กบหูหนวก

วันนี้มีนิทานเรื่องหนึ่งอยากจะนำมาบอกเล่าต่อๆกันค่ะนิทานเรื่องนี้ให้แนวคิดได้ดีมากดิฉันจึงอยากนำมาให้เพื่อนเพื่อนได้อ่านกันค่ะ

...วันหนึ่งมีฝูงเจ้ากบน้อยฝูงหนึ่งพากันเดินเที่ยวในป่าใหญ่พวกมันวิ่งเล่นกันจู่จู่ก็มีกบสองตัวฟุป!!!ตกลงไปในบ่อดินซึ่งลึกมากเลยทีเดียวก็ว่าได้ลึกจนยากที่เจ้ากบสองตัวนั้นจะกระโดดขึ้นมาได้ทันทีทันใด

...เจ้ากบสองตัวที่ตกลงไปในบ่อพยายามครั้งแล้วครั้งเล่าที่จะกระโดดมันพยายามกระโดดครั้งที่หนึ่งกระโดดครั้งที่สองแต่แล้วกบทั้งสองก็กระโดดขึ้นมาไม่ได้ พวกกบที่อยู่บริเวณปากบ่ต่างกันช่วยกันตะโกนบอกว่า“พวกเจ้าไม่ต้องกระโดดขึ้นมาหรอกยังไงพวกเจ้าก็กระโดดขึ้นใหม่ไม่ได้บ่มันสูงเห็นไหมพวกเจ้ากระโดดมากี่ทีกี่ทีมันก็กระโดดไม่ได้เลิกพยายามเสียเถอะ!!” มีเจ้ากบตัวหนึ่งในบ่อเลิกล้มความตั้งใจที่จะกระโดดเพราะกระโดดกี่ทีก็ไม่ถึงปากบ่อเสียทีอีกทั้งพวกเจ้ากบเพื่อนเพื่อนที่อยู่ปากบอกก็ต่างตะโกนบอกว่าเลิกเถอะยังไงก็ขึ้นใหม่ไม่ได้มันจึงเลิกล้มความตั้งใจของมัน
...แต่!!!!เจ้ากบอีกตัวในบ่อพยายามกระโดดจนในที่สุดมันกระโดดจนสุดแรงของมันแล้วมันก็กระโดดขึ้นไปยังปากบ่อได้

....เจ้ากบที่อยู่ปากบ่อพวกมันต่างยืนงงว่าทำไมเจ้ากบตัวนี้ถึงกระโดดขึ้นมาได้ทั้งทั้งที่พวกมันก็ยืนบอกว่ามันไม่สำเร็จหรอกเจ้าทำไม่ได้หรอก เจ้ากบตัวนั้นจึงบอกว่าข้าหูหนวก!!!ค่าไม่ได้ยินในสิ่งที่พวกเจ้าพูดแต่ข้าคิดว่าสิ่งที่พวกเจ้าพูดนั้นกำลังส่งเสียงร้องเชียร์ให้กำลังใจข้าจนในที่สุดข้าก็ขึ้นมาจนได้

.... ในชีวิตจริงก็เหมือนกับเจ้ากบพวกนี้ บางคนเห็นว่าเราทำในสิ่งที่เขาทำไม่ได้เค้าก็จะมัวแต่บอกยืนบอกว่าเราทำไม่ได้ถึงแม้ทำได้ทำได้ก็ทำได้ไม่ดีเพื่อที่จะให้มีคนที่ทำได้ไปเหนือกว่าพวกเขา ...เราควรจะทำตัวเป็นคนหูหนวกบ้างในบางสถานการณ์ในบางกรณีเพื่อที่เราจะได้มีกำลังใจและทำในสิ่งที่ก้าวหน้าต่อไปได้ทำให้เราประสบความสำเร็จในชีวิตนั้นนั้นได้

เป็นยังไงบ้างคะเพื่อนเพื่อนลองนำไปใช้ในชีวิตจริงกันนะคะขอบคุณภาพสวยสวยและนิทานดีดีจาก Facebook MinutevideosThailand

ขอบคุณที่คอยกดโหวตกดแสดงความคิดเห็นได้ค่อยกดติดตามกันมาตลอดนะคะ