โชคไม่ดีพ่อเสีย

ตอนเราอายุ19ปี...ตอนนั้นเรายังเรียนอยู่ที่เทคนิคยังไม่จบเลย หลังจากพ่อเสีย...แม่ก็มาอยู่กับเราที่พิษณุโลกมาอาศัยอาปลูกเพิงเล็กๆอยู่หลังบ้าน....แม่ก็ได้งานเป็นแม่ครัวอยู่ที่โรงแรมแห่งหนึ่งพร้อมทั้งรับจ้างซักผ้าไปด้วย...ชิวิตเริ่มลำบาก..แต่ก็ยังมีทางไปพอดีเราชอบดนตรี...เล่นกีตาร์พอได้...ฝีมือก็พอวัดไปวา..ก็เลยรวมตัวกับเพื่อนๆที่เป็นเด็กกรมทาง (แขวงการทางพิษณุโลก) ด้วยกันตั้งวงดนตรีได้ชื่อวงว่า Tha Marshall..รับจ้างเล่นตามงานทั่วไป ค่าตัวครั้งละ 100-300บาท ไม่มีค่าตัวก็เอา ขอให้มีเหล้ากิน ฮ่าๆ พอดีมีการประกวดดนตรี..วงเราก็เลยไปสมัครประกวดกับเขา..เก่งจังวงเราได้แชมป์...หลังจากได้แชมป์มาวงเราก็เริ่มมีชื่อเสียงมากขึ้น งานก็เริ่มมากขึ้น ถูกจ้างไปเล่นตามงานต่างๆ หลายที่
หลายๆจังหวัด เช่น พิจิตร สุโขทัย เพชรบูรณ์ ตาก อุตรดิตถ์ กำแพงเพชร แต่ที่ประทับใจมากที่สุดก็คือวงเราได้รับเกียรติให้เล่นเป็นวงเปิดวงให้กับ
วงแกรนด์เอ็กซ์ วงแมคอินทอช ซึ่งช่วงนั้นกำลังดังมากๆ ซึ่งช่วงนั้นทั้ง 2 วงกำลังเดินสายเล่นตามต่างจังหวัด ซึ่งสมัยนั้นจะนิยมไปเล่นคอนเสิร์ตตามโรงหนัง ไม่เหมือนปัจจุบันที่นิยมเล่นตาม hall เราเล่นดนตรีมาเรื่อยๆอยู่หลายปีก็พอมีรายได้ส่งเสียตัวเองจนจบ ป.ตรี...

ถึงเวลาต้องแยกย้ายกัน

เราเล่นดนตรีจนเราเรียนจบ ป.ตรี..วงเราก็แยกย้ายต่างคนต่างไปตามวิถีชีวิต..เราก็เลยไปทำงานบริษัทอยู่หลายปี..จนมีการเปิดสอบบรรจุครู...เราก็
เลยลองไปสอบดู...โชคดีเราสอบได้...ได้ไปบรรจุอยู่ที่จ.อุบลราชธานี...ปัจจุบันเราย้ายมาสอนที่ อ.กันทรารมย์ จ.ศรีสะเกษ

เราหวังว่าเรื่องราวของเราคงเป็นแรงบัลดาลใจให้กับเพื่อนๆที่มีเรื่องราวของชีวิตคล้ายๆกับเรา ชีวิตนั้นต้องสู้ ครับ ท้ายนี้ขอให้เพื่อนๆทุกท่านโชคดีมีความสุขทุกท่านครับ โอกาสหน้าพบกันใหม่นะครับ

Thanks for reading & following