ความกลัวเกิดจากควาไม่รู้

ความกลัวเกิดจากความไม่รู้ หรือความเข้าใจผิดสำคัญผิด ยกตัวอย่างเช่น สมมติว่าเราเดินเข้าไปในป่า โดยความที่เราเป็นคนกลัวงูเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว และเราก็คิดว่าในป่านั้นคงจะมีงูชุกชุมอยู่อยู่เยอะ ถ้าหากเราเดินไปสดุดเชือกหรือท่อนไม้เข้า ด้วยความกลัว ด้วยความเข้าใจผิด ด้วยความหลงลืมสติไม่รู้สึกตัวทั่วพร้อม เราจึงเกิดความตกใจ หัวใจสูบฉีด เกิดความตื่นกลัวอย่างแรงกล้า เพราะเราเข้าใจว่า สิ่งที่กระทบนั้น คืองู ความสับสนรวนเรต่างๆ ประดังเข้ามาด้วยความกลัว เป็นความยากลำบากที่เราจะหายกลัวได้ด้วยตัวเอง

แต่ครั้นเราเหลือบมองเห็นสิ่งที่กระทบนั้น ว่ามัน ไม่ใช่งู แต่จริงๆ แล้วมันคือท่อนไม้ธรรมดาๆ นี่เอง ความสับสน หัวใจที่เต้นรัวอยู่นั้น กลับมีระดับลดลง ๆ เรื่อยๆ เพราะเรารู้ความจริง สิ่งที่เป็นตัวรักษาความผิดปกติทั้งทางกายและทางใจ ไม่ใช่อะไรอื่น นั่นคือ เรารู้ความจริง เมื่อเรารู้ความจริงแล้ว เราก็หมดปัญหา หมดความกระวนวาย ไม่ต้องคิดหาทางรอด ไม่ต้องคิดหาทางรักษาใดๆ เพราะธรรมชาติมันจะรักษาสมดุลในตัวมันเอง โดยไม่ต้องค้นหาวิธีรักษาใดๆเลย แล้วในที่สุด กายใจก็กลับคืนสู่สภาพปกติ ดังเดิม

ความทุกข์ต่างๆ ทั้งหลายที่ใจเราหลงสร้างขึ้นมา ก็เป็นเช่นเดียวกัน เพราะเกิดจากความหลงไม่รู้จริง เมื่อมีความคิดอดีตอนาคตที่ไม่ดีผุดขึ้นมา เราก็จะเป็นทุกข์เดือดร้อนตามไป เพราะเราขาดสติ ขาดความรู้สึกตัวทั่วพร้อม เราจึงไม่รู้เท่าทันกระแสของความคิดปรุงแต่งต่างๆ คนเราจึงเป็นทุกข์เพราะความคิดตัวเอง ความเป็นเป็นเสมือนมายา เหมือนพยับแดด เมื่อเราเข้าไม่ถึงมัน มันก็ปรากฏเป็นเรื่องราวต่าง ๆ เป็นแอ่งน้ำ มันลวงตาเรา เพราะเราเข้าไม่ถึงความจริงของมัน แต่เมื่อเราเข้าไปถึงที่ที่มันอยู่ พยับแดดที่เห็นเป็นแอ่งน้ำ มันกลับหายไป เช่นเดีิยวกัน เมื่อเรามีสติรู้เท่าทันความคิด เมื่อเราเข้าถึงมัน ความทุกข์ที่เกิดจากความหลงคิดไปต่างๆ มันก็หายไป ทุกข์เกิดขึ้น เพราะความหลง ความพล่าเลื่อน ความไม่ชัดเจน ความขาดสติ ส่งจิตออกนอกตัวไปปรุงแต่งสร้างเรื่องราวต่างๆ ให้ตัวเองเดือดร้อน ท้ายที่สุดความคิดก็พาเราไปฆ่าตัวตาย

เรามีชีวิตอยู่ในชีวิตประจำวันทุกวัน เราอาจจะยังไม่เห็นความสำคัญของการมีสติรู้เท่าทันความจริง แต่เมื่อมีความทุกข์บีบคั้นขึ้นมาคราวใด เราจะหาทางออกลำบากแล้ว แต่ถ้าเราหมั่นฝึกซ้อมเตรียมพร้อมด้วยการมีสติรู้เท่าทันความคิดตัวเองบ่อยๆ ความหลงที่จะก่อให้เกิดความทุกข์ก็ไม่มี หรือมีก็ปล่อยมันได้ทัน ก่อนที่มันจะเข้ามาเกาะกินจิตใจ

สรุปก็คือว่า ความกลัว เราไม่ต้องไปจัดการรักษาอะไรมัน เพียงแต่รู้ความจริงในสิ่งที่เรากลัวเท่านั้น ความกลัวมันก็จะหายไปเอง