รักแรกพบ รักอันบริสุทธิ์

รักแรกพบของเราไม่ใช่รักแรกพบกับแฟน แต่เป็นเด็กน้อยๆ ตาดำๆ คนหนึ่ง คือ ลูกของเราเอง เราเรียกเค้าสั้นๆว่า น้องตุลย์

บางคนมองเราว่า ทำไมอายุแค่นี้ ถึงมีลูกแล้ว ใจแตกเหรอ ทำไมไม่ตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงาน มีเงินเก็บ เลี้ยงพ่อแม่ได้ก่อน แล้วค่อยมี เรายอมรับว่าเราพลาด เราได้แต่ร้องไห้ เราเคยคิดว่าจะเอาเด็กออกด้วยซ้ำ เพราะมีแต่คนว่า เราทำให้พ่อแม่เราต้องเสียใจ. แต่เอาเด็กออกไม่ใช่การแก้ปัญหา แต่มันเป็นความเห็นแก่ตัว ของพ่อและแม่ที่ไม่มีความรับผิดชอบ. เราตัดสินใจเก็บเด็กไว้

เราท้องเราไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ตอนนั้นเรายังเที่ยวนั่น เที่ยวนี่ กับเพื้อนอยู่เลย
พอเรารู้ว่าเราท้อง เราก็คิดว่า เราจะเอาอะไรไปดูแลเค้า ตอนท้องเรากังวลมาก กลัวเค้าเกิดมาแล้ว เราไม่สามารถเลี้ยงเค้าได้ เราคิดมากจนเป็นโรคเครียด ร้องไห้เกือบทุกวัน

เราพูดได้กับน้องสาวเราคนเดียว แฟนเราไม่มาสนใจเลยด้วยซ้ำ บางครั้งด่าเราเหมือนหมู เหมือนหมา ทำให้เราจิตตกมากกว่าเดิม
ร้องสาวเราเลยบอกว่า ถ้าไม่ไหวกลับมาอยู่บ้านเรา พ่อแม่ ไม่มีทางยอมให้ลูกอดตาย
(ตอนท้องแรกๆเราอยู่บ้านแฟน แต่ทนไม่ไหวเลยกลับมาอยู่บ้านตัวเอง)

ตอนเราท้องได้สองเดือน เราแพ้ท้องหนักมาก กินข้าวไม่ได้ กินอะไรก็ อ้วกออกมาหมด กินได้แค่น้ำเปล่า เราแพ้แบบนี้จนถึงห้าเดือน น้ำหนักเราลดเหลือ 39 โล ตอนเราแพ้ท้องเรารู้เลยว่าแม่เราต้องอดทนขนาดไหน ถึงมีเราอยู่ทุกวันนี้ได้ ตั้งแต่เราแพ้ท้องทำให้รู้ถึงความลำบากของแม่เรา ตอนอุ้มท้องเรา เรารักแม่มากขึ้น เราทำตามแม่บอกทุกอย่าง เราได้แต่ขอโทษแม่ในใจ ที่ทำให้เค้าผิดหวัง เพราะแม่เราตั้งความหวังกับเรามาก เพราะเราเป็นพี่คนโต

หลังจากอาการแพ้ท้องหายไป เราก็กินๆๆๆๆและพยายามที่จะไม่คิดมาก เปิดเพลงฟัง เปิดธรรมฟัง เพื่อที่จะไม่ฟุ้งซ่าน ท้องเราโตขึ้น ลูกเราเริ่มดิ้น เราคุยกะเค้าตลอด ตอนอยู่ในท้อง ทำทุกอย่างที่จะทำให้ลูกแข็งแรง

และแล้ววันเวลาที่รอคอยก็มาถึง เราคลอดเค้า วันที่ 31 ตุลาคม 2560 วันนั้นเราปวดท้องมาก มันเป็นความเจ็บปวดที่สุดในชีวิต แต่มันเป็นความเจ็บที่มีความสุข เราคลอดเอง วินาทีแรกที่ได้ยินเสียงเค้่าร้องไห้ เราทำตัวไม่ถูกดีใจจนน้ำตาคลอ แล้วหมอก็เอาเค้ามาวางไว้ในอกเรา เราร้องไห้ เราบอกความรู้สึกตอนนั้นไม่ถูก แต่เรารักเค้า เราพูดกะเค้าตลอดว่า ถึงแม่จะไม่ตั้งใจมีลูกแต่แม่จะเลี้ยงลูกให้ดีที่สุด

วันแรกของชีวิตเค้า

เปรียบเสมือนคำสัญญาระหว่างเค้ากับเรา น้องเป็นเด็กเลี้ยงง่าย โตไว เค้าชอบยิ้ม ทุกคนในบ้านรักเค้า เค้าเรียนรู้เร็ว เป็นเด็กไม่งอแง

เค้าเป็นเด็กกินจุ ถ้าเค้าหิวแล้ว ไม่ยอมให้เค้ากินนม เค้าก็จะร้อง เวลาเห็นลูกร้องไห้ หัวอกคนเป็นแม่แทบสลาย

เวลาเห็นเค้ายิ้มเราก็จะมีความสุขไปด้วย

บทความนี้อาจจะยาวไปหน่อย แต่มันเป็นโมเมนต์ ที่คนเป็นแม่ทุกคน มีความสุข

ฝากอัพโหวตกันด้วยน้าาา่