ท้องฟ้ายามเย็นที่ริมฝั่งแม่น้ำเมย

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ที่น่ารักทุกคน 😘😘

ช่วงนี้ที่บ้านยุฝนตกเกือบทุกวัน ทำให้แม่น้ำเมยที่อยู่ห่างจากบ้านยุเพียง 300 เมตร น้ำเอ่อล้นตลิ่งขึ้นมาสูงพอสมควร พอน้ำท่วมการสัญจรทางน้ำก็ทำได้ลำบากกว่าตอนน้ำลด เพราะน้ำที่นี่มีความเชี่ยวกราด และเป็นอันตรายต่อคนที่สัญจรทางน้ำ ตอนนี้ฝนมาแล้ว ชาวไร่ก็เตรียมตัวเพาะปลูกข้าวโพดกันค่ะ แต่ของยุยังไม่ได้ลงมือเลย เพราะพึ่งจะไถไร่ไปเมื่อไม่กี่วันนี้เอง ตอนนี้ก็รอลูกจ้างคนงานจากพม่าที่ยังข้ามมารับจ้างที่ประเทศไทยยังไม่ได้ เพราะพรมแดนปิดช่วงไวรัสโควิด-19 ระบาด ชาวไร่ที่นี่ใช้บริการแรงงานข้ามชาติทั้งนั้นค่ะ เพราะค่าแรงถูกกว่าคนไทยเยอะ และงานทำไร่ ทำสวนคนไทยไม่ทำ ก็จำเป็นต้องจ้างแรงงานข้ามชาติมาแทน

ยุเก็บภาพท้องฟ้าเหนือแม่น้ำเมยมาฝากค่ะ แม่น้ำเมยเป็นเส้นกั้นเขตแดนประเทศไทย กับประเทศพม่า มีความยาวประมาณ 327 กิโลเมตร แม่น้ำสายนี้แปลกกว่าแม่น้ำทั่วไป คือไหลขึ้นไปทางทิศเหนือ ไม่ได้ไหลลงใต้เช่นแม่น้ำทั่วๆ ไป โดยมีจุดกำเนิดที่บ้านน้ำด้น เป้นน้ำที่ผุดขึ้นจากใต้ดิน ที่บ้านมอเกอ ตำบลพบพระ อำเภอพบพระ ไหลผ่านอำเภอแม่สอด แม่ระมาด และท่าสองยาง ผ่านบ้านสบเมย อำเภอแม่สะเรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอน ไปบรรจบกับแม่น้ำสาละวิน แล้วไหลเข้าสู่อ่าวมะตะบันในประเทศพม่า

แม่น้ำเมย เป็นพรมแดนธรรมชาติระหว่างไทยกับพม่า และมีความสำคัญในการลำเลียงสินค้าทางน้ำ ระหว่างไทยกับพม่า ฝั่งตรงข้ามเป็นประเทศพม่า ประเทศเพื่อนบ้านเรานั่นเอง ภาพสุดท้ายนี้เป็นภาพในความทรงจำ ที่ถ่ายไว้ตั้งแต่ลอยกระทงปีที่แล้ว เพราะหลังจากเจอพิษโควิด ก็ต้องรื้อแพริมน้ำออก การค้าขายหยุดลงเพียงเท่านั้น และพรมแดนธรรมชาติตรงบริเวณนี้ปิด ห้ามฝั่งโน้นข้ามมา และห้ามฝั่งนี้ข้ามไป หวังว่าปลายปีโรคโควิดคงจะเบาบางลง ทำให้ได้กลับมาค้าขายได้อีกครั้ง

💝💝สุดท้ายขอบคุณเพื่อนๆ ที่ยังติดตามและกดโหวตให้กันเสมอมา💝💝