นี่หรือเกาะในฝัน # Death Island In The Dream...{pt.2}

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ Steemian.

---

{โพสต์เมื่อวานนี้ ตอนแรก}
:::: เธอยังจำเสียงนั้นได้ดี เพราะมันเป็นเสียง ของคนร้าย ที่เพิ่งจะพรากเพื่อนๆ ของ
เธอ ไปนั่นเอง....และพวกคน กลุ่มนั้น ก็กำลังมุ่งหน้า มาหาเธอ "กูคิดว่า มันต้องเป็น
ทางนี้ ไม่ผิดแน่ ก็รอยเลือด มันมาทางนี้!" ชายอีกคน พูดว่า "กี่ครั้งแล้ว ที่มึง ทำงาน
พลาด ไป! แยกย้ายกัน ไปหาเธอ ให้เจอ ไป๊!".......พวกกลุ่ม คนร้าย จากหมู่บ้าน กำ
ลังตามหาเธอ อยู่นั่นเอง.....เธอคิดในใจ "นี่เราต้อง มาทิ้งชีวิต ไว้ที่เกาะ แห่งนี้จริงๆ
หรือนี่?...ไม่น่า เลยเรา ไม่น่า คิดผิด ตัดสินใจ มาเที่ยวที่นี่ เลยเรา" เธอมอง ไปรอบๆ
และคิดว่า จะทำ อย่างไรดี......"ลงไป ในทะเล ไปตาย เอาดาบหน้า ดีกว่า" คิดได้ดัง
นั้น เธอก็ค่อยๆ ไต่ลงไป ทางหน้าผา เธอคิดว่า ถึงอย่างไร โขดหิน ข้างล่าง ก็ยังเป็น
ที่ให้เธอ หลบซ่อนได้.....แต่คงเป็น เพราะเธอ เสียเลือด ไปมาก ร่างกายเธอจึงอ่อน
ล้า และเริ่มจะ ไปต่อ ไม่ไหวแล้ว.....เธอเริ่มหน้ามืด ตาเริ่มพล่ามัว เธอคิดว่า นี่หรือวิ
นาที แห่งความตาย แล้วเธอก็ ปล่อยร่าง ของตัวเอง ให้ล่วงหล่น ลงก้นทะเล....แล้ว
เธอก็ ไม่รู้สึกตัว อีกเลย ไม่รู้ว่า เป็นเวลา นานเท่าไหร่.....จนกระทั่ง มีมือ มือหนึ่ง มา
ดึงเธอขึ้น เหนือผิวน้ำ และประคองเธอ ขึ้นเรือของเขา และช่วย ทำแผล ให้เธอ

:::: ชายชาวต่างชาติ (ฝร้่ง) เจ้าของเรือท่องเที่ยว ลำนั้นนั่นเอง ที่เป็นคน มาช่วยเธอ
เอาไว้.......ในระหว่าง ที่เธอกำลัง นอนพักฟื้น อยู่ในเรือ เธอก็ ได้ยินเสียง คนคุยกัน
อยู่ข้างนอก "มิสเตอร์ เห็นผู้หญิงวัยรุ่น สูงประมาณนี้ บ้างมั๊ย? เธอกำลัง บาดเจ็บอยู่
พวกเราแค่อยากจะช่วยเธอ ถ้าหากคุณ เจอเธอ ล่ะก็ ช่วยบอก พวกเรา ด้วยนะ" "ผม
ยังไม่ เห็นใครเลย ถ้าเห็น ผมจะบอก ให้รู้นะ" พอพูดจบ คนร้ายกลุ่มนั้นก็ขับเรือจาก
ไป
:::: ไม่มีใครรู้ว่าเด็กสาวได้สติและกำลังแอบฟังอยู่ในเรือ เธอคิดว่า นักท่องเที่ยวคน
นี้ ต้องอยู่ที่นี่ มานาน เพราะเท่าที่ ฟังจาก สำเนียง การพูด และท่าทาง ก็ดูเหมือนว่า
เขาจะรู้จักกัน กับคนร้าย เป็นอย่างดี.......แล้วฝรั่งคนนั้น ก็เข้ามาในเรือ และบอกให้
เธอ พูดความจริง ถึงเรื่องราวต่างๆ ที่เธอเพิ่งผจญมา.....เธอครุ่นคิด อยู่ครู่หนึ่ง "ท่า
ทางเขาคง ไม่ใช่ พวกเดียวกัน ดูไปแล้ว เขาก็อยากจะ ช่วยเราจริงๆ" แล้วเธอ ก็เล่า
เรื่องราว ที่เกิดขึ้น กับตัวเธอ และเพื่อนๆ ให้เขาฟัง ทุกอย่าง

---

---

:::: หลังจากที่เขา ได้ฟังเรื่องราว ทั้งหมดจากเธอ เขาก็อาสา จะช่วยเธอ และพาเธอ
ไปที่เกาะ แห่งหนึ่ง ซึ่งอยู่ ไม่ไกล มากนัก......พอไปถึง ที่นั่น เขาบอก ให้เธอ รออยู่
ในเรือก่อน เขาจะไป ขอความ ช่วยเหลือ จากเพื่อนสนิท ของเขา เขาบอก กับเธอว่า
ไม่ต้องกังวล ใดๆทั้งนั้น เขาจะช่วย เธอเอง.....เขาหายไป ได้สักพัก ก็กลับมาพร้อม
กับผู้หญิงคนหนึ่ง อายุประมาณ ห้าสิบกว่าๆ.....เขาบอกให้ ผู้หญิงคนนั้นมาช่วยพยุง
เธอ ลงจากเรือ และพาไปที่ บ้านหลังหนึ่ง เป็นบ้านไม้ ธรรมดา หลังเล็กๆ มุงด้วยสัง
กะสี เหมือนบ้าน ชาวประมง ทั่วไป......แล้วฝรั่ง ก็ยื่นเงิน ปึกหนึ่ง ให้กับ หญิงคนนั้น
และสั่งให้ หญิงคนนั้น ดูแลเด็กสาวให้ดี.....แล้วเขาก็ บอกกับ เด็กสาวว่า ให้เธอพัก
ฟื้น อยู่กับเพื่อน ของเขาไปก่อน อีก 3 - 5 วัน เขาจะมารับเธอและไปส่งที่บ้าน

:::: ผู้หญิง ชาวเกาะ ดูแลเธอ เป็นอย่างดี มีหมอ มาทำแผลให้ จนเธอ หาย เป็นปกติ
ระหว่างที่เธอ อยู่ที่เกาะ แห่งนั้น เธอก็ช่วย ทำงานบ้าน เท่าที่เธอ จะทำได้......วันเว
ลาผ่านไป ไม่รู้ว่านานสักเท่าไหร่.....แต่ที่รู้ๆ แผลของเธอ หายสนิทไปนานแล้ว แต่
ชายชาวต่างชาติผู้นั้น ก็ยังไม่มารับเธอ......สำหรับเธอแล้ว สถานที่แห่งนี้ มันแปลก
มาก มีเกาะเล็ก เกาะน้อย หลายๆเกาะ อยู่ ใกล้ๆกัน และมี สะพานเหล็ก เชื่อมต่อกัน
ระหว่างเกาะหนึ่ง ไปยัง อีกเกาะหนึ่ง และที่แปลก ไปกว่านั้น ก็คือ ตาข่ายที่แข็งแรง
และกว้าง-ใหญ่ ที่ขึงอยู่ ใต้สะพาน ตลอดแนว จากเกาะหนึ่ง ไปอีกเกาะหนึ่ง เธอสง
สัย เป็นอย่างมาก ว่าพวก ชาวเกาะ เขาสร้าง เอาไว้เพื่อ อะไรกัน? หรือว่า ที่นี่ มีสัตว์
ประหลาดใต้น้ำ?.....แถมยังมีเครื่องกระจายเสียง แต่มีคน เคยบอกกับเธอว่า มันเป็น
เครื่องเตือนภัย...แล้วเตือนภัยจากสิ่งใดหรือ? ไม่มีใคร ให้คำตอบ กับเธอเลยสักคน

---

---

:::: และแล้ววันหนึ่ง เธอก็ได้คำตอบ ให้กับ ตัวเธอเอง......เมื่อเครื่องเตือนภัย ดังขึ้น
พร้อมๆกัน ทุกเกาะ เธอจึงรีบ ออกไปดู และ สิ่งที่เธอ ได้เจอก็คือ......พวกผู้ชาย ทั้ง
หมด พยายามปล่อย ตาข่ายเหล็ก ลงสู่ก้นทะเล แต่ละเกาะ ต่างก็ส่งสัญญาณ ให้กัน
และทำพร้อมกัน......ครึ่งชั่วโมงต่อมา ปรากฎว่า มีปลาวาฬฝูงหนึ่ง ประมาณ 5-8 ตัว
ลอยขึ้น มาหายใจ เหนือผิวน้ำ มีทั้ง ตัวเล็ก และตัวใหญ่ พวกมัน พยายาม หนีเอาตัว
รอดด้วยการ ว่ายน้ำดันตาข่าย....แต่ทว่า ตาข่ายนั้น ช่างแข็งแรง เกินกำลัง เด็กสาว
แอบมอง ด้วยความสงสาร แต่เธอก็ ช่วยอะไร ไม่ได้เลย เพราะในตอนนั้น ผู้คนออก
มาคอยเฝ้า อยู่เต็มสะพาน

:::: ขณะนั้น มีเรือประมงลำหนึ่ง มุ่งหน้ามาที่เกาะ ชาวบ้านที่เห็น เรือลำนั้น ต่างก็พา
กัน ดีอก ดีใจ กันยกใหญ่ และพวกเขา ก็วิ่งไปต้อนรับ ที่เรือลำนั้น......เด็กสาวคิดว่า
นี่ล่ะ โอกาสมาถึงแล้ว เธอจึงรีบ หาทางปล่อย ปลาวาฬ ฝูงนั้นทันที.....ในระหว่างที่
เธอ กำลังจะปล่อย ปลาวาฬฝูงนั้น สายตาของเธอ ก็มองไปที่ เรือประมงลำนั้น ที่กำ
ลัง ใกล้เข้ามา เทียบท่า

:::: ความทรงจำแย่ๆ ของเธอ เกี่ยวกับ เรือประมง ลำเก่า ก็หวนกลับมา หลอกหลอน
เธออีกครั้ง.....เพราะเรือประมง ที่เธอเห็น อยู่ตรงหน้า นาทีนี้ มันเป็นเรือ ลำเดียวกัน
กับเรือประมง ของคนร้าย ที่พรากเพื่อนๆ ของเธอไป ในพริบตาเดียว.....แล้วเธอ จะ
ทำอย่างไรต่อไป.....หรือว่า ถึงคราวที่เธอ ต้องเอาชีวิต มาทิ้งไว้ ที่เกาะ แห่งนี้ แล้ว
หรือ.....เธอรีบกลับบ้าน หลังจาก ที่ปล่อย ปลาวาฬสำเร็จ และ ในระหว่าง ที่เธอ กำ
ลังเดิน วนไป วนมา เพื่อใช้ ความคิด อยู่นั้น เธอก็ได้ยิน เสียงผู้คน ที่ผ่านไป ผ่านมา
พูดถึงเรื่อง ฝูงปลาวาฬ ที่หนืไป และบ้างก็ พูดถึงกลุ่มคน ที่มากับ เรือประมง.....ข้อ
มูลที่เธอได้ยิน ยิ่งทำให้เธอ กลัวมากขึ้น เป็นเท่าตัว......เพราะคนที่ เพิ่งกลับมากับ
เรือ เป็นถึงผู้ใหญ่บ้าน ที่คอยดูแล ชาวเกาะที่นี่ ถึงคราวที่ต้องตายแน่ๆ เธอคิดในใจ
{โปรดติดตามตอนต่อไป}

Thank you for visiting my post!
Thank you For all Your Upvotes and Comments,
I always deeply appreciate your support.

---

ขอขอบคุณ เพื่อนๆทุกคน ที่ติดตาม เรื่องราว ของเราเสมอมา
ขอบคุณทุกคะแนนโหวต + คอมเม้นท์ และกำลังใจที่มีให้กันตลอดมา
ความปรารถนาดี มีให้เพื่อนๆเสมอ
Much Love @tookta