของดา เหมือนการผจนภัยก็ว่าได้ เพราะการที่เราเริ่มต้นทำสิ่งใหม่ที่เรายังไม่เคยทำมาก่อน ก็จะเริ่มต้นจากความรู้สึกภายในว่าเราจะเจออะไรบ้างในทางข้างหน้า และต้องพูดคุยกับใครบ้างที่เราไม่รู้จัก ความรู้ที่ตื่นเต้นผสมกับความรู้สึกกล้าๆกลัวๆ วนเวียนอยู่ภายในใจดา ตลอดการเดินทาง

• พอถึงที่พักที่จังหวัดนครพนมประมาณช่วงค่ำเก็บของเรียบร้อย ดาก็เลยตัดสินใจเอาความกล้าๆกลัวๆนั้น ออกมาเดินเล่นบนถนนสายริมมาแม่น้ำโขง เพราะจังหวัดนครพนมติดกับแม่น้ำโขง และอีกฝากฝั่นของแม่น้ำโขงเป็นประเทศเพื่อนบ้านของเรา คือประเทศลาว บรรยากาศช่วงค่ำมองเห็นแสงไฟจากอาคารบ้านเรือนที่ฝั่งลาวไกลๆ ดูสวยงามปนความเงียบเหงา ดาเดินเล่นไม่นาน ก็ได้กลับเข้าที่พักเพราะบรรยากาศเริ่มมืดมาก

• พอพระอาทิตย์เริ่มส่องแสงสีส้มสว่างมากจากฝั่งลาว ส่องลอดผ้าม่านเข้ามาในห้องพัก เหมือนกับจะเรียกให้ดาออกมารับสิ่งใหม่ๆ ด้วยความสดชื่น ความรู้สึกตอนนั้นดาต้องลุกจากที่นอนแล้วคว้ากล้องแบบฟิกเลนส์ขนาดเล็ก ออกมาเดินเล่นในตอนเช้า เพราะอยากเก็บภาพความสวยงามของบรรยากาศในตอนนั้น

• ถึงการเริ่มต้นอะไรใหม่จะไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับดาแล้ว แต่ภาพที่เห็นตรงหน้าในขณนั้น ทำให้ดารู้สึกเหมือนเราอยู่ที่บ้าน เห็นภาพคนพายเรือออกหาปลาในตอนเช้า บวกกับแสงอาทิตย์ของวันใหม่สาดส่องมายังจุดที่ดายืน ดายืนมองภาพนั้นอยู่นานความรู้สึกที่กล้าๆกลัวๆของการเดินทางคนเดียวครั้งจู่ๆก็หายไปจากใจจากความรู้กสึกที่ดาคิดเองมาตลอดการเดินทาง

• ภาพตรงหน้าขณะนั้นทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างในหัวมันโล่งไปหมด ไม่มีแม้ความรู้สึกกล้ว ความรู้สึกเหงา ทุกอย่างหายไปหมด สิ่งต่างๆล้วนเกิดขึ้นจากจิตคิดปรุงแต่งไปเองนี่ ทุกสิ่งอย่างล้วนมีการเริ่มต้นและสิ้นสุด ไม่มีอะไรน่ากล้วเลย

ไม่รู้ว่าดายืนมองภาพเรือและคนหาปลานานแค่ไหนแต่ พอรู้สึกอีกครั้งคนหาปลาก็ได้พายเรือไปไกลแล้ว แล้วนี้เราสายแล้ว ว่าแล้วดาก็รีบกลับที่พักเพื่อเตรียมตัวเข้าร่วมประชุมสัมมนา ลืมความกลัวลืมความตื่นเต้นต่างนานา ไปหมดแล้ว
ต้องขอบคุณภาพและบรรยากาศที่สวยงามในวันนั้นทำให้ทุกสิ่งที่เริ่มต้นใหม่ผ่านไปด้วยดี

---

---

ขอบคุณน้องแอ้ม @pattavee456 และ พีเจี๊ยบ @naphapat168 ที่แนะนำให้รู้จักกับ steemit

ขอบคุณสำหรับการติดตาม ขอบคุณสำหรับพลังอัพโหวต และขอบคุณสำหรับมิตรภาพในคอมเมนต์ค่ะ

@rusada168

Thank you for follow, Thank you so mush for voting and comments. Thank so mush.

ขอบคุณ thai steem , thai team

---

---